Art & Culture

Θέατρο σ’ επανάληψη: Οι 12 Must-see παραστάσεις

Με πάνω από εξήντα παραστάσεις να επαναλαμβάνονται, επιχειρούμε να δημιουργήσουμε έναν  οδηγό θεατρικής «επιβίωσης», με (μόνο) δώδεκα από αυτές που σίγουρα δεν πρέπει να χάσετε!

«Goodbye, Lindita»: Το αριστούργημα του Μπανούσι επιστρέφει στο Εθνικό

Η παράσταση που έκανε τον κριτικό της “The Guardian” να υποκλιθεί στο ταλέντο του 25χρόνου, Μάριο Μπανούσι, είναι ένα κομψοτέχνημα υποκριτικής, ένα μικρό εικαστικό αριστούργημα με τόσο λιτά και συνάμα δυνατά υλικά.

 Η αφήγηση δομείται πάνω σε μια συνειρμική ακολουθία εικόνων που συνδέουν την κατάσταση του πένθους με μια νέα γέννηση. Η παράσταση είναι ένα σύγχρονο παραμύθι, μια παραβολή για τη ζωή μετά τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου.

Το «Goodbye, Lindita» διηγείται την ιστορία μιας οικογένειας και πώς διαχειρίζεται την απώλεια. Επί σκηνής βλέπουμε τους:Χρυσή Βιδαλάκη, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Εριφύλη Κιτζόγλου , Κατερίνα Κρίστο, Μάριο Μπανούσι, Ελένη Άμπια Νζάνγκα, Βασιάνα Σκοπετέα και Αλεξάνδρα Χασάνι.

Αν φέτος δείτε μόνο μια παράσταση, θα σας πρότεινα να είναι αυτό το σκηνικό θαύμα! Κλείστε άμεσα τις θέσεις σας, θα γίνει αμέσως sold-out!

«Άνοδος του Αρτούρο Ούι» στο ΑΡΚ

Ο Άρης Μπινιάρης είναι από τα λίγα ονόματα σκηνοθετών που το μόνο σίγουρο είναι ότι όποια παράσταση και αν υπογράφει, το αποτέλεσμα θα είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό.

Πέρσι ανέβασε ένα από τα λιγότερο παιγμένα έργα του Μπρεχτ και επέλεξε για πρώτη φορά ως πρωταγωνιστή του τον Γιώργο Χριστοστόμου. Ο τελευταίος κυριολεκτικά «κεντάει» τον ομώνυμο ρόλο. Εξαιρετική και όλη η ομάδα των ηθοποιών. Ο Μπινιάρης έχει δημιουργήσει ένα μοναδικό σύμπαν στη σκηνή, που δύσκολα ξεχνιέται από όποιον έχει την τύχη να το παρακολουθήσει.

«Ο Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού»  μετακομίζει στο θέατρο Διάνα

Είμαι σίγουρη ότι έχετε ακούσει πολλά γι’ αυτή την παράσταση και για τα πολλαπλά της sold-out! Ό,τι σας είπαν, είναι αλήθεια. Μετά την επιτυχημένη της καλοκαιρινή περιοδεία,η παρέα του Πάνου Βλάχου επιστρέφει στο θέατρο Γκλόρια,το μόνο σίγουρο είναι ότι και την 3η σεζόν δύσκολα θα βρίσκει κάποιος εισιτήριο.

Ο Γιάννης Κακλέας κατάφερε να δημιουργήσει μια από τις πιο feel good παραστάσεις των τελευταίων ετών, χωρίς να χάνει παράλληλα το δυνατό πολιτικό στίγμα του Νομπελίστα Ντάριο Φο.

Εκρηκτικός στη σκηνή ο Πάνος Βλάχος! Αξιόλογες όλες οι ερμηνείες του θιάσου.

«Ο Κύκλος των χαμένων ποιητών» συνεχίζει να συγκινεί για δεύτερη χρονιά στο Βρετάνια

Το έργο  του Τομ Σούλμαν, γνωστό από την ομώνυμη ταινία του 1989, σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης.

Η παράσταση κατάφερε, όχι μόνο να αφαιρέσει από το μυαλό του θεατή την τόσο δυνατή κινηματογραφική εικόνα αλλά επιπλέον να συνομιλήσει με το κινηματογραφικό έργο, την ποίηση, τη λογοτεχνία, την ανάγκη για ελεύθερη έκφραση και τελικά να φτάσει κατευθείαν στην καρδιά του κοινού.

