Art & Culture Eurovision 2024

Eurovision 2024 –  Δεύτερες & τρίτες θέσεις που (μου) άρεσαν πιο πολύ από τις πρώτες (Video)

Η Eurovision μπορεί να έχει κάθε χρόνο 30-40 συμμετοχές, αλλά μόνο μία στέφεται νικήτρια και συνεπώς είναι δύσκολο να συμφωνεί κάθε τηλεθεατής ξεχωριστά. Πέρσι, για παράδειγμα, κοινό και επιτροπές έβγαλαν διαφορετικό νικητή, με τον τελικό να είναι «αγώνας δύο αλόγων» ανάμεσα στη Loreen (Σουηδία) και τον Käärijä (Φινλανδία). Προσωπικά υποστήριζα τη Loreen γιατί μου άρεσαν το κομμάτι και η καλλιτεχνική της παρουσία, αλλά αν κέρδιζε τελικά ο Käärijä –που ήταν και ο νικητής του televoting– θα το έβρισκα εξίσου δίκαιο, μιας και ήταν αναμφισβήτητα το πιο αγαπητό πρόσωπο της περσινής διοργάνωσης.

Υπήρξαν και χρονιές ωστόσο που η δική μου αγαπημένη συμμετοχή βρέθηκε στη δεύτερη ή την τρίτη θέση, νιώθοντας αυτό που ένιωσαν ενδεχομένως τα εκατομμύρια θαυμαστών του Φινλανδού το 2023.

Πάμε να δούμε μερικές τέτοιες περιπτώσεις (με σειρά προτίμησης):

1. Φουρέιρα (2η θέση) αντί για Netta (1η θέση) – 2018

Το 2018 ήταν μια χρονιά στην οποία Έλληνες και Κύπριοι θαυμαστές είδαμε προσηλωμένοι τον τελικό της Eurovision, παρόλο που είχε αποκλειστεί η Ελλάδα. Η Ελένη Φουρέιρα είχε μετατραπεί από outsider της διοργάνωσης (24η στα στοιχήματα) στο φαβορί για νίκη αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της πρόβας της για το Fuego. Τελικά νίκησε το Ισραήλ με 529 βαθμούς, που ούτως ή άλλως είχε ξεχωρίσει στις προτιμήσεις του κοινού πριν από τον διαγωνισμό, αφήνοντας την Κύπρο με 436 βαθμούς στη 2η θέση, που αποτελεί και την υψηλότερη θέση της χώρας στον διαγωνισμό. Προσωπικά θεωρώ πως η Φουρέιρα έδωσε πολύ πιο αλησμόνητη performance από τη Netta και θα ήταν πιο δυναμική νίκη, η οποία θα χάριζε μάλιστα και στη γειτονική μας χώρα την πρώτη της διοργάνωση.

2. Chanel (3ηθέση) αντί για Kalush Orchestra (1η θέση) – 2022

Το 2022 ήταν η πρώτη φορά που παρακολούθησα τη Eurovision από κοντά και ήταν λίγο αφότου είχε ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, οπότε εξαρχής θεωρούνταν φαβορί για νίκη, όπως και τελικά έγινε. Προσωπικά είχα πιστέψει πως θα κέρδιζε η Αγγλία με τον Sam Ryder ή η Ισπανία με τη Chanel, που για εμένα πραγματοποίησε την καλύτερη χορευτική εμφάνιση που έχει περάσει ποτέ από τον διαγωνισμό. Μέχρι πρόσφατα δεν αποδεχόμουν τη νίκη της Ουκρανίας –χώρας που συνήθως είναι στο top 5 μου– αλλά σταδιακά τα κατάφερα. Να πούμε βέβαια ότι το Slo Mo ακούγεται περισσότερο και έχει 38Μ προβολές στο YouTube από το νικητήριο Stefania που έχει 31Μ.

3. Ani Lorak (2η θέση) αντί για Dima Bilan (1η θέση) – 2008

Το 2008 ήταν σημαντική χρονιά για τον διαγωνισμό με πολύ καλές performances. Κέρδισε ο Dima Bilan με ένα κάπως αδιάφορο τραγούδι, ενώ η προσωπική μου νικήτρια ήταν η Ani Lorak με μια εκρηκτική σκηνική εμφάνιση, αμφότερα σε σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού. Στην 3η θέση είχε βρεθεί η Καλομοίρα με το Secret Combination –που παραμένει η τελευταία μας συμμετοχή στην τριάδα μέχρι σήμερα– και στην 4η η Sirusho με το Qele Qele – η καλύτερη θέση της Αρμενίας μέχρι σήμερα. Οποιαδήποτε από τις 2η, 3η ή 4η θέση κι αν κατέληγε πρώτη θα ήμουν ευχαριστημένος.

