Η μυθοπλασία μπορεί, κατά βάση, να έχει ως στόχο την ψυχαγωγία των τηλεθεατών, ωστόσο στο παρελθόν υπήρξαν αρκετές σειρές, οι οποίες, με τον τρόπο τους, συνέβαλαν σημαντικά στο να αλλάξουμε mindset και να δούμε διάφορα κοινωνικά ζητήματα από μια άλλη, πιο «φρέσκια» οπτική γωνία. Με άλλα λόγια, κατά καιρούς, κάποια ιδιαίτερα επιτυχημένα σήριαλ που παρακολουθήσαμε στην ελληνική τηλεόραση, κατάφεραν να «σπάσουν» στερεότυπα που υπήρχαν μέχρι τότε, στην κοινωνία μας, όπως η θέση της γυναίκας, το δικαίωμα στον έρωτα χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις, αλλά και πιο πρόσφατα η διαφορετικότητα. Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, οι σειρές αυτές έβαλαν το δικό τους «λιθαράκι» για να προχωρήσουμε προς έναν καλύτερο κόσμο με πιο… «ανοιχτά» μυαλά.
«Τρεις Χάριτες»
Όσο περίεργο και αν φαίνεται, μια άκρως οικογενειακή κωμωδία να καταφέρει να «σπάσει» κοινωνικά ταμπού, οι «Τρεις χάριτες» το έκαναν και με το παραπάνω. Η σειρά προβλήθηκε στο Mega τις τηλεοπτικές περιόδους 1989-1990, 1990-1991 και 1991-1992 και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα σήριαλ, της νεοσύστατης, τότε, ιδιωτικής τηλεόρασης. Σύμφωνα με την υπόθεση, λοιπόν, το τηλεοπτικό κοινό παρακολουθούσε την καθημερινότητα τριών αδερφών, της Όλγας (Άννα Παναγιωτοπούλου), της Μαρίας (Νενα Μεντή) και της Ειρήνης (Μίνα Αδαμάκη), οι οποίες αποφάσισαν να μείνουν στο ίδιο σπίτι, βιώνοντας διάφορα αστεία περιστατικά. Χαρακτηριστικό και των τριών αυτών γυναικών, ήταν το γεγονός ότι ήταν μόνες τους, αφού η Όλγα ήταν χήρα, η Μαρία διαζευγμένη και η Ειρήνη ανύπαντρη. Κατά συνέπεια, οι ηρωίδες ήταν τρεις ανεξάρτητες και δυναμικές γυναίκες που ζούσαν τη ζωή τους χωρίς το «δεκανίκι» ενός άντρα. Κάπως έτσι, λοιπόν, έκανε την εμφάνισή του στην ελληνική τηλεόραση, ο όρος αλλά και η μορφή της χειραφετημένης γυναίκας, μέσα από μια σειρά που είχε μεγάλη διείσδυση στην μέση ελληνική οικογένεια.
«Οι Απαράδεκτοι»
Οι ένοικοι δύο γειτονικών διαμερισμάτων μιας πολυκατοικίας στην οδό Αδάμαντος στον Λυκαββητό, μπήκαν στην καθημερινότητά μας τον Σεπτέμβριο του 1991 και έμειναν έως τον Ιανουάριο του 1993. Ήταν οι γνωστοί σε όλους μας «Απαράδεκτοι», οι οποίοι δεν ήταν άλλοι από την Δήμητρα (Δήμητρα Παπαδοπούλου) και τον Σπύρο (Σπύρος Παπαδόπουλος), ο οποίοι ήταν ανδρόγυνο, και τους δυο φίλους Βλάσση (Βλάσσης Μπονάτσος) και Γιάννη (Γιάννης Μπέζος), οι οποίοι ήταν φίλοι και έμεναν στο διπλανό διαμέρισμα. Ο τελευταίος, λοιπόν, ήταν ο πρώτος gay χαρακτήρας που μπήκε στα σπίτια των τηλεθεατών μέσα από μια ελληνική σειρά και μάλιστα αγαπήθηκε πολύ από την πρώτη στιγμή.
«Ντόλτσε βίτα»
Η Χριστίνα Μαρκάτου (Άννα Παναγιωτοπούλου) και ο Αντώνης Καλούδης (Θανάσης Ευθυμιάδης) το 1995 «έσπασαν» το κατεστημένο μαζί με το ταμπού για τη διαφορά ηλικίας μέσα σε μια σχέση. Με το «Ντόλτσε βίτα», για πρώτη φορά σύσσωμο ή σχεδόν σύσσωμο το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό, τάχθηκε υπέρ του έρωτα μιας μεγαλύτερης γυναίκας με έναν κατά πολύ νεότερό της άντρα. Τα πράγματα, μάλιστα, έκανε ακόμα πιο περίπλοκα το γεγονός ότι εκείνη ήταν χήρα και εκείνος ο αρραβωνιαστικός της κόρης της! Το κοινό είχε, λοιπόν, να αντιμετωπίσει και τη διαφορά ηλικίας η οποία μέχρι τότε ήταν… αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών – μιας και μόνο εκείνους είχαμε συνηθίσει να έχουν πολύ νεότερες συντρόφους – και το γεγονός ότι ο Αντώνης ήταν ο αρραβωνιαστικός της κόρης της Χριστίνας. Ο τρόπος που ήταν γραμμένο το σενάριο, όμως, οι καλοφτιαγμένοι ήρωες και οι απολαυστικές ερμηνείες, έκαναν το κοινό να «συγχωρήσει» και να αποδεχτεί την Χριστίνα αντί να την στείλουν στο… πυρ το εξώτερο.
