«Καθαρά για πολιτικούς λόγους έχω πλέον αποφασίσει να αυτοπροσδιορίζομαι ως dyke (λεσβιάρα). Αν είχα μόνο σημερινούς όρους για να αυτοπροσδιοριστώ, θα έλεγα ότι είμαι non binary. Η σχέση μου με την ταυτότητα φύλου μου, έχει αλλάξει πολλές φορές. Έμαθα από πιτσιρίκι να δένω γραβάτα, να λατρεύω τα ανδρικά ρούχα, καθόμουν με τις ώρες και έκανα ότι ξυριζόμουν. Μετά τα 30 άρχισα να αγαπώ το καμπύλο, γυναικείο μου σώμα. Για χρόνια ήθελα να κάνω top surgery (σ.σ. μαστεκτομή επαναπροσδιορισμού/επιβεβαίωσης φύλου). Τώρα, έτσι και μου το πειράξεις, θα αντιδράσω άσχημα. Αλλάζουν αυτά τα πράγματα. Τώρα το νοιώθω δικό μου, οικείο. Παίρνω τη συνειδητή απόφαση να γυρίσω και να επιμένω ξανά και ξανά στο πατροπαράδοτο λεσβία. Λεσβιάρα. Dyke. Γιατί έχει κουκουλωθεί τελείως η λεσβιακή ορατότητα κάτω από τα αιτήματα και τις κατηγοριοποιήσεις της Κοινότητας».
Το «Μια Λεσβιακή Ζωή» αποτελεί το πρώτο (και το μόνο) ελληνικό λεσβιακό βιβλίο / λεύκωμα. Φέρει τη «βαριά» για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα υπογραφή της Μαρίας Kατσικαδάκου, της Μαρίας Cyber, ενός – μεγαλύτερου από τη ζωή – ατόμου που από την εφηβεία κιόλας μπήκε στην πρωτοπορία της διεκδίκησης του δικαιώματος να είναι αυτό που αισθανόταν ότι είναι. Λεσβία, λεσβιάρα, non binary, dyke…
Τότε, τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 είχε μικρότερη σημασία το συγκεκριμένο «ταμπελάκι» από τη δίψα για ζωή και αναγνώριση της μοναδικής ταυτότητας κάθε ατόμου σε μια κοινωνία φοβική απέναντι σε κάθε διαφορετικό. Η Μαρία Cyber ήταν αποφασισμένη να σπάσει τη φοβία, σπάζοντας και τις νόρμες διεκδίκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τα πάρτι έγιναν από τη Μαρία δυνατότερα από τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Το αντάμωμα, η διασκέδαση και η ελευθεριότητα έδιναν στα άτομα το «σπρώξιμο» που χρειάζονταν για να διεκδικήσουν το μερίδιο χαράς που τους αναλογούσε στη ζωή. Η παραλία της Ερεσού και οι «all men excluded» εκδηλώσεις κάθε μορφής, ήταν το πεδίο για να ενδυναμωθούν ζωές ατόμων που βομβαρδίζονταν από στερεότυπα και απαγορεύσεις, που καλούνταν να καταπιέσουν τη σεξουαλικότητα τους και την έκφρασή αυτής για να «μη μείνουν μόνα», «μη δυστυχήσουν», «μην υποστούν τη βαρβαρότητα της κοινωνίας των ομοίων».
Και η Μαρία Κατσικαδάκου σήμερα είναι ένα βιωματικό παράδειγμα μίας γεμάτης, πλούσιας, χορτασμένης – αλλά όχι χορτάτης – ζωής. Ούτε ο διαβήτης που την επισκέφτηκε πριν από 10 χρόνια, ούτε ο καρκίνος κατάφεραν να την καταβάλουν. Μαχήτρια, όπως πάντα, κοιτά τις δυσκολίες κατάματα και τις κερδίζει.
Καθισμένη στο κέντρο της σκηνής στη Στέγη Ωνάση, κατά την επίσημη παρουσίαση του βιβλίου της, δέχτηκε την αγάπη δεκάδων φίλων και θαυμαστών-τριών του έργου της, που με μία φωνή της ευχήθηκαν «περαστικά» και να συνεχίζει για πολλά, πολλά χρόνια να εμπνέει με την πορεία της ζωής της, την πορεία μιας συναρπαστικής λεσβιακής ζωής.
Μini Bio
Η Maria Cyber είναι μια από τις πρώτες λεσβίες ακτιβίστριες στην ελληνική LGBTQI+ κοινότητα. Έχει σπουδάσει φωτογραφία, γραφιστικά, web design και κινηματογράφο. Θρυλικά έχουν μείνει τα Cyberdykes Parties που οργάνωνε σε διάφορα κλαμπ της Αθήνας για την ενδυνάμωση της «γυναικείας ενέργειας». Το 2000 δημιούργησε τη μεγαλύτερη πύλη για λεσβίες στην Ελλάδα, lesbian.gr, καθώς και το Outview Film Festival το 2007: Athens International LGBTQI Film Festival.
Το 2007 δημιούργησε το πρώτο διαδραστικό και το πιο πολυπληθές webradio της Ελλάδος το Mindradio.gr. Διαγνώστηκε με Διαβήτη Τύπου 1 και δημιούργησε το μεγαλύτερο portal στην Ελλάδα για άτομα με Σακχαρώδη Διαβήτη, glykouli.gr.
Έχει σκηνοθετήσει μικρού μήκους ταινίες χωρίς προϋπολογισμό που φέρνουν στην οθόνη μια εμπνευσμένη queer ενέργεια για σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα.
Τον Μάϊο του 2021 τιμήθηκε με το βραβείο των Γραμμάτων και των Τεχνών του Γαλλικού Υπουργείου Πολιτισμού. CHEVALIER DE L’ORDRE DES ARTS ET DES LETTRES Ministre de la Culture Roselyne Bechelot-Narquin.
