Η New Star και το Σινέ Studio, o «ναός» των κινηματογραφόφιλων της Αθήνας, την 1η εβδομάδα παρουσιάζει 3 σπουδαίους σκηνοθέτες, γνωστούς για τη μοναδική τους κινηματογραφική ματιά.
Πέμπτη 21/9 & Δευτέρα 25/9
STANLEY KUBRICK
THE SEAFARERS – 28min
Οι Θαλασσοπόροι είναι η τέταρτη ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και το τρίτο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, που έγινε για τη Διεθνή Ένωση Ναυτικών, σκηνοθετημένη τον Ιούνιο του 1953. Η ταινία ήταν η πρώτη έγχρωμη ταινία του Κιούμπρικ.
Υπάρχουν πλάνα από πλοία, μηχανήματα, καντίνα και συνδικαλιστική συνάντηση. Την επίβλεψη της ταινίας είχε το προσωπικό του The Seafarers Log, του συνδικαλιστικού περιοδικού.
Η ταινία ανακαλύφθηκε ξανά το 1973 από τον μελετητή κινηματογράφου και σκηνοθέτη Frank P. Tomasulo, ο οποίος φρόντισε να κατατεθεί μια εκτύπωση 16 χιλιοστών του ντοκιμαντέρ στη μόνιμη συλλογή του Τμήματος Κινηματογράφου της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22/9 & ΤΡΙΤΗ 26/9
PETER GREENAWAY
INTERVALS – 6min
Το Intervals είναι μια «απόπειρα» του Peter Greenaway να δημιουργήσει μια διασκεδαστική, αφηρημένη ταινία, μια σειρά από πολυσύχναστα τοπία από την πιο φωτογενή πόλη, τη Βενετία. Χρησιμοποιώντας ένα ρυθμό και μια δομή με μουσική επένδυση από τις Τέσσερις Εποχές του Βιβάλντι, η ταινία του Greenaway αποτελεί απόδειξη της τέχνης και της τεχνικής που αντιπροσωπεύει τον κινηματογράφο.
ROSA – 16min
H μικρού μήκους ταινία του 1992 του Πίτερ Γκρίναγουεϊ παρουσιάζει την κορυφαία χορογραφία της Anne Teresa de Keersmaeker σε δύο μέρη από την εκπληκτική σονάτα για βιολί του Μπέλα Μπαρτόκ. Το πρώτο σόλο τμήμα είναι γυναίκα που καταρρέει κάτω από την πίεση της μοναξιάς, με την κομψότητα της χορεύτριας να υποκύπτει στην ταραχή και την απόγνωση. Ακολουθεί μια ξέφρενη συνεύρεση με τον άντρα, που μετατρέπει την τρυφερότητα και τη σύγκρουση μιας παθιασμένης ερωτικής σχέσης σε μάταιες χειρονομίες και φρενήρεις κινήσεις.
ΣΑΒΒΑΤΟ 23/9 & ΤΕΤΑΡΤΗ 27/9
DAVID LYNCH
THE GRANDMOTHER – 33min
Για να ξεφύγει από την παραμέληση και την κακοποίηση από τους γονείς του, ένα νεαρό αγόρι φυτεύει μερικούς περίεργους σπόρους και γίνονται η γιαγιά του.
Στο “The Grandmother” μπορούμε ήδη να δούμε (και να ακούσουμε) τα στοιχεία που θα καθόριζαν τελικά τις μελλοντικές κινηματογραφικές δημιουργίες του David Lynch. Η δημιουργία ενός καθαρού ονειρικού τοπίου, η κατανόηση της διάσπασης φύσης και σκοτεινών φαντασιών και η προθυμία να κοιτάξουμε τέρατα – είτε συναισθηματικά είτε σωματικά – χωρίς φειδωλότητα, όλα είναι εδώ, με ένα soundtrack που μοιάζει με απειλητικό ρέκβιεμ.