Η σκηνοθεσία του Ασπιώτη είναι καίρια και επιφέρει μια ψυχική ανάταση. Το θρυλικό «carpe diem» βρίσκει εδώ την απόλυτη εφαρμογή του! Ο Άκης Σακελλαρίου επιτυγχάνει ένα μικρό θαύμα ως Τζο Κίτινγκ, ρόλο που στιγμάτισε με την ερμηνεία του ο Ρόμπιν Ουίλιαμς. Εξαιρετικοί και οι οκτώ νέοι ηθοποιοί στους ρόλους των μαθητών του.

«Το πάρτυ της ζωής μου»: η καλύτερη ερμηνεία της Ελένης Ράντου σε μια solo performance

Πώς θα σας φαινόταν αν κάποιος σας έφτιαχνε μια λίστα με 5.000 λόγους για τους οποίους αξίζει κανείς να ζει; Έναν κατάλογο ομορφιάς, έναν ύμνο στη ζωή, που θα ξεκινούσε ως μηχανισμός άμυνας και θα γινόταν τρυφερό καταφύγιο επιβίωσης από την σκληρή πραγματικότητα για ένα εφτάχρονο παιδί. Και φυσικά, τι άλλο θα μπορούσε να είναι νούμερο ένα, αν όχι το παγωτό;

Η Ελένη Ράντου αντλεί έμπνευση από το έργο «Every Brilliant Thing» των Duncan Macmillan και Jonny Donahoe και μαζί με πενήντα χρόνια σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ανεβάζει μια παράσταση που συγκινεί και γοητεύει.

Η σκηνοθεσία του Ανέστη Αζά επιτυγχάνει κάτι μοναδικό: να αξιοποιήσει το πλούσιο υποκριτικό υλικό της ηθοποιού του και να μπολιάσει την παράσταση με έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα, που όχι μόνο εξυπηρετούν τη δράση, αλλά καταφέρνουν να κινητοποιήσουν τη φαντασία του κοινού και να δημιουργήσουν ξεχωριστές εικόνες.

 

«Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου;»  μετακομίζει στο θέατρο Προσκήνιο!

Η μεγαλύτερη έκπληξη της περσινής χρονιάς ήταν η μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Εντουάρ Λουί, από την Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων.

Ο Χρήστος Θεοδωρίδης παραδίδει ένα μάθημα σκηνοθεσίας. Με μια δουλειά που δεν είναι απλώς εμπνευσμένη αλλά ανοίγει νέους δρόμους στην παρουσίαση μη θεατρικών κειμένων.

Δεν βλέπουμε πρώτη φορά επί σκηνής ένα παιχνίδι ρόλων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, οι εναλλαγές είναι τόσο γρήγορες και εκπορεύονται από μια εντυπωσιακή εσωτερική ροή και μια δραματουργική αλληλουχία, η οποία όχι μόνο εξυπηρετεί την αφήγηση, αλλά χτυπάει κατευθείαν στον πυρήνα του συναισθήματος του θεατή. 

Με λαμπρή συνέπεια και ακρίβεια απέδωσαν ο Γιώργος Κισσανδράκης και ο Διονύσης (Ντένης) Μακρής τις ψυχολογικές μεταπτώσεις και τις απότομες εναλλαγές των διαθέσεων των ηρώων. Λειτουργώντας, παράλληλα, σαν συγκοινωνούντα δοχεία.

«Ο άνθρωπος απ’ το Παντόλσκ» αυτή τη φορά στο Θέατρο Κιβωτός!

Ο Γιώργος Κουτλής παρουσίασε πέρσι για πρώτη φορά στη χώρα μας το έργο του Ντμίτρι Ντανίλοφ στο Εθνικό Θέατρο.

Το έργο του Ντανίλοφ ανήκει στο είδος του «τεκμηριωμένου παραλόγου» πρόκειται για μια ακραία σάτιρα με καφκικές αναφορές που ασκεί κριτική στην κυρίαρχη τάση της εποχής μας, η οποία σου επιβάλλει να αντλείς ευχαρίστηση απ’ οτιδήποτε σε περιβάλλει όσο άσχημο και αν είναι. Παράλληλα παρουσιάζει με τον πιο σαφή τρόπο, πώς οι μηχανισμοί καταστολής και η εξουσία χρησιμοποιούν οποιοδήποτε μέσο για να φέρουν τον πολίτη στα μέτρα τους.  

