Ο Ηλίας Λογοθέτης έφυγε από τη ζωή τη Τρίτη 28/2, τη μαύρη επέτειο των Τεμπών. Τη μέρα που όλες οι εκκλησίες της χώρας ήχησαν πένθιμα 57 φορές.
Γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του1939, στη Λευκάδα, και με κάθε ευκαιρία, μιλούσε για το νησί του. Είχε τη μεγάλη τύχη να μεγαλώσει εκεί, όταν ο τόπος βίωνε μια πολιτιστική πανδαισία, με τους διανοούμενους, τις φάρσες και τα φεστιβάλ μουσικής. Καλλιτεχνικά ερείσματα, που διαμόρφωσαν την μετέπειτα πορεία του.
Μπορεί να υπηρέτησε για δεκαετίες την υποκριτική αλλά η μεγάλη του αγάπη ήταν η όπερα.
Σε μια συνέντευξή μας, πριν μερικά χρόνια για το citycodemag.com τον είχα ρωτήσει, αν μετάνιωσε ποτέ που ασχολήθηκε με το θέατρο και η απάντησή του ήταν αφοπλιστική: «Εγώ, ναι! Είχα πολλά προσόντα να κάνω πολλά πράγματα, και σπουδές. Είχα πετύχει σε σχολές καλές και κυρίως μετάνιωσα που δεν ακολούθησα την κλίση μου στην όπερα. Η Αγνή Μπάλτσα ξέφυγε, η φίλη μου, η αγαπημένη και αδερφή μου, έτσι θέλω να την ονομάζω, γιατί μεγαλώσαμε μαζί και έκανε αυτό που έκανε. Δεν μου αρέσει να μη δοκιμάζω…»
Ήταν απόφοιτος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών της Παντείου και του Θεάτρου Τέχνης, όπου αποφοίτησε το 1967. Στο ενεργητικό του είχε σπουδαίους ρόλους από το Παγκόσμιο Ρεπερτόριο μέχρι το Αρχαίο Δράμα.
Μεγάλη του αγάπη ήταν και ο συγγραφέας Χάρολντ Πίντερ, τον οποίο είχε γνωρίσει όταν είχε έρθει στην χώρα μας, για να τον παρακολουθήσει στον «Επιστάτη» (2008).
Ο ίδιος μού είχε πει για τη συνάντησή του με τον σπουδαίο συγγραφέα: «Η μέρα που ήρθε ο Πίντερ, αυτός ο κολοσσιαίος επιστήμονας, ο κολοσσιαίος συγγραφέας, και ξενυχτήσαμε ήταν απίστευτη. Μου στοίχισε πολύ που πέθανε, πέθανε πολύ γρήγορα από τη μέρα που τον γνώρισα. Αν ζούσε μερικά χρόνια, μπορεί να ήμουν και εγώ καλύτερος σήμερα. Έχω μια φωτογραφία από εκείνη τη βραδιά. (Σσσ :Σηκώνεται, πηγαίνει σ’ ένα τραπεζάκι, την παίρνει, τη φέρνει και μου τη δείχνει). Είναι η ψυχή μου ολόκληρη!
Ήρθε στην παράσταση με τη γυναίκα του και με συνεχάρη στη σκηνή απάνω. Φεύγοντας, γύρισε πίσω και μου ξαναέδωσε συγχαρητήρια. Έπειτα από αυτήν την παράσταση έπρεπε να είχα εγκαταλείψει το θέατρο, αν δεν ήταν ο Βιζυηνός να μου έδινε και πάλι τόση χαρά! Ήμουν στη μορφή της τελειότητας εκεί».
Πράγματι, το διήγημα του Βιζυηνού «Το αμάρτημα της μητρός μου» , σε δική του σκηνοθεσία, όπου πρωταγωνιστούσε μαζί με την αγαπημένη του σύζυγό, Μαρία Ζαχαρή, είχε τόσο μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία που ανέβαινε για μια ολόκληρη δεκαετία.
Σημαντική ήταν όμως, και η παρουσία του στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, ενώ συμμετείχε σε μια από τις πιο επιτυχημένες τηλεοπτικές διαφημίσεις των 80’ς.
Χαρακτηριστική ήταν η ερμηνεία του στην ιστορική σειρά της ΕΡΤ «Το μινόρε της Αυγής» (1983)
Επιπλέον, ξεχώρισε και ως Θανάσης Πετρόπουλος, στη σειρά του ANT1 «Κίτρινος Φάκελος» (1990)
Αλλά και στο «Θησαυρό της Αγγελίνας» (2005) στην ΕΡΤ, με την αξέχαστη Ντίνα Κώνστα.
Ακολούθησαν και άλλες τηλεοπτικές σειρές μέχρι το πρόσφατο «Έτερος -Εγώ Νέμεσις» του Σωτήρη Τσαφούλια, το 2023 στη Cosmote tv.
Ο Ηλίας Λογοθέτης ξεχώριζε για το ήθος του αλλά και τη ντομπροσύνη του. Έλεγε τη γνώμη του, χωρίς φίλτρα.
Η αγάπη του για το διάβασμα ήταν μεγάλη και πίστευε ότι «Ένας ηθοποιός πρέπει να είναι επιστήμων».
Δεν σταμάτησε ποτέ να κάνει όνειρα. Ένας από τους ρόλους που μελετούσε, ήταν ο «Βασιλιάς Ληρ» του Σαίξπηρ και μπορεί να μην καταφέραμε να απολαύσουμε επί σκηνής ως βασανισμένο σαιξπηρικό ήρωα, η παρακαταθήκη του όμως είναι σπουδαία.
Τον αποχαιρετάμε με τους στίχους από το ποίημα «’Υπνος» του αγαπημένου του Κ. Καρυωτάκη, όπως ο ίδιος το είχε μοναδικά απαγγείλει.
Θα μας δοθεί το χάρισμα και η μοίρα
να πάμε να πεθάνουμε μια νύχτα
στο πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας;
Γλυκά θα κοιμηθούμε σαν παιδάκια
γλυκά. Κι απάνωθέ μας θε να φεύγουν,
στον ουρανό, τ’ αστέρια και τα εγκόσμια.
Κεντρική φωτoγραφία: George Alexandrakis Photography
