«Το θέατρο για μένα, σημαίνει τη ζωή μου ολόκληρη. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου, χωρίς το θέατρο, μακριά από το θέατρο. Αυτό όχι! Εκεί θα πέθαινα!» είχε δηλώσει, σε μια συνέντευξή της, η Τζένη Καρέζη.
Πράγματι, η ίδια κατάφερε να είναι κάθε βράδυ στη σκηνή, σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής της, παρά την μάχη της με τον καρκίνο.
Οι παλιότεροι ακόμα θυμούνται τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε η τελευταία της παράσταση «Διαμάντια και Μπλουζ» της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου (1990).
Ο ίδιος ο Παπαβασιλείου είχε δηλώσει: «Πώς να απαντήσει κάποιος λακωνικά στο ερώτημα ‘’τι ήταν η Τζένη Καρέζη΄΄; «Ήταν ένα πυρακτωμένο πλάσμα. Ένας άνθρωπος ο οποίος ακτινοβολούσε από αγωνία, πάθος και πόθο δημιουργίας. Έκανε αυτό το πέρασμά της από τη ζωή σαν ένα μετέωρο που μας αφήνει αυτήν την παρακαταθήκη: ότι πρέπει να πιστεύουμε στη λογική του θαύματος αν θέλουμε να γίνονται θαύματα»
Η μεγάλη πρωταγωνίστρια του σινεμά και του θεάτρου έφυγε από τη ζωή τρία λεπτά, πριν από τα μεσάνυχτα της 26ης προς την 27η Ιουλίου του 1992.
Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευγενία Καρπουζή. Γνωστή σ’ όλο τον κόσμο έγινε με το επίθετο «Καρέζη», έτσι την «βάπτισε» ο δάσκαλός της, Άγγελος Τερζάκης, στα χρόνια που σπούδαζε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Μόλις αποφοίτησε, δεν άργησε να έρθει αντιμέτωπη με σπουδαίους ρόλους στο θέατρο και να ξεχωρίσει. Στον κινηματογράφο γύρισε περισσότερες από 30 ταινίες.
Τον Ιούνιο του 1973 ανεβάζει, εν μέσω δικτατορίας, ένα έργο που σημάδεψε την καριέρα της και αναδείχθηκε σε σύμβολο κατά της Χούντας, «Το Μεγάλο μας Τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Κάθε βράδυ στο «Αθήναιον» η παράσταση ήταν sold-out.
Μέχρι που η Χούντα διέκοψε βίαια αυτή την επιτυχία, όταν τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς συνέλαβαν την Τζένη Καρέζη και τον Κώστα Καζάκο. Το ζευγάρι κρατήθηκε για ένα βράδυ στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Η Καρέζη δεν αρκέστηκε ποτέ, στην περσόνα της χαριτωμένης και της όμορφης. Εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κίνημα, σχετικά σε νεαρή ηλικία και με κάθε ευκαιρία ήταν έτοιμη να αγωνιστεί για τις πολιτικές της θέσεις.
31 χρόνια πέρασαν από τότε που τα πιο όμορφα μάτια του ελληνικού κινηματογράφου έκλεισαν για πάντα. Μ’ αφορμή την επέτειο του θανάτου της, θυμόμαστε ιστορίες από τη ζωή και την καριέρα της…
- Έκανε απεργία πείνας για να της επιτρέψουν να δώσει εξετάσεις
Η Ευγενία ήταν μοναχοπαίδι. Μεγάλωσε σ’ ένα σπίτι εκπαιδευτικών, η μητέρα της ήταν δασκάλα και ο πατέρας της καθηγητής μαθηματικών. Ο τελευταίος ήταν ιδιαίτερα αυστηρός και παλαιών αρχών. Δεν δεχόταν με κανέναν τρόπο να δει την κόρη του «θεατρίνα».

