Όσοι βρέθηκαν στις φετινές παραστάσεις του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο θέατρο Βέμπο αλλά και όσοι ακολουθούν πιστά τον αιώνιο ροκά ξέρουν ήδη τον Απόστολο Μόσιο. Είναι άλλωστε αδύνατο να μην προσέξει κανείς τη φωνή του στο εμβληματικό Κρύψου και τον τρόπο που παίζει κιθάρα σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος.
Για εμάς που γνωρίζουμε τον καλλιτέχνη από παλιά κάθε δουλειά είναι απλώς μια επιβεβαίωση του ήθους και του ταλέντου του. Έτσι έγινε και με τους προηγούμενους δίσκους του. Έτσι ακριβώς έγινε και με την τελευταία δουλειά του.
Ο τρίτος προσωπικός του δίσκος «Θυμωμένα όνειρα», που κυκλοφόρησε σε παραγωγή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ο οποίος συμμετέχει και με δύο εξαιρετικά ντουέτα, είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και δικαιώνει απόλυτα τον δημιουργό. Και μαζί κι εμάς, που δεν χάνουμε ευκαιρία να τον απολαύσουμε σε όποιο project συμμετέχει.
Πώς ξεκίνησε η περιπέτειά σου με το αντικείμενό σου;
Δεν έχει κάποια συγκεκριμένη αρχή, μάλλον μοιάζει με φυσική εξέλιξη. Ακούω μουσική αλλά και προσπαθώ να φτιάξω μουσική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Αθήνα – Βερολίνο – Τόκιο – Νέα Υόρκη: Πού πιστεύεις θα είχες μεγαλύτερη ελευθερία να κάνεις αυτό που αγαπάς;
Εδώ που βρίσκομαι είναι μια χαρά. Όπου κι αν βρισκόμουν, εδώ που τα λέμε, μια χαρά θα ήταν. Βρίσκω πάντα ελευθερία μέσα από τη μουσική.
Ποιος σου έχει δώσει τη μεγαλύτερη βοήθεια και ποιος ή τι ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο που βρήκες στον δρόμο σου;
Είμαι πολύ τυχερός που στη ζωή μου έχω καλούς φίλους, μέσα κι έξω από την επαγγελματική σφαίρα, κι έχω πάρει αρκετή βοήθεια. Σίγουρα όμως θα σταθώ στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, ο οποίος επιμελήθηκε τον πιο πρόσφατο δίσκο μου και μου άνοιξε την πόρτα στο δικό του πολύ ευρύ κοινό. Από την άλλη, θεωρώ ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο ως τώρα έχει υπάρξει πάντα ο ίδιος ο εαυτός μου.
Λες πιο εύκολα συγγνώμη ή «άντε παράτα μας»;
Σίγουρα περισσότερο συγγνώμη ζητάω, αν και συχνά αυτό είναι κάτι που πολλοί εκλαμβάνουν ως αδυναμία. Το «άντε παράτα μας» δεν μου πάει εύκολα.
Ο έρωτας στα χρόνια των social media. Πώς σχολιάζεις τη νέα συνθήκη;
Δεν ξέρω πώς μπορείς να νιώσεις τον έρωτα μέσα από την οθόνη. Σίγουρα μειώνονται οι αποστάσεις π.χ. και υπάρχει ευκολία στην επικοινωνία, αλλά εγώ θα γούσταρα να υπάρχουν ακόμη τα ραβασάκια και τα σύντομα ραντεβού της μίας αγκαλιάς στο πάρκο. Ξέρεις, όλη αυτή η προσμονή που έκανε τα πάντα να μοιάζουν μαγικά.
Τι βλέπεις στην τηλεόραση;
Τίποτε πραγματικά, εκτός ίσως από λίγη κρατική τηλεόραση για κάποιο ενδιαφέρον μουσικό αφιέρωμα ή κάποια εκπομπή κ.λπ. Πλέον βλέπω μόνο από τις διαδικτυακές on demand υπηρεσίες ταινίες, σειρές, ντοκιμαντέρ και άλλα.
Με τι έχεις κολλήσει κάποια στιγμή στη ζωή σου ή είσαι κολλημένος τώρα;
Κολλήματα έχω φάει αρκετά με πολλά και με πολλούς, αλλά αυτό που κρατάει γερά είναι η αδυναμία μου στη μουσική τεχνολογία και την ηχοληψία. Επίσης μου αρέσει πάρα πολύ η καλλιτεχνική φωτογραφία.
Αν είχες ένα ξόρκι που μπορούσε να αλλάζει τα πάντα, τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Την έλλειψη ενσυναίσθησης των Αθηναίων (αν και δεν είναι μόνο δικό τους πρόβλημα) και φυσικά την κίνηση στους δρόμους.
Ποιο από τα social media χρησιμοποιείς πιο πολύ και γιατί;
Χρησιμοποιώ το Facebook, το Instagram και το TikTok εξίσου πια. Δεν ασχολούμαι καθόλου με τον διάδοχο του Twitter.
Ποιες πέντε λέξεις σε περιέχουν και σε περιγράφουν καλύτερα;
Δύσκολος ο αυτοπροσδιορισμός, μεγάλη παγίδα. Νομίζω ότι κάποιος μπορεί να προσδιοριστεί περισσότερο από την επίδραση που έχει στους γύρω του και στην κοινωνία πάρα μόνος του. Ζητώ να με συγχωρέσεις που δεν απαντώ ευθέως. Κατά τα άλλα, κουσούρια έχουμε μπόλικα θεωρώ, διαλέχτε!
Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Γαλάνης
