Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε κλασικό, μοντέρνο και σύγχρονο χορό και παράλληλα κλασικό πιάνο και ανώτερα θεωρητικά μουσικής.
Πάντα έπαιζε ανάμεσα στο δίπολο χορός – μουσική και το αντίθετο και μέχρι κάποια ηλικία ο χορός πρωταγωνιστούσε περισσότερο στη ζωή της (χορεύτρια, χορογράφος και καθηγήτρια) με κάποιες μουσικές ανάσες (συναυλίες, συνθέσεις για θέατρο, διδασκαλίες πιάνου), αλλά περίπου μετά τα 30+ έδωσε στη μουσική μεγαλύτερο βάρος και ενέργεια! Φυσικά πάντα αναζητά ευκαιρίες για να χορεύει!
Πάντα όμως ο χορός είναι μέσα μου και ψάχνω ευκαιρίες για να χορεύω
Είχε την τύχη να συνεργαστεί με γνωστούς τραγουδιστές / τραγουδοποιούς/ μουσικούς με συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα γράφει μουσική για θέατρο και παραστάσεις χορού.
Το τελευταίο χρόνο ξεκίνησε με τον Μιχάλη Χαλκιόπουλο τους Selfie Project Band. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη απελευθέρωση, όπως μας λέει καθώς γράφει μουσική και στίχους ελεύθερη από πρέπει και συνήθειες του παρελθόντος.
Η Δημήτρα Αποστόλου δεν σταματάει να μαθαίνει και όπως μας είπε: Είμαι από τους τυχερούς, συχνά τα χόμπι μου είναι η δουλειά μου. Ή τα κάνω δουλειά μου. Μου αρέσει να αποκτώ καινούριες δεξιότητες και να τις τελειοποιώ. Έτσι έμπλεξα και με τη γραφιστική
Νομίζω η ανησυχία είναι αυτό που με χαρακτηρίζει. Θέλω να μαθαίνω συνεχώς κάτι καινούριο
Ας γνωρίσουμε λίγο περισσότερο τη Δήμητρα Αποστόλου μέσα από τα δικά της λόγια.
Πώς ξεκίνησε η «περίπετειά» σου με το αντικείμενο σου;
Ξεκίνησε από την πολύ παιδική ηλικία. Οι γονείς μου με πήγαν σε σχολή χορού από 4 ετών και παράλληλα είχα το νονό μου να μου κάνει μαθήματα μουσικής και πιάνου.
Καθοριστικό ρόλο όμως για τη μουσική έπαιξε η διαμονή μου στο Άμστερνταμ που είχα πρόσβαση σε απίστευτα πιάνα και βιβλιοθήκες. Εκεί έμαθα πρώτη φορά για τη τζαζ και άνοιξε «το κεφάλι μου» και ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή μου.
Αθήνα – Βερολίνο – Τόκυο – Νέα Υόρκη: Πού πιστεύεις θα είχες μεγαλύτερη ελευθερία να κάνεις αυτό που αγαπάς;
Πάντα ήθελα να είμαι πολίτης του κόσμου. Να μπορώ να κάνω αυτό που ξέρω και αγαπώ όπου μου δίνεται η ευκαιρία. Για λίγο το κατάφερα στα όρια της Ευρώπης. Οντισιόν – παραστάσεις – σεμινάρια – χορογραφίες αλλά όσο κλισέ και αν ακούγεται σίγουρα η Νέα Υόρκη ακόμα αποτελεί ένα όνειρο για μένα.
Ποιος σου έχει δώσει τη μεγαλύτερη βοήθεια και ποιος ή τι ήταν το μεγαλύτερο εμπόδιο που βρήκες στο δρόμο σου;
Σίγουρα η μεγαλύτερη βοήθεια και ώθηση ήταν από τους γονείς μου. Πάντα με στήριζαν στα όνειρά μου ακόμα κι όταν έτρωγα τα μούτρα μου.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο για εμένα είμαι συχνά εγώ και η λαχτάρα μου να τα κάνω όλα. Αλλά σίγουρα ήταν και η οικονομική κρίση. Αναγκαστικά έπρεπε να δουλέψω σε άλλους τομείς και αυτό με έκανε να χάνομαι από το στόχο μου. Και εκεί όμως βρήκα ανθρώπους που με βοήθησαν πολύ ενεργά, με δίδαξαν και μου διεύρυναν τους ορίζοντες.
