Μία συζήτηση με τον Θανάση Καρατζά για τα στέκια και τα ξενύχτια, τις «φυλές» της πόλης και την ομορφιά του να φωτογραφίζει κανείς με βίωμα και συναίσθημα.
Η σκηνή του θεάτρου Μεταξουργείου φιλοξενεί το «ATHENS:AM», τo πρώτο προσωπικό έργο του φωτογράφου Θανάση Καρατζά με 58 ασπρόμαυρες εικόνες. Μία έκθεση με θέμα την ιστορία της νυχτερινής Αθηναϊκής ζωής, αυτής της γοητευτικής, ομορφάσχημης πόλης, όπως τη χαρακτηρίζει ο φωτογράφος. Αυτό που με παρακίνησε να επισκεφτώ την έκθεση ήταν η ποιητική, κινηματογραφική αίσθηση των φωτογραφιών. Συνάντησα τον Θανάση Καρατζά σε ένα καφέ στο Μεταξουργείο και μιλήσαμε για την Αθήνα, τις γειτονιές μας που αλλάζουν, την πρώτη του φωτογραφία σε μία συναυλία, τα βιβλία και τις ταινίες που συντροφεύουν τις βόλτες του.
Η ομορφιά του κέντρου, τα στέκια και οι παρέες
Αυτό το φωτογραφικό πρότζεκτ ήταν αποτέλεσμα πολλών ξενυχτιών, νυχτερινών εξερευνήσεων και συζητήσεων με άγνωστους ανθρώπους. Ο Θανάσης Καρατζάς μεγάλωσε σε μία επαρχιακή πόλη και όταν επέστρεψε από τις σπουδές του στην Αγγλία το 2005 ένιωσε την ανάγκη να βιώσει βαθιά, ρομαντικά και χωρίς περιορισμούς τη ζωή της Αθήνας. Δούλεψε για αρκετά χρόνια σε μεγάλα εταιρικά περιβάλλοντα, αλλά σχεδόν κάθε βράδυ έβγαινε μέχρι τα ξημερώματα. «Ήταν ωραία η Αθήνα τη νύχτα. Ήθελα να παρατηρώ την πόλη και τους ανθρώπους. Κάποια στιγμή αγόρασα μία φωτογραφική μηχανή και από τότε την είχα συνεχώς μαζί μου. Πολλά βράδια γύριζα στο σπίτι ακόμη και με 400 φωτογραφίες», μου λέει ο Θανάσης Καρατζάς. Ήταν πιο παρεΐστικη και διασκεδαστική η νύχτα εκείνη την εποχή; «Πιστεύω ότι ήταν, τώρα έχει αλλάξει λίγο η ατμόσφαιρα. Σαν να βγαίνει λίγο πιο ζόρικα η φάση».
Τον ρωτάω σε ποιες γειτονιές της Αθήνας κινήθηκε, τι κέρδισε την προσοχή του από τις πρώτες εξερευνήσεις. «Αυτό που με γοήτευε περισσότερο ήταν το κέντρο της Αθήνας και ειδικά η πλατεία Καρύτση και οι γύρω περιοχές. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα μεγάλα κλαμπ, προτιμούσα τα μικρά μπαράκια. Γύρισα επίσης το Κολωνάκι και τα Εξάρχεια, ειδικά τα μαγαζιά της Καλλιδρομίου με τα ωραία ποτά και τις βαθιές συζητήσεις. Πάντα μέχρι αργά. Πολλές φορές καταλήγαμε στην πλατεία Μαβίλη για ποτό και πίτσα. Αθάνατη πιάτσα. Γύρισα βέβαια και άλλες γειτονιές, από τα Βόρεια προάστια μέχρι τον Πειραιά και τη θάλασσα. Υπήρχαν στέκια, είχες τις βόλτες σου. Στα μαγαζιά που μου άρεσαν καθόμουν άπειρες ώρες με μεγάλη επαναληπτικότητα. Αγαπάω τα μικρά μέρη, την καλή μουσική, τους ανθρώπους που συναντάς συχνά. Το πρωί δεν μου αρέσει η Αθήνα. Έχει πολύ ήλιο, όλοι είναι βιαστικοί, τρέχουν, κορνάρουν και ζουν σε έντονους ρυθμούς. Το βράδυ κυκλοφορούν άλλου είδους άνθρωποι, είναι πιο ήρεμη η δράση. Έχω περάσει νύχτες μέσα στη Βαρβάκειο με τους ανθρώπους της αγοράς, αλλά και δίπλα σε μπουρδέλα», αναφέρει ο φωτογράφος.
