Ο Πορθμός του Ντρέικ και μερικές ακόμη από τις πιο επικίνδυνες θάλασσες της υφηλίου.
Τον Δεκέμβριο του 2004, ο ιδιοκτήτης επιχειρήσεων του Σαν Φρανσίσκο, John Dorning, ξεκίνησε το πρώτο του ταξίδι με το εμβληματικό πλοίο Queen Elizabeth 2. Ο Dorning πραγματοποιούσε το ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας προς τη Νέα Υόρκη. Ήταν η πρώτη ολόκληρη μέρα στη θάλασσα. «Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του απογεύματος, ο καιρός άρχισε ξαφνικά να γίνεται πολύ άγριος», λέει ο Dorning.
Μέσα σε λίγα λεπτά, θυελλώδεις άνεμοι έπνεαν στον αέρα. Δημιούργησαν τεράστια κύματα, με αποτέλεσμα η πλώρη του πλοίου να γέρνει προς τα πάνω και στη συνέχεια να ξαναγυρίζει προς τα κάτω. Μια σειρά από δυνατούς κρότους συνόδευαν κάθε σφυροκόπημα, με τους ήχους να είναι σχεδόν εκκωφαντικοί. Ολόκληρο το πλοίο έτρεμε και δονείτο. Ο Ντόρνινγκ, ο οποίος πέρασε τα εφηβικά του χρόνια δουλεύοντας σε βάρκες για την αλιεία αχιβάδων στις ακτές του Λονγκ Άιλαντ, σπάνια αρρώσταινε από τη θάλασσα. Αυτό ήταν μια εξαίρεση.
«Πρώτα, το στομάχι μου άρχισε να αισθάνεται αναγούλα», λέει. «Μετά παρατήρησα ένα μικρό στρώμα κρύου ιδρώτα στο πρόσωπό μου». Περίπου την ίδια στιγμή, ο Ντόρνινγκ αντιλήφθηκε τις σακούλες για εμετό του πλοίου, που ήταν διακριτικά τοποθετημένες δίπλα στους ανελκυστήρες και τις σκάλες. «Μόλις άρχισα να ψάχνω, τις είδα παντού», λέει.
Ο Ατλαντικός Ωκεανός μεταξύ Σαουθάμπτον και Νέας Υόρκης είναι μια διαβόητα άγρια θαλάσσια περιοχή, ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες, όταν οι ισχυροί άνεμοι και οι βροχές μπορούν να ξεσπάσουν φαινομενικά σε μια στιγμή. Όμως, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για το τελευταίο μέρος ανάπαυσης του RMS Titanic -το οποίο βυθίστηκε το 1912 περίπου 400 μίλια ανοικτά των ακτών του Newfoundland- οι περισσότεροι επαγγελματίες της ναυτιλίας δεν θα το θεωρούσαν ως το πιο επικίνδυνο υδάτινο σώμα του κόσμου.
Υπάρχει, π.χ., η Μεγάλη Μπλε Τρύπα στο Μπελίζ, εκεί όπου οι παλίρροιες την μετατρέπουν σε έναν τεράστιο στρόβιλο που τραβάει τα πάντα στην επιφάνεια, ενώ οι εκβολές έχουν μεγάλες στήλες νερού.
Ή η έτερη Μπλε Τρύπα στο Νταχάμπ, που είναι ίσως το πιο επικίνδυνο σημείο της γης για καταδύσεις, αφού έχουν πεθάνει πολλοί δύτες μέσα στην 200 μέτρων σπηλιά της.
Ωστόσο, η πιο… δυνατή υποψηφιότητα θα ήταν το διαβόητο Πέρασμα Ντρέικ, ένας βαθύς υδάτινος δρόμος που βρίσκεται μεταξύ της Νότιας Αμερικής και της Ανταρκτικής Χερσονήσου, οι θάλασσες γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας της Νότιας Αφρικής και εκείνες στα ανοικτά του Ακρωτηρίου Χορν -το νοτιότερο ακρωτήριο του αρχιπελάγους της Γη του Πυρός της Νότιας Αμερικής.
Το συγκεκριμένο σημείο είναι το πιο τρομαχτικό κομμάτι ωκεανού σε όλη την υφήλιο: 965 χιλιόμετρα ανοιχτής θάλασσας με βάθος έως και 6.000 μέτρα, και μερικές από τις πιο δύσκολες συνθήκες στον πλανήτη.
Όλο και περισσότεροι ταξιδιώτες επιδιώκουν να περάσουν 48… ζόρικες ώρες διασχίζοντάς το, αντιμετωπίζοντας κύματα που μπορούν να φτάσουν και τα 15 μέτρα σε ύψος, για να λένε ότι επέζησαν από το «Drake shake», το κούνημα του Ντρέικ.