Η σκηνοθεσία καταφέρνει να δημιουργήσει μια παράσταση με εντυπωσιακή ροή και ακρίβεια, εναλλάσσοντας μοναδικά το κωμικό και το τραγικό στοιχείο του έργου. Ο θεατής γελάει με την ψυχή του και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα παγώνει, αναρωτώμενος εάν έπρεπε τελικά να γελάσει ή να κλάψει, μ’ όσα διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του.  

Εξαιρετικές οι ερμηνείες των ηθοποιών (Δημήτρης Ήμελλος, Άρης Μπαλής, Ελένη Κουτσιούμπα, Παναγιώτης Μανουηλίδης)

«Ο καθένας πεθαίνει μόνος του» για δεύτερη χρονιά στο Studio Μαυρομιχάλη

Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Φώτης Μακρής συμπρωταγωνιστεί με τους Κωνσταντίνο Δημητρακάκη, Βασιλίνα Κατερίνη, Στέλλα Κρούσκα, Στέλιο Πετράκη, Έφη Ρευματά, Φοίβο Σαμαρτζή, Κλεοπάτρα Τολόγκου και Μενέλαο Χαζαράκη σε μια παράσταση που σίγουρα θα κουβαλάτε μαζί σας για χρόνια.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Χανς Φάλαντα περιγράφει τη δύναμη λίγων ανθρώπων ενάντια στην πανίσχυρη κρατική μηχανή. Μ’ όλα αυτά που ζούμε σήμερα, το έργο είναι τραγικά επίκαιρο, αφού περιγράφει τις πληγές του Ναζισμού που ακόμα και στις μέρες μας είναι παρούσες.

Μια σπουδαία παράσταση συνόλου που αξίζει να δείτε!

 

«Νύχτες», ο Ντοστογιέφσκι… αλλιώς…. επιστρέφει για λίγες παραστάσεις

Η Βάσια Χρονοπούλου διασκευάζει και σκηνοθετεί ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, τις «Λευκές Νύχτες», μεταφέροντας το σκηνικό σε μια αίθουσα χορού, μπολιάζοντάς το με τραγούδια που ερμηνεύει καταπληκτικά η Παναγιώτα Μπιμπλή, όπως το «Forever Young» και το «Killing Me Softly».Η Βασιλίνα Κατερίνη είναι υπέροχη στο ρόλο της Νάστενκα, το ίδιο και ο Κωνσταντίνος Δημητρακάκης, καθώς και ο Δημήτρης Τσιγκριμάνης στους ρόλους του Ονειροπόλου και του νοικάρη αντίστοιχα.

Μπορεί η ομάδα Apparatus να διευκρινίζει ότι η παράσταση βασίζεται στο έργο του Ντοστογιέφσκι, παρ’ όλα αυτά καταφέρνει με μια σύγχρονη οπτική να μην αφαιρέσει τίποτα από τον πυρήνα του Ρώσου συγγραφέα.

 

Το «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» μετακομίζει στο Σύγχρονο Θέατρο

Το αφήγημα του Χρόνη Μίσσιου μεταφέρθηκε εμπνευσμένα στη σκηνή από τη Σοφία Καραγιάννη και ευτύχισε με τέσσερις καταπληκτικές ερμηνείες (Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Κων/νος Πασσάς, Δημήτρης Μαμιός και Γιάννης Μάνθος). Οι ηθοποιοί κατάφεραν να λειτουργήσουν σε πολλά σημεία ως ένα σώμα, εναλλάσσονται στους ρόλους των συντρόφων της μάνας, των δεσμοφυλάκων και των βασανιστών του συγγραφέα με καθοριστική αμεσότητα.

Η σκηνοθεσία με τις λιτές αλλά τόσο εμπνευσμένες σκηνοθετικές λύσεις συνδύασε τη λυρικότητα του λόγου και το εικαστικό αποτύπωμα του εξπρεσιονισμού.

Τι και αν η δράση στήνεται γύρω από ένα τραπέζι, με λιγοστά σερβίτσια και τρόφιμα, η παράσταση ταξιδεύει τον θεατή σ’ όλα τα μέρη που έζησε και βασανίστηκε ο Μίσσιος.

