Η Δήμητρα Δεσύπρη μέσα από τις δικές της λέξεις
Το πρώτο μου βιβλίο είναι η συλλογή διηγημάτων >«Η βεγγέρα και άλλες ιστορίες» (Εκδόσεις Αστάρτη).Επί πολλά χρόνια αποτύπωνα στο χαρτί ενα είδος ημερολογίου με σκέψεις ,γεγονότα ή συναισθήματα από τη ζωή μου και φέτος αποφάσισα να διαλέξω,να συλλέξω όσα αγαπώ πιο πολύ και να τα εκδώσω. Υπάρχουν πολλά γραπτά μου αδημοσίευτα.
Αποφάσισα να γράψω όταν σε μια εκδρομή κάποιο καλοκαίρι κάναμε άσκηση γραφής και εκεί ,στην Λευκάδα, έγραψα το πρώτο μου διήγημα.Από τότε συνέχισα γράφω και τα διάβαζα μόνο σε λίγους φίλους …
Το βιβλίο που διάβασα και μου έβαλε το σαράκι της συγγραφής είναι…
Από πολύ μικρή αγαπούσα το διάβασμα και επειδή στην Τήνο πουμεγάλωσα δεν υπήρχαν βιβλία- διάβαζα πριν πάω στο σχολείο-ό τι έβρισκα γραμμένο. Το διάβαζα με “βουλιμία”.Κλασικά εικονογραφημένα , παραμύθια, αποκόμματα εφημερίδων και τα βιβλία της εκκλησίας με τους ψαλμούς και την Ιερά Σύνοψι όταν ήμουν στο Δημοτικό.
Ύστερα έγινα Φιλόλογος και είχα πάντα το σαράκι της γραφής.΄Εγραφα στίχους,σκωπτικά τραγούδια, θεατρικά αστεία και τα παρουσίαζα στις παρέες μου με επιτυχία.
4.Το να βγάλεις βιβλίο στην Ελλάδα είναι ενδιαφέρον,γιατί έχουν βγει πολλοί νέοι συγγραφείς και φέρνουν το πνεύμα της σύγχρονης εποχής . Είναι ευχάριστο για τον καθένα που γράφει να του λέει ο κόσμος ότι του αρέσει το βιβλίο και να το συστήνει στους φίλους του. Ο παρουσιαστής του βιβλίου μου ο Γ.Κωνσταντινίδης μίλησε για τα γραπτά μου με επαινετικά λόγια τόσο για τον τρόπο γραφής όσο καιγια τα θέματα, εμβαθύνοντας σε άλλα επίπεδα.
Οι λέσχες αανάγνωσης είναι ένας ενδιαφέρων θεσμός. Εχω ασχοληθεί με αυτές στο Γυμνάσιο. Κάναμε τα Εκπαιδευτικά Προγράμματα και απασχολούσαμε ομάδες μαθητών πέρα από τις ώρες των μαθημάτων.Στο πρόγραμμα Λέσχη Ανάγνωσης προτείναμε στα παιδιά ένα βιβλίο,το διαβάζαμε μαζί καθώς και στο σπίτι τους και δουλεύαμε μαζί το θέμα , τους χαρακτήρες την εποχή κλπ. Συνήθως έδειχναν ενδιαφέρον και επίσης δραματοποιούσαμε σκηνές που τους ενδιέφεραν και ως το τέλος της σαιζόν το είχαν διαβάσει ολόκληρο.
Διαβάζουν τελικά οι Ελληνες;
Όχι τόσο,όσο πριν το ίντερνετ. Διάβασα σε μια σχετική έρευνα ότι στην Ελλάδα έχουμε μικρό αριθμό αναγνωστικού κοινού. Λίγες χιλιάδες(3-4).
Στις προηγούμενες δεκαετίες διαβάζαμε περισσότερο. Τα δώρα που κάναμε παλιότερα ήταν συνήθως βιβλία. Τώρα; Δεν είναι πια έτσι…
Υπάρχει κόλπο για να κάνεις κάποιον ν΄αγαπήσει το διάβασμα;
Είμαι εκαιδευτικός και χρησιμοποιούσα πολλά “κόλπα”. Το πιο σίγουρο και δύσκολο βέβαια στο σχολείο είναι να αγαπήσουν οι μαθητές τον δάσκαλο και μέσω αυτού και το διάβασμα.
