Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός όταν …
Έπαιξα για πρώτη φορά στην Αγγλία (για το πρακτικό μέρος του μεταπτυχιακού μου) σε μια devised παράσταση που λεγόταν Horror Vacui (βασισμένη στη μητέρα του σκύλου του Παύλου Μάτεσι). Τότε κατάλαβα ότι το είχα αποφασίσει πολλά χρόνια πριν…. Απλά δεν το ήξερα…
Η πρώτη μου παράσταση ήταν …
Εκτός σχολής, η πρώτη μου ερασιτεχνική παράσταση στην Ελλάδα ήταν «Τα καινούρια ρούχα του Βασιλιά» με τον Γιώργο Παλούμπη σκηνοθέτη και η πρώτη επαγγελματική μου παράσταση ήταν την ίδια χρονιά η Φαλακρή Τραγουδίστρια με σκηνοθέτη τον Δημήτρη Κομνηνό στο θέατρο Επί Κολωνώ.
Περισσότερο από όλους με βοήθησε …η συνάδελφος και φίλη Τάνια Παλαιολόγου. Με αφύπνισε, με πίστεψε και με έσπρωξε. Γι αυτό και την αποκαλώ θεατρική μου μαμά. Επίσης εκείνη την εποχή με βοήθησε ο Δημήτρης Κομνηνός ο οποίος με «είδε πραγματικά», διέκρινε κάτι σε μένα, με πίστεψε και μου εμπιστεύτηκε τον ρόλο της Μαίρης στη Φαλακρή τραγουδίστρια, παρόλο που ήμουν άπειρη και άγνωστη και μόλις είχα επιστρέψει στην Ελλάδα, συνεπώς κανείς δεν με ήξερε εδώ. Θα του είμαι πάντα ευγνώμων για αυτό το βάπτισμα. Εννοείται πως δεν μπορώ να παραλείψω τους γονείς μου και ιδιαίτερα τον πατέρα μου που μου εμφύτευσε άθελά του το καλλιτεχνικό μικρόβιο και με στήριξε οικονομικά στις σπουδές μου, παρόλο που για τον ίδιο η υποκριτική ήταν και είναι επισφαλές επάγγελμα.
Αγαπημένος ξένος ηθοποιός…
Daniel Day Lewis, Meryl Streep…
Αγαπημένος Έλληνας ηθοποιός …
Δεν μπορώ να σας το αποκαλύψω… χαχαχα… είμαστε συνάδελφοι, κινούμαστε στους ίδιους χώρους και δεν θα ήθελα να αποκαλύψω την «αδυναμία» μου. Θαυμάζω όλους τους Έλληνες ηθοποιούς που δουλεύουν σκληρά, που είναι ταπεινοί και λένε την αλήθεια (στη σκηνή). Μου αρέσει όταν «τσαλακώνεται» ο ηθοποιός. Μου αρέσει να είναι «Αόρατος Ηθοποιός» ο ηθοποιός. Θαυμάζω όσους ηθοποιούς κρατάνε το ήθος και την αγάπη για το επάγγελμα μας χωρίς να «ξεπουληθούν». Μου αρέσουν οι ηθοποιοί που είναι δοτικοί στη σκηνή και δεν εκθέτουν την προσωπική τους ζωή.
Η καλύτερη παράσταση που έχω δει στη ζωή μου… Δεν μπορώ να πω μόνο μια…αυτές που πάντα θα θυμάμαι είναι: το «The encounter» του Simon McBurney των Complicité, «Το τελευταίο Καραβαν Σεράι» από το θέατρο του Ηλίου της Αριάν Μνουσκίν, το «The cost of Living των Dv8» και η « Γκόλφω» του Καραθάνου στο Εθνικό.
Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κάποιος… «Η Μεγάλη Χίμαιρα» και « Τα παλάτια της Κνωσσού»
Ο ρόλος των ονείρων μου θα ήταν …Αυτός που θα με πήγαινε σε τέτοιο σημείο όπου θα γινόμουν αόρατη. Που δεν θα έβλεπαν τη Χριστίνα, αλλά τον ρόλο.