Φιλιά, αγκαλιές και αγριάδες
Αναρωτιέμαι πώς κερδίζεται η εμπιστοσύνη των ανθρώπων, προκειμένου να δεχτούν να φωτογραφηθούν σε τέτοιες συνθήκες. «Ήμουν πάντοτε πολύ φιλικός με τη μηχανή και την επόμενη μέρα έστελνα στον κόσμο δεκάδες φωτογραφίες για να δουν και να διαλέξουν τις καλύτερες. Έτσι όλοι ήταν πιο ανοιχτοί μαζί μου, ειδικά όταν έκανα τη μετάβαση στη δημοσιογραφία». Πώς βγάζουν τόσο έντονο συναίσθημα και ποιητικότητα αυτές οι εικόνες; «Έβλεπα τη δράση γύρω μου. Είχα πάντοτε στο μυαλό μου ταινίες, μουσικές, φωτογράφους, γραπτά κείμενα. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περιγράψει αριστουργηματικά τη νύχτα, όπως ο Κωστής Παπαγιώργης. Λατρεύω το ασπρόμαυρο, σκοτεινό φόντο. Όταν φωτογραφίζω ξεκινάω με τα απλά. Ένα ζευγάρι φιλιέται. Κορίτσια και αγόρια περιμένουν. Τα κτίρια της πόλης. Ένα σκηνικό που γίνεται μπροστά σου. Νεύρα, τρυφερότητα, αγάπες, αγκαλιές, αγριάδες. Η μηχανή σου δίνει την ευκαιρία να παίξεις αυτό το παιχνίδι. Αυτά τα πρότζεκτ είναι ζωντανά. Αλλιώς το αποτέλεσμα θα είναι στεγνό, χωρίς βίωμα. Είμαι και εγώ ξέχειλος και εντελώς παρών με αυτούς τους ανθρώπους. Θα πιω, θα αράξω, θα ξενυχτήσω. Δεν βρίσκομαι από μακριά για να καταγράψω ένα γεγονός ως παρατηρητής. Είμαι μαζί, αγκαλιά», μου εξηγεί.
Ρωτάω τον Θανάση αν υπάρχουν κάποιες φωτογραφίες που ξεχωρίζει, επειδή αισθάνεται πιο έντονη οικειότητα, ζεστασιά και συναισθηματικό δέσιμο. «Νομίζω πως είναι η πρώτη και η τελευταία μου εικόνα. Ήμουν στο Terra Vibe μετά από μία συναυλία και ένα πλήθος κόσμου κινούνταν με φακούς μέσα στο σκοτάδι. Άνοιξα το φλας, έβγαλα μία τυχαία φωτογραφία και είπα, να αυτό είναι! Η τελευταία εικόνα ήταν κάτι που «κυνηγούσα» πάντα, ένας καβγάς μέσα στην πόλη. Παρ’ όλο που δεν τα είχα καταφέρει να το πετύχω μέχρι τότε, την πρώτη μέρα μετά την καραντίνα έπεσα τυχαία πάνω σε κάτι πιτσιρίκια που τσακώνονταν και έτσι μου βγήκε και αυτή η τελευταία αναζήτηση. Αυτές οι δύο φωτογραφίες ήταν για μένα η αρχή και το κλείσιμο αυτής της διαδρομής», καταλήγει.
INFO: Η έκθεση, η οποία θα διαρκέσει έως τις 14 Ιουλίου 2024 αποτελεί μέρος του APhF:24 Satellite Program
Περισσότερα για τη δουλειά του Θανάση Καρατζά: instagram.com/karatzas_thanasis
*Διαβάστε ακόμη: Όλα τα σπουδαία πάρτυ της ζωής της Nalyssa Green