Λες πιο εύκολα: Συγγνώμη ή «άντε παράτα μας»;
Η συγγνώμη είναι πολύ δύσκολη υπόθεση όμως απίστευτα λυτρωτική όταν μαθαίνεις να τη ζητάς ειλικρινά. Πάντα μου άρεσε να παραδέχομαι τα λάθη μου και να ζητάω συγνώμη. Με έκανε λιγότερο ευάλωτη.
Γενικά μου αρέσει η ευγένεια. Το «άντε παράτα» μας δεν το θεωρώ ευγενικό.
Ο έρωτας στα χρόνια των σόσιαλ μίντια – Πώς σχολιάζεις την νέα συνθήκη;
Ο έρωτας ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες βρίσκει τον τρόπο του να ανθίσει.
Θεωρώ όμως εξαιρετικά δύσκολο να εξελιχθεί χωρίς την ανθρώπινη αμεσότητα και τα πρωτόγονα ένστικτα. Παλιότερα είχαν εξελιχθεί θυελλώδεις έρωτες μέσω αλληλογραφίας, γιατί όχι και τώρα. Θέλει όμως πολύ προσοχή
Τι βλέπεις στην τηλεόραση;
Το πρόγραμμα της τηλεόρασης δύσκολα το παρακολουθώ, όχι από σνομπισμό αλλά δύσκολα με τραβάει. Συχνά δεν έχω και τηλεόραση βέβαια.
Απολαμβάνω να βλέπω ταινίες και ως «μαζώχτρα» πληροφορίων μου αρέσουν αρκετά τα ντοκιμαντέρ
Με τι έχεις κολλήσει κάποια στιγμή στη ζωή σου – ή είσαι κολλημένη τώρα;
Είναι ωραίο να κολλάς. Σημαίνει ότι έχεις πορωθεί με κάτι.
Κολλάω με τραγούδια, με μπάντες ή συνθέτες. Κολλάω με χειροτεχνίες.
Κολλάω με τη θάλασσα. Κολλάω με βιντεάκια σχετικά με όλα τα παραπάνω.
Αν είχες ένα ξόρκι που μπορούσε να αλλάζει τα πάντα, τι θα άλλαζες στην Αθήνα;
Θα άλλαζα το σεβασμό των ανθρώπων απέναντί της. Σεβασμό για τα πάρκα, τις διαβάσεις, την αρχιτεκτονική, την καθαριότητα, τον συνάνθρωπο. Τη λατρεύω την Αθήνα είναι η πόλη μου αλλά δυστυχώς δεν φοράει τα καλά της εδώ και αρκετό καιρό.
Αν τη σεβόμασταν όλοι λίγο περισσότερο ίσως να είχαμε μια πιο ποιοτική ζωή
Ποιο από τα σόσιαλ μίντια χρησιμοποιείς πιο πολύ και γιατί;
Πλέον όλα λόγω δουλειάς. Αλλά μην πω ψέματα σίγουρα με ξεκουράζει να «κολλάω» λίγο περισσότερο στο facebook βλέποντας τα νέα των φίλων μου και ειδήσεις από τον κόσμο.
Ποιες πέντε λέξεις σε περιέχουν και σε περιγράφουν καλύτερα;
Χαώδης, ανυπόμονη, ονειροπόλα, αγχωτική (για τον εαυτό μου), τελειομανής
Ακούστε την «Αναμονή» της Δήμητρας Αποστόλου και του Μιχάλη Χαλικιόπουλου – Τhe Selfie Project Band