Πρόβα VS παράσταση…Το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο. 😉
Αυτό που δεν αντέχω στην Ελλάδα…Πολλά, πάρα πολλά αλλά για να τα συνοψίσω: Η απαξίωση του νόμου και των κανόνων. Η ευθυνοφοβία. Η ασέβεια στον συνάνθρωπο. Τα δυο μέτρα και δυο σταθμά.
Αν είχα ένα μαγικό ραβδί θα άλλαζα αύριο στο ελληνικό θέατρο… Το επαγγελματικό και νομικό πλαίσιο. Τη βάση που διακρίνει το ερασιτεχνικό από το επαγγελματικό θέατρο.
Αν μπορούσα να συνεργαστώ με οποιονδήποτε σκηνοθέτη ή ηθοποιό στον κόσμο, αυτός/-η θα ήταν…
Οι Francis Ford Coppola, Martin Scorcese, Γιώργος Λάνθιμος, όλοι οι ηθοποιοί που ανέφερα πιο πάνω και άλλοι πολλοί.
«Ποστάρω άρα υπάρχω;» Ποια η σχέση σας με τα social;
Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη αυτή η πεποίθηση…Ουσιαστικά είναι παγίδα τα σοσιαλ, μια ψευδαίσθηση. Τις προάλλες είδα μια φίλη και συνειδητοποιήσαμε ότι έχουμε να βρεθούμε από κοντά 3 χρόνια, αλλά επειδή ανταλλάζουμε βιντεάκια στο instagram νομίζαμε ότι βλεπόμαστε. Υπέροχο;;
Επίσης, έχουμε την ψευδαίσθηση με τα σόσιαλ ότι είμαστε ενεργοί. Κάνοντας λάικ, καρδούλες και κάνοντας share σε ποστ άλλων. Νομίζουμε ότι είμαστε ενεργοί πολιτικά και κοινωνικά ενώ η δράση και η ζωή συμβαίνει σε κανονικό χρόνο και κυρίως έξω από τα σοσιαλ. Τα σοσιαλ μπορούν να βοηθήσουν στη διαμόρφωση του έξω κόσμου αλλά αυτό μπορεί να μην είναι πάντα και τόσο καλό … δυστυχώς. Για παράδειγμα ενώ μπορεί να ενεργοποιηθεί πολύς κόσμος σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα για να βοηθηθεί κάποιος σε ανάγκη και συνεπώς για καλό σκοπό, την ίδια στιγμή μπορεί να συγκεντρωθεί όχλος πολύ γρήγορα, για να επιτεθεί σε κάποιον με την πεποίθηση ότι αυτός ο κάποιος είναι ένοχος. Χωρίς καν να έχει αποδειχθεί η ενοχή του, αλλά από την διάδοση της ενοχής του στο διαδίκτυο.
Τα σόσιαλ έχουν μετατρέψει κάποιους σε αυτόκλητους δικαστές, πραγματογνώμονες, εμπειρογνώμονες, vigilante, παντογνώστες, επιστήμονες και κριτές των πάντων…
Έχω συνεπώς σχέση αγάπης μίσους με τα σόσιαλ. Θεωρώ ότι χρειάζεται προσοχή και φιλτράρισμα η χρήση τους και όρια… αλλά πάλι… ποιος και τί δεν χρειάζεται όρια;; 🙂
INFO
Εμφανίζομαι στον Scarmface σε σκηνοθεσία Ο Johnny O ο οποίος, εμπνευσμένος από τη χρυσή εποχή του βωβού κινηματογράφου και την πρωτότυπη ταινία «Ο Σημαδεμένος» του Howard Hawks του 1932, παρουσιάζει μια σατιρική παντομιμική παράσταση, με πρωτότυπο σενάριο, δίνοντας έμφαση στη σωματική κίνηση, την έκφραση και όχι στο λόγο.
Η παράσταση παίζεται στο Θέατρο Επί Κολωνώ τα Σάββατα στις 7:15 για ακόμη 2 παραστάσεις (17/2)
