Η αλήθεια ότι τη σεζόν 2023-2024 η ελληνική μυθοπλασία βρίσκεται σε άνθιση. Ο πήχης ήταν ήδη πολύ ψηλά, παρ’ όλα αυτά, οι προσδοκίες για μια δυνατή σεζόν δεν πραγματοποιήθηκαν. Χωρίς, αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν και κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις.
Ανάμεσά τους, είναι και η σειρά «Ψυχοκόρες», σε σενάριο της Πέννυς Φυλακτάκη και του Βαγγέλη Νάση, με μια «κινηματογραφική» αισθητική που σε κερδίζει, με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη στη καρέκλα του σκηνοθέτη.
Η ιστορία ξεκινάει το 1950, από την Κρυπηγή Θράκης, όταν οι τέσσερις αδελφές Πολύζου εγκαταλείπουν τον τόπο τους και γίνονται ψυχοκόρες σε αρχοντικά της αριστοκρατίας και της αστικής ζωής. Εκεί, θα έρθουν αντιμέτωπες με τον έρωτα, τον κίνδυνο, τις ίντριγκες και τα μυστικά, που θα τις απομακρύνουν όλο και πιο πολύ από την τελευταία επιθυμία της μητέρας τους, να μείνουν για πάντα ενωμένες.
Η σειρά ξεχωρίζει για πολλούς λόγους, παρακάτω θα διαβάσετε, πέντε από αυτούς που την έκαναν τη δική μου αγαπημένη της σεζόν.
1ον Φρέσκα πρόσωπα σε σπουδαίες ερμηνείες
Οι «Ψυχοκόρες» διαθέτουν ένα εξαιρετικό καστ και σίγουρα δεν περιμένει κάνεις κάτι λιγότερο από τους έμπειρους: Αλέξανδρο Αντωνόπουλο, Μαρίνα Ασλάνογλου, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Πυγμαλίων Δαδακαρίδη, Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο και Γιούλικα Σκαφιδά.
Το μεγάλο στοίχημα, όμως, που κέρδισε η σειρά είναι η επιλογή πρωτοεμφανιζόμενων ηθοποιών για τους ρόλους των αδερφών Πολύζου. Η Μαργαρίτα Αλεξιάδη, η Μένια Βουλιώτη, η Μαριάννα Κιμούλη και η Άννα Λουιζίδη είναι εξαιρετικές και πολλά υποσχόμενες.
Μαζί τους βλέπουμε και άλλους νέους και σημαντικούς ηθοποιούς να διαπρέπουν όπως τον Αλέξανδρο Βάθρη – δεν είναι η πρώτη του τηλεοπτική σειρά- τον Γιώργο Ζιάκα και τον Οδυσσέα Πετράκη.
Επιπλέον, μετά τις «Άγριες Μέλισσες» οι τηλεθεατές έχουν και πάλι τη χαρά να απολαμβάνουν έναν σπουδαίο θεατρικό ηθοποιό, τον Χρήστο Μαλάκη, στον ρόλο του σκληρού και πολυεπίπεδου Ηλία Νάτση.
2ον Σενάριο με ανατροπές
Αν και μιλάμε για δύο σεζόν με είκοσι επεισόδια έκαστη, η σειρά δεν γίνεται κουραστική. Από το ένα επεισόδιο στο άλλο υπάρχουν ανατροπές και πολλές εγκιβωτισμένες ιστορίες που κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον.
3ον Οι αληθινές ιστορίες
Το σενάριο είναι βασισμένο σε αληθινές ιστορίες, που διαδραματίστηκαν εφτά δεκαετίες πριν, αλλά τα βαθιά κατάλοιπα της πατριαρχίας, μας κάνουν ακόμη και σήμερα, να τις κατανοούμε και μάλιστα, πολύ καλά. Μια κάποια οικειότητα υπάρχει στο dna μας. Δυστυχώς, ακόμη και εν έτει 2024, τα δικαιώματα των γυναικών δεν είναι παντού και πάντα αυτονόητα.
Παρακολουθούμε μια εποχή, όπου οι γυναίκες ήταν έρμαια του φύλου τους και το γυναικείο σώμα ήταν εύκολο να βεβηλωθεί. Τα κορίτσια βίωναν την τρομοκρατία σε αρχοντικά σπίτια, όπου πήγαν για ένα καλύτερο μέλλον. Φυσικά, τα βάσανά τους έμεναν πάντα κρυφά από την κοινωνία. Οι ψυχοκόρες υποτίθεται ότι καλοπερνούσαν… εξάλλου το έλεγε και η λέξη ήταν «κόρες»…!
Εμβληματική ψυχοκόρη η Σπυριδούλα, με την κυρία της να την σιδερώνει και την ιστορία της, να συγκλονίζει το πανελλήνιο.
4ον Σκηνογραφική και Ενδυματολογική επιμέλεια
Τα σκηνικά (Χρύσα Δαπόντε) και τα κουστούμια της σειράς είναι απόλυτα εναρμονισμένα με τη δεκαετία του 1950 αλλά και με τους εκπροσώπους της κάθε κοινωνικής τάξης. Εύκολα, ζηλεύεις τα φορέματα που φορούσαν οι κυρίες της εποχή και τον χαμένο αλλά τόσο σημαντικό ρόλο της μοδίστρας, που χρησιμοποιούσε πρώτης ποιότητας υφάσματα. Ενώ, εντυπωσιάζεσαι και από τις παραδοσιακές φορεσιές και μαντήλες που κεντούσαν στην επαρχία.
5ον Η αδελφική αγάπη
Από τα παραμύθια μάθαμε ότι στο τέλος πάντα κερδίζει το καλό, μέχρι που μεγαλώσαμε και καταλάβαμε στο πετσί μας, ότι σχεδόν πάντα χάνει στην παρτίδα της αληθινής ζωής.
Παρ’ όλα αυτά όλοι έχουμε ανάγκη από αληθινή αγάπη και happy end! Μπορεί η σειρά να μην έχει ολοκληρωθεί και να μην ξέρουμε τι περιμένει τα τέσσερα κορίτσια, η αφοσίωση όμως που νιώθει η μια για την άλλη, πάντα θα συγκινεί. Τέσσερις αδερφές που έδωσαν όρκο να μείνουν ενωμένες και κάνουν τα πάντα γι’ αυτό μέσα σε αντίξοες συνθήκες.