 

«Και εφύτευσεν ο Θεός παράδεισον» επιστρέφει στο Σύγχρονο Θέατρο

Η ομάδα C for Circus εδώ και 15 χρόνια έχει καταφέρει να έχει το δικό της φανατικό κοινό. Σ’ αυτή την παράσταση παρουσιάζουν, για πρώτη φορά, ένα δικό τους έργο, το οποίο υπογράφει η Βαλέρια Δημητριάδου.

Το έργο με τον ιδιαίτερο τίτλο, έφερε  στο… σανίδι το φλέγον ζήτημα του sex trafficking, σε μια ιστορία με ανατροπές και συγκινήσεις. Στη σκηνή νέοι αλλά και παλιότεροι συνεργάτες της ομάδας: Αθηνά Αλεξοπούλου, Βαγγέλης Αμπατζής, Παναγιώτης Γαβρέλας, Κωνσταντίνος Κάππας, Μαρία Κατσανδρή, Χρύσα Κοτταράκου, Νικόλας Παπαδομιχελάκης, Μαρία Προϊστάκη, Αθηνά Σακαλή, Θανάσης Χαλκιάς και ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης.

«Scarmface» σε νέα θεατρική στέγη στο  Επί Κολωνώ

Η κλασική, αγαπημένη κινηματογραφική ιστορία, σε μία ξεχωριστή θεατρική έμπνευση από την ομάδα Splish Splash, που πέρσι έκλεψε τις εντυπώσεις στο Olvio, δεν θα μπορούσε παρά να συνεχιστεί για δεύτερη σεζόν.

Ο Johnny O, εμπνευσμένος από τη χρυσή εποχή του βωβού κινηματογράφου και την πρωτότυπη ταινία «Ο Σημαδεμένος» του 1932, παρουσιάζει μια σατυρική παντομιμική παράσταση, με πρωτότυπο σενάριο, δίνοντας έμφαση στη σωματική κίνηση, την έκφραση και λιγότερο στο λόγο και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό!

Θα χορτάσετε ταλέντα στη σκηνή, όπου μαζί με τον σκηνοθέτη, Γιάννη Οικονομίδη,θα δείτε ένα ξεχωριστό team ηθοποιών οι : Γιώργος Ντούσης, Αλέξης Βιδαλάκης, Μαρία Μπαλούτσου, Βασίλης Καζής, Εύη Κολιούλη και ηΧριστίνα Δενδρινού λειτουργούν ως ένα εντυπωσιακό ανσάμπλε, ενώ λάμπει και ο καθένας ξεχωριστά. 

Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια…

To top12 αφορά παραστάσεις που συνεχίζονται για δεύτερη σεζόν. Σίγουρα, όμως αξίζει να δείτε και κάποιες που παίζονται εδώ και χρόνια και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά…

Χαρακτηριστικά παραδείγματα: το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» στο Άλφα, ο «Μάρκος Βαμβακάρης» στο Στοά, «Οι 12 ένορκοι» και ο «Θάνατος του Ίβαν Ίλιτς» στο Αλκμήνη, «Το κιβώτιο» στο Studio Μαυρομιχάλη, «Τα αξύριστα πηγούνια» στο Μικρό Χορν και η «Η μάνα αυτουνού… Έλλη Ζάχου Ταχτσή» στο Vault.

Κάποτε, ο Ντοστογιέφσκι μας υποσχέθηκε ότι :"Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο"...Η μάχη όμως φαίνεται άνιση και ο ανταγωνισμός που δέχεται απέναντι από την αδικία, την ασχήμια και τη κακία, δύσκολα θα σημάνουν τη νίκη της. Για καλή της τύχη, όμως, έχει στο πλευρό της, ένα δυνατό σύμμαχο: την Τέχνη! Διάφορες μορφές της θα προσπαθήσουμε να ανακαλύπτουμε μαζί - εεε... εντάξει, το ομολογώ, υπάρχει μια αδυναμία σ' αυτή του θεάτρου. Στο Utopia Zone θα γνωρίσουμε καλύτερα αγαπημένους καλλιτέχνες αλλά και όσους μας εμπνέουν μέσα από τη στάση τους απέναντι στα πράγματα. Εξάλλου, για μένα, Utopia Zone είναι να βρίσκεσαι εκεί που θέλεις, περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που σ' αγαπούν και σε φροντίζουν, όπως ο μικρός 🤴 το 🌹 του
X