Την αρχή έκανε το Breaking Bad το 2008, όταν μας έβαλε να παρακολουθήσουμε την μετατροπή ενός μικροαστού καθηγητή χημείας σε παραγωγό κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης που συναλλάσσεται με απίθανους μαφιόζους και χάνει κάθε μέτρο. Η σειρά υποτίθεται έθετε ηθικά διλλήματα και αμφισβητούσε τον αμερικανικό τρόπο ζωής, αλλά σε πρώτο επίπεδο δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο της βίας, του τυχοδιωκτισμού, της ανηθικότητας και του «σκοτώνω για να μην με σκοτώσεις» από την άνεση του καναπέ μας. Η επιτυχία του Breaking Bad έκανε τις ψηφιακές πλατφόρμες να πέσουν με τα μούτρα στην παραγωγή σειρών με ναρκεμπόρους σε άπειρη ποικιλία και παραλλαγές, μέχρι που ο βρετανός Guy Ritchi έκανε ένα βήμα παραπέρα. Πήρε το σκηνικό των γκάνγκστερ από τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική και το τοποθέτησε στην αριστοκρατία της Βρετανίας, στα παλάτια που μοιάζουν με αυτά του Crown, σε συνάξεις ευγενών και πριγκιπισσών, σε υπέροχους διαλόγους του Cambridge, μπόλικη βρετανική ειρωνεία και πολλή, πολλή βία. «Τι θα γινόταν εάν Δούκες και πριγκίπισσες της αυτού Μεγαλειότητας του Ηνωμένου Βασιλείου, ήταν γκάγκστερ ναρκέμποροι;», ρωτάει ο σκηνοθέτης και οι θεατές σπεύδουν να δουν την εκδοχή του.
Η σειρά The Gentlemen του Guy Ritchie παρακολουθεί την πορεία ενός νέου Δούκα που κληρονομεί την πατρική περιουσία και ανακαλύπτει ότι σε αυτή περιλαμβάνεται μία μονάδα παραγωγής κάνναβης, που είναι μέρος τού μεγαλύτερου δικτύου παραγωγής και διακίνησης κάνναβης στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Δούκας στη αρχή θα επιχειρήσει να απεμπλακεί από την επιχείρηση αλλά σταδιακά θα βρεθεί να προσαρμόζεται στον κόσμο των γκάγκστερ, να δίνει λύσεις στις πιο δύσκολες καταστάσεις και να στρέφει τη μια συμμορία ενάντια στην άλλη, ανεβαίνοντας τη σκάλα της ιεραρχίας στην παρανομία.
Στη σειρά The Gentlemen συναντάμε όλα τα στερεότυπα για την Βρετανική Αριστοκρατία: είναι ψυχροί και σνομπ, με περιορισμένη παιδεία αλλά μεγάλη ιδέα για τους εαυτούς τους, έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις αλλά δεν τους πειράζει, απολαμβάνουν τα προνόμιά τους ενώ δεν αξίζουν δεκάρα, είναι μέχρι και ηλίθια και κακομαθημένα άτομα αλλά είναι «κάτι» επειδή έχουν τίτλους και οι συγγενείς τους έρχονται να τους σώσουν σε κάθε αναποδιά.
Και για όσους δεν είναι κατανοητό, ο Guy Ritchie βάζει τον Αμερικανό γκάγκστερ να το πει ξεκάθαρα: «Η Βρετανική Αριστοκρατία είναι original γκάνγκστερ. Ο λόγος που κατέχει το 75% της χώρας είναι ότι το έκλεψε. Ο Γουλιέλμος ο κατακτητής, ήταν χειρότερος από τον Αλ Καπόνε. Όταν ήρθε από την Γαλλία, άρπαξε ό,τι μπορούσαν να πιάσουν τα χέρια του και μετά έφτιαξε ένα σύστημα ώστε αυτός και οι φίλοι του να τα κρατήσουν για πάντα. Φορολογία, εκπαίδευση, δικαιοσύνη, είναι όλα σχεδιασμένα για να βοηθούν την αριστοκρατία να κρατήσει τη γη και τα χρήματά της».
H σειρά είναι 100% βρετανική. Παλάτια, κάστρα, ύπαιθρος, λιβάδια, λίμνες, αυτοκίνητα αντίκες αλλά και υπερσύγχρονα σπίτια στο Λονδίνο, παράνομη πυγμαχία, βρετανική παλαβομάρα, όπως και σηκωμένα φρύδια απέναντι στους «διεφθαρμένους γραφειοκράτες της Ευρώπης».
Όλα τα κλισέ του Guy Ritchie είναι επίσης παρόντα: διακοπή σκηνών και ανατρεπτική συνέχεια μετά από λίγο, επεξηγήσεις με «μαρκαδόρους» πάνω στην οθόνη και άφθονο βρετανικό χιούμορ. Στην πραγματικότητα η σειρά είναι κωμική για το βρετανικό κοινό. Απλώς στον υπόλοιπο κόσμο την παρακολουθούμε ως γκαγκστερική.
Τι λείπει; Ο έρωτας. Διότι το φλερτ μεταξύ του Δούκα και της κόρης του αρχιμαφιόζου είναι τόσο ψυχρό για τον υπόλοιπο κόσμο πλην της Βρετανίας, που μοιάζει με λαχανικό βαθιάς κατάψυξης.
Εξαιρετικά γοητευτική η Kaya Scordelario στον ρόλο αυτής της παγοκολόνας, απολαυστικός ο Daniel Ings στον ρόλο του αδελφού του Δούκα – ένα παράσιτο απίστευτο – αξιαγάπητος ο Michael Vu στον ρόλο του «καμένου» καναβο-καλλιεργητή. Άνισος ο Theo James στον ρόλο του κεντρικού ήρωα, του Δούκα – γκάνγκστερ. Σε πολλές σκηνές πείθει άνετα με την υποκριτική του και σε άλλες καθόλου. Θα πρέπει να το αποδώσουμε στις αντιφάσεις του σεναρίου και την ανάγκη να προαναγγελθεί η νέα σεζόν.
Οι Gentlemen του Netflix σίγουρα αξίζουν τον χρόνο όσων αρέσκονται στη δράση και τις γκανγκστερικές σειρές. Το ερώτημα που παραμένει από όλη αυτή τη μόδα της προβολής της ναρκομαφίας είναι πότε θα υπάρξει και μία σειρά που θα συμπεριλάβει και τα θύματα των ναρκωτικών στο στόρι της, διότι οι θεατές έχουμε αρχίσει να αντιμετωπίζουμε το θέμα με γραφικότητα -λίγο σαν τα παλιά γουέστερν- αλλά το εμπόριο και η διακίνηση ναρκωτικών είναι εδώ, μεγαλώνει συνεχώς και σκοτώνει. Σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Και αυτό δεν φαίνεται πουθενά στις πλατφόρμες ψυχαγωγίας.
Φωτογραφίες: Netflix
