Ο Φοίβος Δεληβοριάς μας έχει δείξει τα τελευταία χρόνια πολλά από τα ταλέντα του. Εκτός από τη σύνθεση και τη συγγραφή στίχων, ο αγαπημένος τραγουδοποιός έγινε υπέροχος οικοδεσπότης στην Ταράτσα, έστησε επάξια «Τα Νούμερα» που προβλήθηκαν στην ΕΡΤ και έγινε ηθοποιός παίζοντας τον.. αποτυχημένο εαυτό του.
Αυτό όμως που κάνει καλύτερα από όλα ο Φοίβος Δεληβοριάς είναι να πλάθει ιστορίες. Παραμυθάς της σύγχρονης εποχής, με εμφανή επιρροή από γνωστούς έλληνες τραγουδοποιούς, ο Φοίβος κάνει τραγούδια ιστορίες που παρατηρεί γύρω του, ιστορίες που έχει ζήσει, ιστορίες που είναι πετυχημένο μείγμα πραγματικότητας και φαντασίας.
Ο Φοίβος Δεληβοριάς την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου θα εμφανιστεί στο θέατρο «Θησείον» σε ένα διαφορετικό unplugged live. Με καλεσμένο τον πολυοργανίστα Γιώργο Κατσάνο και συν-κολυμβήτρια τη Νεφέλη Φασούλη, πέφτουν στα βαθειά νερά της μουσικής, αυτοσχεδιάζουν και εύχονται με τον ήχο και το στίχο τους μακροημέρευση, ποίηση κι ελευθερία.
Mε αφορμή αυτή την συναυλία θυμηθήκαμε 10 τραγούδια στα οποία ο Φοίβος Δεληβοριάς έχει πλάσει ιστορίες εμπνευσμένες από τη δική του ζωή, και ίσως και από τη δική μας.
- Χάλια (Invitation To The Blues)
Εκείνος είναι κάθε μέρα στο μπαρ και προσπαθεί να την προσεγγίσει. Λογικά δεν θα το κάνει ποτέ. Εκείνη κινείται σαν αερικό, παίρνει παραγγελιές, χαμογελάει και έχει έναν μοναδικό τρόπο να του αδειάζει το τασάκι. Ο Φοίβος Δεληβοριάς κάνει τραγούδι τον έρωτα όλων των ανθρώπων που πηγαίνουν ξανά και ξανά σε ένα μπαρ μήπως και καταφέρουν να κερδίσουν το αντικείμενο του πόθου τους. Που σίγουρα κάποιος τύπος θα έχει πληγώσει, κάποιος γυμνασμένος που θα την ήθελε πιο όμορφη, και πιο ξανθιά, και πιο γυμνή και ποτέ δεν της είπε «σε αγαπώ». Ο θαμώνας του μπαρ ακούει το «Θα πιείτε κάτι;» σαν ποίημα και περιμένει ένα σήμα της για να της πει ό,τι «θέλει μόνο για εκείνη να είναι χάλια».
- Η γυναίκα του Πατώκου
Ποιανού η γυναίκα είναι καλύτερη; Η δική σου; Του Μηνά, του Δημητράκη, του Θανάση, του Αλέξη ή του Κοσμά; Ή μήπως του Σπόγγου; Καμία από τις παραπάνω. Όσο και να ψάξεις εσύ, ο Φοίβος Δεληβοριάς και οι φίλοι του πάντα η πιο καλή θα είναι «Η γυναίκα του Πατώκου». Από τις αστείες ιστορίες του Φοίβου, που κρύβουν όμως μέσα τους καλοπροαίρετη ζήλια, θαυμασμό και ένα κρυφό φλερτ που άφησε εποχή. Η έμπνευση για το τραγούδι ήρθε στα Κύθηρα όπου ο Φοίβος με την παρέα του διαφωνούσαν για την ανάγκη ή όχι ατομικής ιδιοκτησίας. Όταν εμφανίστηκε ο φίλος τους Δημήτρης Πατώκος με την γυναίκα του όλοι συμφώνησαν στην κατάργησή της. Όλοι εκτός από τον Πατώκο.
