Το πιο Όμορφο Σώμα που Έχει Βρεθεί Ποτέ σε Αυτό το Μέρος
Θέατρο Θησείον
Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου
Ο καταιγιστικός μονόλογος του Αργύρη Ξάφη που απέσπασε εξαιρετικές κριτικές συνεχίζει την πορεία του με δώδεκα έξτρα παραστάσεις έως τις 4 Ιουνίου. Ο Αργύρης Ξάφης πρωταγωνιστεί στον μονόλογο του Ζουζέπ Μαρία Μιρό ερμηνεύοντας όλους τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες που ξεπηδούν γύρω από το νεκρό σώμα ενός έφηβου αγοριού.
Παιδεραστία, ομοφοβία, ένοχα μυστικά, καταπιεσμένες ζωές κι ένα τραγούδι που ξυπνά τις πιο εφιαλτικές αναμνήσεις. Αλήθεια, πόσο συνένοχοι είμαστε όταν μένουμε απλοί θεατές αυτής της ανθρωποφαγίας; Τη μουσική έχει συνθέσει ειδικά για την παράσταση ο Φώτης Σιώτας.
Η Κασέτα
Θέατρο Σταθμός
Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης
«H ζωή μου, ρε φίλε. Αυτό που έχω μέσα μου. Που δεν έχει καμιά σχέση με τίποτα που ξέρω. Από τότε που θυμάμαι τον κόσμο».
Η Λούλα Αναγνωστάκη, μια από τις πιο σημαντικές μορφές της νεοελληνικής δραματουργίας, έγραψε το 1982 τη σπαρακτική και σπαρταριστή Κασέτα. Περίπου 40 χρόνια μετά τη θρυλική παράσταση του Καρόλου Κουν και 20 χρόνια μετά το τελευταίο ανέβασμα του έργου στην Αθήνα η Κασέτα έχει επιστρέψει στη σκηνή του θεάτρου Σταθμός.
Περλιμπλίν και Μπελίσα
Θέατρο Πορεία
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου
Ο Ισπανός ποιητής και δραματουργός Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα επανέρχεται στο αγαπημένο θέμα του: τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Ο μεσόκοπος Περλιμπλίν (όνομα που προσιδιάζει στους ερωτοχτυπημένους γέρους της λαϊκής φάρσας) πείθεται να παντρευτεί μια νεαρή γειτόνισσά του για να μη μείνει μόνος και αβοήθητος στα γεράματά του· η Μπελίσα πείθεται να παντρευτεί τον πλούσιο γείτονά της για να γίνει πιο ποθητή από τους άλλους άντρες χάρη στην ομορφιά που θα της χαρίσουν τα πλούτη του άντρα της. Τους ρόλους ερμηνεύουν ο Χρήστος Σαπουντζής και οι Μαριάννα Πουρέγκα και Φαίδρα Αγγελάκη (σε διπλή διανομή).
Ο Άσχημος
Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Κουτλής
«Μοιάζω με κάποιον που πάντα θα τον ζηλεύω, μόνο που δεν ξέρω αν αυτός είμαι εγώ»
Η σαρδόνια, σκοτεινή κωμωδία συνεχίζει την πορεία της με πρωταγωνιστές τους Ορφέα Αυγουστίδη, Γιάννη Κλίνη, Μαίρη Μηνά και Ηλία Μουλά, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Κουτλή. Τέσσερις ηθοποιοί σε οχτώ ρόλους εναλλάσσοντας σκηνές και χαρακτήρες με καταιγιστικό ρυθμό υφαίνουν μια καυστική σάτιρα για τη βιαιότητα της σύγχρονης ναρκισσιστικής κοινωνίας, όπου η εικόνα και το κοινωνικό status καθορίζουν πλέον περισσότερο από ποτέ τον πυρήνα της ύπαρξής μας. Ο Άσχημος είναι το διασημότερο έργο του ανατρεπτικού δημιουργού της Schaubühne Marius von Mayenburg, έχοντας ανέβει σε πάνω από 30 χώρες μετά την πρώτη του παρουσίαση το 2007 στη Γερμανία.
Μια Άλλη Θήβα
Θέατρο Πόρτα
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος
Ένα έργο του Σέρχιο Μπλάνκο που ανέβηκε με τεράστια επιτυχία για πρώτη φορά στην Ελλάδα (ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος συνηθίζει να παρουσιάζει καινούργια κείμενα στο κοινό) και θίγει το θέμα της πατροκτονίας. Παράλληλα, εξετάζει το ζήτημα του εγκλεισμού και τους περιορισμούς της φυλακής, το μαγικό ταξίδι της συγγραφής ενός θεατρικού έργου, τις επιπτώσεις της ενδοοικογενειακής βίας και τη λυτρωτική επίδραση της τέχνης. Στο έργο υπάρχουν αναφορές στον Ντοστογέφσκι και στο εμβληματικό έργο Οι Αδερφοί Καραμάζοφ, στις θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόιντ, στον μύθο του Οιδίποδα και στη μουσική του Μότσαρτ. Η παράσταση συζητήθηκε ιδιαίτερα και λόγω των εξαιρετικών ερμηνειών των ηθοποιών, του Θάνου Λέκκα στον ρόλο του Συγγραφέα και του Δημήτρη Καπουράνη στον διπλό ρόλο Μαρτίν/Φεδερίκο.