Η Τζένη για να τον πείσει να την αφήσει να δώσει εξετάσεις στη δραματική σχολή, ξεκίνησε απεργία πείνας. Εννέα μέρες έμεινε νηστική αλλά αυτό είχε αποτέλεσμα την πρώτη της μικρή νίκη: να καταφέρει να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο με έναν μονόλογο από τον «Ταρτούφο».
- Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο
«Σας παρακαλώ, μήπως έχετε μια φωτιά;» αυτή ήταν η πρώτη φράση της Τζένης Καρέζη στον κινηματογράφο. Μια ατάκα προφητική, καθώς η ίδια έμελλε να βάλει φωτιά με την παρουσία της στη μεγάλη οθόνη.

Ήταν το μακρινό 1955, όταν πήρε το βάπτισμα του πυρός με την ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» του Αλέκου Σακελλάριου. Το ασπρόμαυρο φιλμ, σημείωσε τέτοια επιτυχία, ώστε να μείνει στην ιστορία, ως η πρώτη ταινία του ελληνικού κινηματογράφου που απέκτησε σίκουλ. Πρόκειται για το «Λατέρνα, φτώχεια και γαρίφαλο», που γυρίστηκε δύο χρόνια μετά, με την ίδια πάλι πρωταγωνίστρια.
- Λάτρευε το τάβλι
Η Τζένη Καρέζη αγαπούσε πολύ το τάβλι. Τη δεκαετία του ’60 και του ’70, οι ηθοποιοί στα γυρίσματα των ταινιών, δεν ήταν όπως σήμερα, πάνω από ένα smart phone. Υπήρχε μια ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ τους.
Στα διαλείμματα της ταινίας «Κοντσέρτο για πολυβόλα» του Ντίνου Δημόπουλου, η Καρέζη έπαιζε τάβλι με τον συμπρωταγωνιστή της, Κώστα Καζάκο.
Ο τελευταίος είχε δηλώσει στην εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου» και τον Χρήστο Βασιλόπουλο: «Καθόμασταν κάτω από μια ελιά και παίζαμε τάβλι. Και τράβηξε αυτή η υπόθεση, ήταν ταβλαδόρισσα η Τζένη, ήτανε μανιακή με το τάβλι. Τράβηξε αυτό και μείναμε 26-27 χρόνια μαζί».
Καρέζη και Καζάκος γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στο θέατρο, με την ίδια να δηλώνει ότι το πιο σημαντικό για εκείνους ήταν ο μοναχογιός τους, Κωνσταντίνος Καζάκος.

Η Καρέζη είχε κάνει έναν πρώτο γάμο με τον Ζάχο Χατζηφωτίου (1962), αλλά κράτησε, μόνο, δύο χρόνια. Κατά μια διαβολική σύμπτωση, και εκείνος και ο Καζάκος, απεβίωσαν τον Σεπτέμβριο του 2022.
- Έφτασε στα Όσκαρ…
Το 1963 πρωταγωνίστησε στην ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Τα κόκκινα φανάρια», η οποία ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, στην 36η απονομή τον Απρίλιο του 1964, ενώ έλαβε μέρος και στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών την άνοιξη του 1964.
Θυμίζουμε ότι στην τελική πεντάδα για τα Όσκαρ, η Ελλάδα έχει καταφέρει να συμπεριληφθεί, μόλις, πέντε φορές, μέχρι σήμερα.
- Σώζεται μόνο μια τηλεοπτική σειρά
Η τηλεοπτική σειρά «Μαύρη Χρυσαλίδα», σε σκηνοθεσία του Πολ Σκλάβου και σενάριο της Ηρούς Μάνεση γυρίστηκε το 1990, όταν είχε ήδη ξεκινήσει, η μάχη της ηθοποιού με τον καρκίνο.
Κεντρικός χαρακτήρας της σειράς ήταν η Ναταλία φον Κράουζε, την οποία υποδυόταν η Καρέζη, χήρα του Γερμανού στρατηγού και βαρόνου φον Κράουζε. Μια γυναίκα, με διπλό ρόλο πληροφοριοδότη μεταξύ της αντικατασκοπίας του Γ’ Ράιχ και της Αντίστασης.
Πρόκειται για την τρίτη και τελευταία τηλεοπτική σειρά που έπαιξε η σπουδαία ηθοποιός, είχαν προηγηθεί η «Μαρίνα Αυγέρη» (1972) και η «Μεγάλη περιπέτεια» (1976).