- Φώτης (Ένα Τραγούδι Για Τον Πατέρα Μου)
Σε αυτό το τραγούδι τα πράγματα γίνονται πιο προσωπικά. Ο Φοίβος γράφει για τη σχέση του με τον πατέρα του και μαζί για τη σχέση όλων μας με τους γονείς μας. Παράλληλα ο τραγουδοποιός κάνει μια βόλτα στην Αθήνα των παιδικών μας χρόνων, περνάει από το Θησείο, βλέπει τον Σαμψών, αγοράζει ΑΝΤΙ και Μίκυ Μάους. Εντάξει το όνειρο του να βγάζει βόλτα έναν μικρό που θα τον φωνάζει Φώτη δεν πραγματοποιήθηκε αλλά είμαστε σίγουρη ότι με την Ιόλη θα έχει κάνει τις ίδιες βόλτες και θα την έχει μυήσει στα ίδια μυστικά.
- Αυτή που περνάει
Η Αθήνα και εδώ στο προσκήνιο αλλά με άλλη αφορμή. Μια όμορφη κοπέλα κάνει βόλτα στην πόλη και κάνει τα πάντα να ανθίζουν. Το κέντρο της Αθήνας έχει αποκτήσει ζωή, στη Σκουφά εμφανίζονται βοσκοτόποι, σαλιγκάρια κάνουν βόλτα στη Σταδίου και όλα μοιάζουν σαν την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων». Και φυσικά ο τελευταίος στίχος «Αν δεν έχεις τι να κάνεις σε παντρεύομαι τώρα» δημιούργησε προσδοκίες για πρωτότυπες προτάσεις γάμου.
- Χριστούγεννα
Νοσταλγικό, απολογιστικό και σίγουρα τραγούδι που ταιριάζει σε όλες τις εποχές. Μπορεί ο τίτλος του να παραπέμπει σε λαμπάκια και στολίδια αλλά εδώ ο Φοίβος ασχολείται με τον πιο καταθλιπτικό εαυτό μας. Αυτόν που δεν βλέπει τις γιορτές μόνο ως αφορμή για ξεφάντωμα και πάρτι. Που κάνει τον δικό του δύσκολο απολογισμό, που δεν θέλει να παραδεχτεί αλλά είναι ακόμα ερωτευμένος, που αναρωτιέται ποιοι είναι αυτοί που βλέπουν τα Χριστούγεννα ακόμα γιορτή. «Γιορτάζω για ν’ αλλάξουμε οριστικά / χρόνια πολλά / χωρία να προσποιούμαι τίποτα πια» καταλήγουν οι πιο δυσβάσταχτοι στίχοι που γράφτηκαν ποτέ για τις γιορτές.
- Κουνελάκι
Τα παιδικά τραγούδια είναι μια παλιά αγάπη του Φοίβου Δεληβοριά και έχει ήδη στο ενεργητικό μεγάλες επιτυχίες σε αυτό τον τομέα. Ακόμα και σήμερα το αγαπημένο μας «Ελεφαντάκι» χωράει σε όλες τις συναυλίες του αν και κοντεύουν 20 χρόνια από τη δημιουργία του. Με το «Κουνελάκι» όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο ρόλος του πατέρα άλλαξε σε πολλά σημεία την κοσμοθεωρία του τραγουδοποιού και σε αυτούς τους στίχους συνόψισε αγωνίες, φόβους και ελπίδες όλων των γονιών. «Πες μου πως θα με θυμάσαι / πες μου πως θα μ’ αγαπάς» και τόσα άλλα τρυφερά λόγια από τον Φοίβο στην Ιόλη που έγιναν γρήγορα νανούρισμα στα χείλη πολλών γονιών.
- Ο Μπάσταρδος Γιος
Και από γονιός, ξανά γιος σε ένα σχήμα που κάνει κύκλους και δεν τελειώνει ποτέ. Από την «Καλλιθέα» ο «Μπάσταρδος Γιος» και αν στο «Κουνελάκι» συγκινηθήκαμε ως γονείς τώρα μεταφερόμαστε στην παιδική μας ηλικία. Σε όλα αυτά που χάσαμε, στους γονείς που δεν είναι πια εδώ, στα είδωλά μας που μεγάλωσαν, στις συναυλίες που δεν προλάβαμε να απολαύσουμε, στους ηθοποιούς που δεν χειροκροτήσαμε ποτέ. Οι νεότεροι μπορεί να χρειαστούν βοήθεια για να καταλάβουν όλους τους στίχους αλλά η γενιά του Φοίβου, οι λίγο μικρότεροι και οι λίγο μεγαλύτεροι, συναντούμε στον «Μπάσταρδο γιο» κομμάτια της ζωής μας. Αυτά που αναδείξαμε σε αξίες χωρίς να προλάβουμε να τα ζήσουμε.