Οι Γριές που Μαζεύουν την Τσουκνίδα
Θέατρο Σταθμός
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ντέλλος
Η παράσταση της Πειραματικής Σκηνής του Θεσσαλικού Θεάτρου που συνεχίζεται για λίγες παραστάσεις μετά το Πάσχα (ήταν το θεατρικό διαμαντάκι της φετινής σεζόν) αξιοποιεί τις μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας του 19ου και 20ού αιώνα σε μια σκηνική προσέγγιση με βασικούς άξονες τους κοινωνικούς ρόλους και τις έμφυλες διαστάσεις των μαγικοθρησκευτικών πρακτικών. Η παράσταση αποτελεί μια σκηνική προσέγγιση του γυναικείου σώματος της τρίτης ηλικίας και της σύνδεσής του με τη λαϊκή μαγεία, τη μαγειρική και τις τελετουργικές πρακτικές. Αφετηρία η περιοχή της Θεσσαλίας και η παράδοσή της στις μαγικές πρακτικές που θέλει τις μάγισσες της περιοχής να έχουν παραλάβει τις μυστικές δεξιότητές τους από τη Μήδεια και να ειδικεύονται στο κατέβασμα του φεγγαριού, γνωστό και ως «άρμεγμα του φεγγαριού». Ερμηνεύουν οι Μανούσος Γεωργόπουλος, Πλάτωνας-Γιώργος Περλέρος, Μιχάλης Αναγνώστου.
Η Τουρκομερίτισσα
Εν Αθήναις
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Η Μαρίκα Νίνου και ο Τζίμης Μάρκου συναντιούνται ξανά στη θρυλική ταβέρνα Τζίμης ο Χονδρός και μαζί ξεδιπλώνουν τη μυθιστορηματική ζωή της Τουρκομερίτισσας που έγραψε ιστορία στο ελληνικό τραγούδι. Η σκηνή μετατρέπεται σε ταβέρνα και οι θεατές σε θαμώνες και μάρτυρες των σημαντικότερων γεγονότων και των άγνωστων πτυχών της έντονης ζωής της τραγουδίστριας.
Όλα αυτά με φόντο μια Ελλάδα που προσπαθεί να γιατρέψει τις πληγές της από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Μια γλυκόπικρη παράσταση που αποτίνει φόρο τιμής στους πρόσφυγες και ειδικότερα στην Αρμένισσα τραγουδίστρια Ευαγγελία Αταμιάν, που ξεριζώθηκε από την πατρίδα της στη Μικρά Ασία, μεγάλωσε στην προσφυγούπολη της Κοκκινιάς, ξαναβαφτίστηκε Μαρίκα Νίνου και δοξάστηκε όσο καμία άλλη στην εποχή της.
Το Σώμα της Γυναίκας ως Πεδίο Μάχης
Θέατρο Χώρος
Σκηνοθεσία: Στέλιος Πατσιάς
Δύο γυναίκες με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο συναντιούνται στον απόηχο του εθνοτικού πολέμου της Βοσνίας. Μέσα από ένα κολάζ πραγματικών και φανταστικών εικόνων και καταστάσεων ξετυλίγονται η ιστορία των δύο γυναικών και ο αγώνας τους να ξεπεράσουν τη φρίκη, τα τραύματα του πολέμου καθώς και τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Η κεντρική θεματολογία του έργου είναι ο πόλεμος, ζήτημα το οποίο δυστυχώς παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο. Παράλληλα αναδύονται η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός, η μετανάστευση αλλά και η αλληλεγγύη, η πίστη στον άνθρωπο και το θαύμα της ζωής.
12 Ένορκοι
Θέατρο Αλκμήνη
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Οι θυμωμένοι άντρες του Reginald Rose (12 Angry Men) συνεχίζουν ακάθεκτοι να μετατρέπουν το θέατρο Αλκμήνη σε δικαστικό μέγαρο για ένατη χρονιά. Στη Νέα Υόρκη του 1957 ένα αγόρι 16 χρόνων κατηγορείται για πατροκτονία. Η ζωή του βρίσκεται στα χέρια δώδεκα ενόρκων οι οποίοι θα αποφασίσουν αν είναι τελικά ένοχο και η απόφασή τους θα πρέπει να είναι ομόφωνη. Στην περίπτωση που ο κατηγορούμενος βρεθεί ένοχος η θανατική ποινή είναι αναπόφευκτη. Οι δώδεκα άντρες, κλειδωμένοι σ’ ένα μικρό δωμάτιο, άλλοτε συγκρούονται κι άλλοτε ταυτίζονται, αντικατοπτρίζοντας τις προκαταλήψεις της κοινωνίας.
Δαγκώνει;
Θέατρο Φούρνος
Σκηνοθεσία: Όλγα Ποζέλη
Ζώα συντροφιάς ή άγρια, ελεύθερα ή εμπορεύσιμα, στη δική μας «αφήγηση» μοιράζονται ενεργά τον κόσμο μαζί μας.
Στην παράσταση ξεδιπλώνονται πολλές ιστορίες θραυσματικά. Άλλες όμορφες, άλλες ενοχλητικές, ίσως πολιτικά μη ορθές, πολλές φορές αστείες, στοχαστικές, ασυνήθιστες.
Ζώα και άνθρωποι δρουν και απουσιάζουν, αλληλεπιδρούν και εναλλάσσονται στο αστικό τοπίο. Λουριά που δεν βλέπουμε τι έχουν δεμένο στην άλλη τους άκρη, κλουβιά που αιχμαλωτίζουν, ρυθμικές τελετουργίες, μνήμες μιας άλλης ζωής, και ίχνη ζώων παντού.
