Κορυφαίος ηθοποιός που σημάδεψε όσο λίγοι την κινηματογραφική ιστορία. Ο Μάρλον Μπράντο γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1924 στην Ομάχα της πολιτείας Νεμπράσκα των ΗΠΑ. Πέθανε σαν σήμερα, την 1η Ιουλίου 2004, στο Λος Άντζελες, σε ηλικία 80 ετών.
Η ζωή του μόνο ήρεμη δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ξεκινώντας από τα δύσκολα παιδικά χρόνια με δύο αλκοολικούς γονείς, τους τρεις γάμους, τις πάρα πολλές ερωτικές σχέσεις και τα συνολικά έντεκα παιδιά που απέκτησε!
Ο ηθοποιός ήταν ιδιαίτερα πολιτικοποιημένος και ευαίσθητος σε κοινωνικά θέματα. Το 1973, δεν πήγε στην τελετή των Όσκαρ, και έστειλε στη θέση του την Sacheen Littlefeather, Αμερικανίδα ιθαγενή ακτιβίστρια που ανέβηκε στη σκηνή προκειμένου να αρνηθεί να παραλάβει το Όσκαρ Α’ ανδρικού Ρόλου εκ μέρους του Μάρλον Μπράντο. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο ηθοποιός διαμαρτυρήθηκε για την εικόνα που το Χόλιγουντ είχε πλάσει για τους Ινδιάνους.
Μ’ αφορμή τα 19 χρόνια από τον θάνατό του, θυμόμαστε 3 ερμηνείες του που θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλες στη κινηματογραφική ιστορία.
Στάνλεϊ Κοβάλσκι (1951)
Όταν ο Ελίας Καζάν σκηνοθέτησε το αριστούργημα του Τένεσι Ουίλιαμς, το αποτέλεσμα έκοψε την ανάσα. Στο «Λεωφορείο ο Πόθος» η Βίβιεν Λι και ο Μάρλον Μπράντο ξεπέρασαν κάθε προσδοκία με τις ερμηνείες τους.
Ο Μπράντο ενσάρκωσε έναν άξεστο Πολωνό, έναν κτηνώδη Στάνλει Κοβάλσκι. Η ερμηνεία του ήταν τόσο ρεαλιστική και πραγματική που προκάλεσε επανάσταση τον κινηματογραφικό κόσμο της εποχής και όλο και περισσότεροι ηθοποιοί προσπάθησαν να τον μιμηθούν.
Παρ’ όλα αυτά και ενώ η ταινία κέρδισε όλα τα Όσκαρ ερμηνειών -Α’ και Β’ Γυναικείου και Β’ Ανδρικού- ο Μπράντο δεν βραβεύτηκε, ίσως επειδή ήταν μόλις η δεύτερη κινηματογραφική του εμφάνιση.
Τέρι Μαλόι (1954)
Το Όσκαρ, τελικά ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, το 1954, για την ερμηνεία του ως Τέρι Μαλόι, στο «Λιμάνι της Αγωνίας», του Ελία Καζάν.
Ο ρόλος του λιμενεργάτη και πρώην αποτυχημένο μποξέρ, ο οποίος παρά τις πιέσεις δεν διστάζει να αποκαλύψει την διαφθορά στο λιμάνι της Νέας Υόρκης, ενθουσίασε την κριτική επιτροπή των Όσκαρ.
Η ταινία απέσπασε οκτώ από τα δώδεκα Όσκαρ για τα οποία προτάθηκε, μεταξύ των οποίων κι αυτά της Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου και (φυσικά) Α’ Ανδρικού Ρόλου, και αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα από τα αριστουργήματα του αμερικανικού αφηγηματικού σινεμά.
Ντον Κορλεόνε (1972)
Η επόμενη μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία καθυστέρησε για τον Μπράντο και ήρθε το 1972, για την ερμηνεία του ως Ντον Κορλεόνε στην ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα «Ο Νονός», η οποία του χάρισε το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας του. Το οποίο, όπως γράψαμε παραπάνω ποτέ δεν παρέλαβε.
Η σπουδαία παρουσία του Μπράντο στην ταινία και η επική ερμηνεία του στον ρόλο του σκληρού, αλλά δίκαιου πατριάρχη της μαφίας, που θέλει απεγνωσμένα να προστατεύσει την οικογένειά του, έχει ξεχωρίσει ως μια από τις πιο σημαντικές ερμηνείες στην 7η Τέχνη.
«Ο Νονός» αποθεώθηκε από τους κριτικούς σ’ όλο τον κόσμο. Έχει κερδίσει περισσότερα από 20 βραβεία, μεταξύ των οποίων τρία Όσκαρ, Καλύτερης Ταινίας, Σεναρίου και Α΄Ανδρικού Ρόλου, πέντε Χρυσές Σφαίρες και ένα Γκράμι.