- Knight Riders
Και αφού μιλήσαμε για γονείς και παιδιά και την Αθήνα μιας άλλης εποχής, ήρθε η ώρα της φιλίας. Ο Φοίβος γράφει για την φίλο του Γιώργο Κανάκη που και οι δύο δεν ήταν καλοί στο ποδόσφαιρο αλλά ήθελαν να φτιάξουν μαζί μια ταινία. Είχαν βρει όνομα, αφίσες, τα πάντα. Ο Γιώργος θα σκηνοθετούσε και ο Φοίβος θα έγραφε το σενάριο. Εννέα χρονών παιδιά και ονειρευόντουσαν πώς θα φτιάξουν τον κόσμο τους. Τελικά ο Γιώργος έγινε σκηνοθέτης και ο Φοίβος πλάθει ιστορίες. Κατά μια έννοια τα όνειρα πέτυχαν. Το τραγούδι βέβαια πέρα από την προσωπική ιστορία του τραγουδοποιού είναι ένας ύμνος στην φιλία, στους ανθρώπους με τους οποίους δεθήκαμε από παιδιά και μπορεί να «βλέπουμε κάθε βράδυ από άλλη τηλεόραση το παλιό αυτοκίνητο» αλλά μια κλωστή θα μας συνδέει για πάντα.
- Ελένη Τοπαλούδη
Ιστορίες συγκινητικές, αστείες, της καθημερινότητας και του ονείρου. Και μέσα σε όλα αυτά μια ιστορία πραγματική, μια ιστορία που σόκαρε, μια ιστορία που είναι απλώς ένας αριθμός σε τόσες γυναικοκτονίες που γίνονται κάθε χρόνο. Η Ελένη Τοπαλούδη βιάστηκε και δολοφονήθηκε βάναυσα το 2018 σε μια υπόθεση που σόκαρε τους πάντες. Ο Φοίβος έγραψε τραγούδι για να είναι σίγουρος ότι ποτέ δεν θα ξεχαστεί η Ελένη αλλά κυρίως για να μας θυμίζει πάντα πόσες γυναίκες βρέθηκαν στη θέση της. Συγκλονιστικά αληθινοί στίχοι όπως «Κι εγώ που σου ζητάω φωτογραφίες / Και μες στ’ αυτί σου λέω γι’ άλλες κυρίες / Που βρίζω και που σφίγγω το λαιμό σου / Εγώ να γίνω τραγουδοποιός σου» ακούγονται από χιλιάδες χείλη σε κάθε συναυλία του.
- Μπαλάντα
Kάθε φορά που ο Φοίβος προλογίζει την «Μπαλάντα» μας εξηγεί την προέλευση της λέξης. Τους τροβαδούρους που βγήκαν πριν τον Μεσαίωνα, τις περιπλανήσεις στους δρόμους και τα τραγούδια που πάντα απευθύνονταν σε μια αρχόντισσα που ίσως και να μην είχε ακόμα συναντήσει ο δημιουργός τους. Την πρώτη φορά που ακούσαμε αυτό το τραγούδι στο Κύτταρο –πριν βγει ο δίσκος- ο Φοίβος υποσχέθηκε να είναι πάντα αυτό που θα κλείνει όλες τις συναυλίες του. Και φυσικά η υπόσχεση κρατήθηκε γιατί αυτή η «Μπαλάντα» είναι γραμμένη για τη Βάσω. «Αγαπημένη μου θα ’σαι για πάντα / ενθρονισμένη σ’ αυτή τη μπαλάντα / θα ’σαι ολόκληρη τα άπαντά μου / μ’ όποιον και να ’σαι θα είσαι δικιά μου». Και αν τα περισσότερα τραγούδια του Φοίβου κρύβουν από πίσω μια ιστορία. Αυτό κρύβει την πιο όμορφη, γιατί είναι η ιστορία της ζωής του.
Φωτογραφία Κεντρική: Δημήτρης Μακρής