«Τα παιδία παίζει», η αρχαία ελληνική φράση που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα, κυριολεκτικά για τα παιδιά που παίζουν, είτε ειρωνικά για ενήλικες που παλιμπαιδίζουν ή δεν παίρνουν στα σοβαρά αυτό που κάνουν, και αποτελεί το πιο συνηθισμένο παράδειγμα της Αττικής σύνταξης. Ας δούμε λοιπόν και ορισμένα παιχνίδια, που είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι, είναι μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και έχουν επίσης επιβιώσει τόσες χιλιάδες χρόνια, από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα.
Αρχαία εληνική πήλινη σβούρα, ανακαλύφθηκε το 1961 και εκτίθεται στο Μουσείο της Ακρόπολης
- Σβούρα (Στρόβιλος, βέμβιξ, κώνος, ρόμβος): Η σβούρα ήταν ένα από τα πιο διαδεδομένα παιχνίδια στην Αρχαία Ελλάδα. Κατασκευασμένη από ξύλο ή πηλό, περιστρεφόταν με τη βοήθεια ενός σχοινιού ή με τα δάχτυλα. Η σβούρα βοηθούσε τα παιδιά να αναπτύξουν την επιδεξιότητά τους και την κατανόηση της κίνησης και της ισορροπίας.
Aρχαίοελληνικό γιο-γιο. Greek Gallery, Altes Museum, Berlin, Germany
- Γιο-γιο: Αποτελούμενο από δύο δίσκους ενωμένους με έναν άξονα και μια κλωστή τυλιγμένη γύρω του, το “γιο-γιο” ήταν δημοφιλές στην Αρχαία Ελλάδα. Τα παιδιά το άφηναν να πέσει και με μια κίνηση του χεριού το ανέβαζαν ξανά, εξασκώντας τον συντονισμό και την επιδεξιότητά τους.
Κούκλες της ΑρχαίαςΕλλάδας, The Metropolitan Museum of Art
- Πλαγκόνες και Νευρόσπαστα (Κούκλες, μαριονέτες): Πήλινες κούκλες με κινητά μέλη, γνωστές ως νευρόσπαστα, χρησιμοποιούνταν από τα παιδιά για παιχνίδι και αφήγηση ιστοριών. Θεωρούνται πρόδρομοι των σημερινών μαριονετών και γενικότερων των κουκλών που έχουν περάσει από τα χέρια των περισσότερων παιδιών ανά τον κόσμο.
10ος αι. π.Χ. Παιχνίδι Τροχήλατο Άλογο, Μουσείο Κεραμεικού. φωτ. Giovanni Dall ‘Orto
- Τροχήλατα παιχνίδια:Ποιο παιδί δεν έχει παίξει, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της ζωής του, με κάποιο αντικείμενο που είναι πάνω σε ρόδες; Αυτοκινητάκι, αλογάκι, παπάκι κ.ο.κ. Έτσι γινόταν και στην αρχαία Ελλάδα, με παιχνίδια που θύμιζαν ζώα και είχαν τροχούς, όπως αττό το πήλινο αγοράκι των 3.000 ετών!
- Βόλοι (Σφαιρίδια): Οι βόλοι ήταν μικρές σφαίρες από πηλό ή πέτρα, που τα παιδιά χρησιμοποιούσαν με διάφορους τρόπους για να παίξουν και θυμίζουν το παιχνίδι με τις γυάλινες μπίλιες των προηγούμενων δεκαετιών, όπως να προσπαθούν να χτυπήσουν άλλους βόλους ή να τους τοποθετήσουν σε συγκεκριμένες θέσεις.
Σείστρο, Κρήτη (2,000 π.Χ.)
- Σείστρο ή Πλαταγή (Κουδουνίστρα): Η πλαταγή ήταν μια πήλινη κουδουνίστρα που δινόταν στα μωρά γιατί πίστευαν ότι ο ήχος απομάκρυνε τα κακά πνεύματα, οξύνοντας παράλληλα την αντιληπτική τους ικανότητα.
Η ανάγκη για διασκέδαση και μάθηση είναι διαχρονική…
Διαβάστε ακόμα: Τι γύρευε ο Γκουσγκούνης στη «Θεία από το Σικάγο»;
