Δεν υπάρχει άλλο κρασί που να έχει δεχθεί τόσες κατηγορίες, μα δεν υπάρχει κι άλλο κρασί που να έχει κάνει τέτοιο δυναμικό come back.
Η άνοδος και η πτώση
Ο λόγος για τη ρετσίνα, το κρασί που έχει συνδεθεί στη μνήμη μας την παιδική (μιλώντας για τους άνω των 40) με οικογενειακά τραπέζια, φοιτητικά χρόνια με γλέντια ρεφενέ, αλλά και με παλιές ταβέρνες ή τα με τα λεγόμενα καρβουνιάρικα, που την διατηρούσαν σε ακατάλληλες συνθήκες οδηγώντας της στην απαξίωση.
«Παιδί» του Ροδίτη και του Σαββατιανού έχασε την αίγλη της όταν το νέο ποιοτικό ελληνικό κρασί είτε από διεθνείς είτε από γηγενείς ποικιλίες άρχισε να κερδίζει έδαφος στο τραπέζι της οικογένειας.
Η επιστροφή
Τα χρόνια πέρασαν και ορισμένοι ρομαντικοί αλλά και τολμηροί οινοποιοί προτίμησαν και να της δώσουν νέα εικόνα που από τη μία σέβεται την ιστορία της και από την άλλη την επαναφέρει στη θέση που της αξίζει ανάμεσα σε ποιοτικούς οίνους. Κάποιοι πήγαν ένα βήμα παραπάνω τις παραδοσιακές ποικιλίες της ρετσίνας (Ροδίτης και Σαββατιανό) με το Ασύρτικο και το Ξινόμαυρο, παρουσιάζοντας λαμπρά αποτελέσματα.
Με νέα αρώματα
Πέρα από τα δικά της αρώματα, την πρόσθεσαν – σε ορισμένες περιπτώσεις – καινούργια χαρακτηριστικά όπως το δεντρολίβανο, τα φύλλα δάφνης, το τζίντζερ, το γιασεμί, ο μάραθος, η μέντα, το ροδάκινο, το κίτρο, η βανίλια, η φράουλα και τα κεράσια.
Πίετε εξ αυτών πάντες
Αυτή τη στιγμή περισσότερες από δέκα ετικέτες ποιοτικής ρετσίνας μπορούν να βρεθούν σε ψαγμένες κάβες. Οι περισσότερες προέρχονται από την παραδοσιακή περιοχή παραγωγής της ρετσίνας, την Αττική, ακολουθεί η Θεσσαλονίκη με ρετσίνες αξιώσεων και πολύ μεγάλης ιστορίας, ενώ στο παιχνίδι έχει μπει και η Πελοπόννησος.
Η προσοχή που έχουν δώσει οι οινοποιοί στη ρετσίνα φαίνεται και από το γεγονός ότι πλέον μπορείς να τη βρεις και σε αφρώδη μορφή, ενώ τα τελευταία χρόνια η ρετσίνα από την διεθνή απαξίωση πέρασε στη διεθνή αναγνώριση κερδίζοντας σημαντικά μετάλλια σε μεγάλους διεθνείς διαγωνισμούς, αποδεικνύοντας πως ήρθε για να μείνει.