4. Mahmood (2η θέση) αντί για Duncan Lawrence (1η θέση) – 2019

Για το 2019 δεν μπορώ να πω πολλά γιατί το Arcade έκανε μεγάλη επιτυχία μερικά χρόνια μετά τον διαγωνισμό, αποτελώντας το πρώτο Eurovision τραγούδι που ξεπέρασε το 1 δισεκατομμύριο ακροάσεις στο Spotify. Ωστόσο στη Eurovision δεν είχε βγει πρώτο ούτε στις επιτροπές ούτε στο κοινό! Προσωπικό μου αγαπημένο ήταν το Soldi του Mahmood που βγήκε 2ο, ο οποίος εκπροσώπησε ξανά την Ιταλία το 2022 με το Brividi καταλήγοντας στην 6η θέση. Έκτοτε ο Mahmood είναι ίνδαλμα στην ευρωπαϊκή μουσική, αφού ακόμη και η φετινή του συμμετοχή στο Sanremo, το Tuta Gold, έχει πιο πολλά streams από κάθε επίσημη συμμετοχή της Eurovision 2024.

5. Eric Saade (3η θέση) αντί για Αζερμπαϊτζάν (1η θέση) – 2011

Θυμάμαι το 2011 είχα χαρεί με την πρώτη νίκη του Αζερμπαϊτζάν αλλά μετέπειτα φάνηκε πως ήταν από τις πιο αδιάφορες νίκες του διαγωνισμού. Η Σουηδία τότε με τον νεαρό Eric Saade είχε δώσει πιο εντυπωσιακή εμφάνιση, που βέβαια δεν θα μπορούσε να κερδίσει.

6. Ira Losco (2η θέση) αντί για Marie N. (1η θέση) – 2002

Δεν καταλαβαίνω πως νίκησε η Λετονία το 2002, πραγματικά. Ήταν λες και η EBU είχε πει πως θέλει να μοιράσει διοργανώσεις διαδοχικά σε χώρες που δεν είχαν ξανακερδίσει (Λετονία το 2002, Τουρκία το 2003, Ουκρανία το 2004, Ελλάδα το 2005, Φινλανδία το 2006, Σερβία το 2007, Ρωσία το 2008). Βέβαια από το 1998 που ίσχυε 100% ψηφοφορία μέσω televoting είδαμε χώρες-outsider να βρίσκονται πολύ ψηλά, όπως και η Ελλάδα. Το 2002 θα προτιμούσα να νικήσει η Μάλτα για πρώτη φορά με την υπέροχη Ira Losco. Η ιστορία επαναλήφθηκε το 2005 που κέρδισε η Ελλάδα (που δεν είχε ξανακερδίσει), αφήνοντας τη Μάλτα στη 2η θέση.

7. Il Volo (3η θέση) αντί για Måns Zelmerlöw (1η θέση) – 2015

Χαίρομαι όταν κερδίζει η Σουηδία τον διαγωνισμό, γιατί είναι χώρα που ξέρει να διοργανώνει μεγάλα τηλεοπτικά γεγονότα όπως η Eurovision. Το 2015, όμως, περίμενα να νικήσει η Ιταλία με τους τενόρους Il Volo, που είχαν κερδίσει μάλιστα στο televoting. Έκτοτε οι Il Volo έχουν ξαναπροσπαθήσει πολλές φορές να εκπροσωπήσουν την Ιταλία μέσω του Sanremo αλλά δεν τα έχουν καταφέρει.

Εσάς σας έχει συμβεί το αγαπημένο σας κομμάτι να φτάσει μέχρι λίγο πριν από την κορυφή και να μην… αποδέχεστε τον νικητή της συγκεκριμένης Eurovision; Μοιραστείτε το μαζί μας στα σχόλια.

Φωτό εξωφύλλου: Sebastian Scheiner

Ο Αναστάσης Πινακουλάκης είναι εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας, θεατρολόγος και θεατρικός συγγραφέας. Είναι αριστούχος διπλωματούχος από το ΠΜΣ του Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται συστηματικά με τη θεατρική κριτική, την αρθρογραφία, τον κινηματογράφο και την Eurovision.
X