Πολλά από τα κλασικά παραμύθια που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, μόνο «αθώα» και «τρυφερά» δεν μπορούν να χαρακτηριστούν.
Λύκοι που τρώνε κατσικάκια, κακές μάγισσες που θέλουν να τους φέρουν σε κουτί την καρδιά κάποιας πριγκίπισσας, η μητριά της Σταχτοπούτας που δίνει στις κόρες της μαχαίρι για να κόψουν τα δάχτυλά τους ώστε να χωρέσει το πόδι τους στο γοβάκι και πολλά άλλα περιστατικά, τελείως ακατάλληλα για τις παιδικές ψυχές.
Αν εξετάσει κάποιος το θέμα ιστορικά, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα παραμύθια δεν προορίζονταν εξ’ αρχής για παιδιά, αλλά αποτελούσαν λαϊκές ιστορίες που έλεγαν οι μεγάλοι για να διασκεδάσουν, συνήθως τα βράδια γύρω από τη φωτιά.
Μ’ αφορμή την ταινία «Μικρή Γοργόνα» που παίζεται από τις 25 Μαΐου στις κινηματογραφικές αίθουσες, με τη σκηνοθετική υπογραφή του βραβευμένου με Όσκαρ κινουμένων σχεδίων, Ρομπ Μάρσαλ, θυμόμαστε όσα μας έμαθε στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 η πρώτη ταινία με την ιστορία της αγαπημένης μας Άριελ, η οποία απείχε πολύ από το αυθεντικό παραμύθι.
Το όμορφο αυτό πλάσμα που αντί για πόδια είχε ουρά, ερωτεύτηκε έναν πρίγκιπα, τον οποίο έσωσε από πνιγμό. Έπρεπε, λοιπόν, να γίνει κανονικός άνθρωπος και να πάει να τον συναντήσει. Η θαλάσσια μάγισσα Ούρσουλα δέχτηκε να της χαρίσει πόδια με αντάλλαγμα την όμορφη φωνή της.
Στην ταινία κινουμένων σχεδίων, η Άριελ μετά από πολλές περιπέτειες, ζει ευτυχισμένη με τον πρίγκιπα.
Το αυθεντικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν όμως, γραμμένο το 1836, μόνο happy end δεν έχει…
Ας ξεκινήσουμε από μια σκληρή λεπτομέρεια, η μάγισσα δεν παίρνει τη φωνή της γοργόνας με ένα ξόρκι, όπως στην ταινία αλλά, κόβοντάς της τη γλώσσα.
Στην ιστορία του Άντερσεν, ο πρίγκιπας παντρεύεται μια άλλη γυναίκα και αυτό γιατί νόμιζε πως, εκείνη είχε δει όταν ξύπνησε στη στεριά και πως αυτή του είχε σώσει τη ζωή.
Η μάγισσα που είχε χαρίσει στην Άριελ ανθρώπινα πόδια, την είχε προειδοποιήσει ότι αν δεν καταφέρει να κάνει τον πρίγκιπα να την ερωτευτεί μέσα σε τρεις μέρες, δεν θα μπορέσει να ξαναγίνει γοργόνα και το σώμα της θα μεταμορφωνόταν σε αφρό της θάλασσας.
Μετά τον γάμο του αγαπημένου της πρίγκιπα, η μικρή γοργόνα συναντάει τις αδερφές της που πήγαν στη μάγισσα για να της ζητήσουν να τη φέρει πίσω. Εκείνη ως αντάλλαγμα τούς πήρε τα όμορφα μαλλιά τους και τους είπε ότι για να γυρίσει πίσω η Άριελ, έπρεπε να της δώσουν ένα μαχαίρι και μ’ αυτό να σκοτώσει τον πρίγκιπα πριν ανατείλει ο ήλιος.
Η μικρή γοργόνα πήγε στο δωμάτιο που κοιμόταν ο πρίγκιπας με τη γυναίκα του και του έδωσε ένα τρυφερό φιλί, κρατώντας το μαχαίρι πάνω από την καρδιά του. Όμως δεν μπόρεσε να τον σκοτώσει γιατί τον αγαπούσε μ’ όλη της την καρδιά.
Έτσι δεν γύρισε ποτέ στο βυθό, δεν έγινε όμως και αφρός στη θάλασσα. Οι κόρες του αέρα την πήραν μαζί τους και της υποσχέθηκαν πως αν κάνει καλές πράξει για 300 χρόνια, η ψυχή της θα γίνει αθάνατη όπως των ανθρώπων και, κάποτε, θα συναντήσει την ψυχή του αγαπημένου της.
Το παραμύθι του Άντερσεν αγαπήθηκε πολύ από τους Δανούς και έτσι αποφάσισαν να κάνουν τη μικρή γοργόνα εθνικό σύμβολο της χώρας τους.
Το 1913, ο Δανός γλύπτης Edvard Eriksen δημιούργησε το ομώνυμο άγαλμα που τοποθετήθηκε σε έναν βράχο στο λιμάνι της Κοπεγχάγης.