«Είσαι το ταίρι μου»
«Κάτω ο ρατσισμός της ζυγαριάς», αναφώνησαν οι τηλεθεατές κάπου το 2001, βλέποντας με μανία το «Είσαι το ταίρι μου». Αιτία, η πρωταγωνίστρια της σειράς η Στέλλα (Βίκυ Σταυροπούλου), η οποία ήταν μια γυναίκα όχι ιδιαίτερα ψηλή και με περιττά κιλάκια. Εκείνη, σύμφωνα με το σενάριο, μεταξύ άλλων μπερδεμάτων, καταλήγει να ερωτευτεί τον κούκλο Σωτήρη (Αλέξη Γεωργούλη), ο οποίος μάλιστα, ανταποκρίνεται στα συναισθήματά της. Η τελευταία σκηνή, όπου εκείνος την παίρνει με την μηχανή του και φεύγουν για το άγνωστο με… «βάρκα» την αγάπη τους, έγινε το «σημείο αναφοράς» ενάντια σε όσους μέχρι τότε πίστευαν πως η εξωτερική ομορφιά νικά στον έρωτα.
«Ψίθυροι καρδιάς», «Η αγάπη άργησε μια μέρα» & «Μη μου λες αντίο»
Τρεις τηλεοπτικές σειρές, έξι διαφορετικοί πρωταγωνιστές. Κοινός παρονομαστής, η κατάργηση του ρατσισμού στην αγάπη. Το 1997 οι «Ψίθυροι καρδιάς» έκαναν την… καρδιά μας να χτυπά για τον παθιασμένο έρωτα της όμορφης τσιγγάνας Ερατούς (Άννα -Μαρία Παπαχαραλάμπους) με τον «μπαλαμό» Αντώνη Μαυράκη (Απόστολος Γκλέτσος). Πέντε χρόνια αργότερα, το 2002, σειρά είχε ο «κυνηγημένος» έρωτας της Ελληνίδας Βασιλικής (Λίνα Σακκά) με τον Ίλια από την Αλβανία (Κώστας Σόμμερ) στη σειρά «Η αγάπη άργησε μια μέρα» και τέλος το 2004 αυτός της Χριστιανής Χριστίνας (Θάλεια Ματίκα) με τον Μουσουλμάνο Μουράτ (Μέμος Μπεγνής) στο «Μη μου λες αντίο».
«Κλείσε τα μάτια»
Το 2003 ήταν η χρονιά που ένα φιλί σε τηλεοπτική σειρά θα αναστάτωνε την ελληνική κοινωνία. Πρόκειται για πρώτο gay φιλί στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, το οποίο είδαμε στη σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, «Κλείσε τα μάτια», ανάμεσα στον Κώστα Κάππα και τον Περικλή Ασημακόπουλο. Μάλιστα, τότε, είχε επιβληθεί χρηματικό πρόστιμο από το ΕΣΡ, το οποίο αργότερα ανακλήθηκε. Αν και πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε για να δούμε και πάλι ανάλογες σκηνές, η σειρά εκείνη του Χριστόφορου θεωρήθηκε – δικαίως – πως άνοιξε το δρόμο, αφού 21 χρόνια πριν «έσπασε» τα στεγανά της τότε πολύ πιο συντηρητικής ελληνικής τηλεόρασης.
«Εθνική Ελλάδος»
Η ξενοφοβία, η ομοφυλοφιλία αλλά και το τόσο επίκαιρο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας είναι μερικά μόνο από τα θέματα που «άγγιξε» η εξαιρετική σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη το 2015, η οποία μπορεί να μην ολοκληρώθηκε ποτέ, ωστόσο κατάφερε να περάσει πολλά σημαντικά στην ελληνική κοινωνία. Με την ξεχωριστή πένα του ο ηθοποιός και σεναριογράφος, απέδειξε πως ακόμα και μέσα από την κωμωδία μπορούν να ειπωθούν πολλά πράγματα και να μας κάνουν να σκεφτούμε.
«Σέρρες»Εννέα χρόνια μετά την «Εθνική Ελλάδος», ο Γιώργος Καπουτζίδης «επέστρεψε» και πάλι για να «μιλήσει» στην καρδιά των τηλεθεατών με μια ακόμα κωμωδία με σημαντικά μηνύματα. Αυτή τη φορά επικεντρώθηκε στο θέμα της ζωής ενός ομοφυλόφιλου άντρα το 2024 και τα στάδια που πέρασε η σχέση με τον πατέρα του μέχρι να τον αποδεχτεί.