Υπήρξαν μαθητές μας αδύνατοι στα μαθήματα ή πχ στα Μαθηματικά, αλλά δυνατοί αναγνώστες και άριστοι στα θεωρητικά μαθήματα γιατί αγάπησαν τον δάσκαλό τους. Επίσης με το θέατρο. Τους έδινα ρόλους,μάθαιναν τον ρόλο τους διαβάζοντάς τον και παίζοντας .Πολλά παιδιά ξενόγλωσσα -από Αλβανία, Ρωσία κ,α. έμαθαν καλά και γρήγορα τα ελληνικά με αυτόν τον τρόπο.
Χρωστάω”Ευχαριστώ”στην…Τερέζα Κουρούκλη, στον Γιάννη Κωνσταντινίδη και στον Κώστα και Τηλέμαχο Μουδατσάκη που με ενθάρρυναν, με επαίνεσαν για τα γραπτά μου και μεπαρότρυναν να τα εκδώσω.
Επίσης οφείλω ένα “ευχαριστώ στην Κα ΄Εφη Βασιλάκου των εκδόσεων “Αστάρτη” που μόλις τα διάβασε μου είπε πως της άρεσαν πολύ και τα εξέδωσε.
Στην καθημερινότητά μου εξοργίζομαι με την αδιαφορία όλων-πολιτών και υπευθύνων -για το περιβάλλον και για τα αδέσποτα ζώα.
“Οι ΄Ελληνες μισούν τα φυτά και τα ζώα”είχε πει μια φίλη μου που ζει στην Αθήνα χρόνια και έχει δίκιο. Ξερά λουλούδια ακόμα και σε γλάστρες και διψασμένα,πεινασμένα ζώα. Επίσης ακάθαρτοι δρόμοι και πόλεις και ο πανέμορφος λόφος μας ο Λυκαβηττός σε εγκατάλειψη.
Πολλοί συγγραφείς χρειάζονται για ν΄αφυπνήσουν -ίσως -τους άρχοντες….
Αγαπημένος-η συγγραφέας είναι…Ο Επίκουρος,ο Παπαδιαμάντης και η Λιλή Ζωγράφου. Ξένοι ,ο Έρμαν Έσσε και ο Προυστ.
Ποστάρω άρα υπάρχω;
΄Οχι .Υπάρχω άρα ποστάρω. Για να επικοινωνώ ή να μαθαίνω νέα των φίλων μου κυρίως αυτών που βρίσκονται μακριά,σε άλλες χώρες.
Info:
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Τήνο που λέγεται και νησί του Αιόλου.
Το χωριό μου είναι ορεινό μακριά από τη θάλασσα .Από παιδί με τρόμαζε ο δυνατός αέρας. Κοίταζα με θαυμασμό και φόβο τα σύννεφα που τα κυνηγούσε ο αέρας και τα ζωγράφιζα ,άλλοτε πυκνά ,άλλοτε νικημένα απ΄αυτόν.
Γύρω απ΄το χωριό μου βλέπει κανείς τεράστια βράχια που μοιάζουν με γίγαντες. Την θάλασσα την γνώρισα όταν πήγα στο Γυμνάσιο κι έγινε η αγάπη μου.΄Ολα αυτά ,ο αέρας,η θάλασσα και τα βράχια εξήπταν τη φαντασία μου και ήθελα πάντα να γράφω γι αυτά.
Σπούδασα Φιλολογία στα Ιωάννινα και εκεί περπάτησα στα βουνά και τραγούδησα στην Λίμνη.΄Εγραφα στίχους τραγουδιών και ημερολόγια τότε.
΄Οταν έφηβη διάβαζα τους κλασικούς Ρώσους συγγραφείς καθώς και τον Σαίξπηρ , ένιωθα δέος γι αυτούς.
Ως Φιλόλογος στην Μέση Εκπαίδευση δίδαξα την αρχαία και Νέα Ελληνική Γλώσσα με στόχο να αγαπήσουν τα παιδιά το βιβλίο. Κάποιες φορές,νομίζω, το πέτυχα.
Μετά την έκδοση της “Βεγγέρας……”*ετοιμάζω μια δεύτερη συλλογή διηγημάτων.
