H Δήμητρα μέσα απο τα δικά της λόγια
Αποφάσισα να γίνω καλλιτέχνης όταν…
Αν και πάντα είχα μια κλίση προς το σχέδιο, όταν ήρθε ο καιρός για κάποιες μεγάλες αποφάσεις περί επαγγελματικού προσανατολισμού, επέλεξα κάτι εντελώς διαφορετικό. Θεώρησα πως δε θα μπορούσα να τα καταφέρω σε αυτόν τον τομέα. Εν τέλει το μικρόβιο μέσα μου νίκησε και προτίμησα κάτι που πραγματικά αγαπούσα.
>Η πρώτη μου δουλειά …
Είμαι εξαιρετικά τυχερή—είχα την ευκαιρία να μπορέσω να δουλέψω σε κάτι σχετικό με τα καλλιτεχνικά σχεδόν αμέσως μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου. Πρώτη μου δουλειά λοιπόν ήταν να παραδίδω μαθήματα ζωγραφικής στο δημοτικό σχολείο που φοίτησα κι εγώ ως παιδί.
Περισσότερο από όλους με βοήθησε…
Η παρέα μου, που στέκεται πάντα δίπλα μου και με προστατεύει από τις ίδιες μου τις κουταμάρες μερικές φορές.
Αγαπημένος ξένος καλλιτέχνης…
Ο Nicolas de Crécy αυτόν τον καιρό, για το κόμικ του «Glacial Period» όπου αρχαιολόγοι χιλιάδες χρόνια στο μέλλον προσπαθούν να συνθέσουν μια εικόνα της ανθρώπινης ιστορίας μέσω των εκθεμάτων ενός χιονισμένου Μουσείου του Λούβρου.
Αγαπημένος Έλληνας καλλιτέχνης…
Θα κλέψω και θα αναφερθώ σε καλλιτέχνη εκτός των κομικς, αλλά ο Νικόλαος Γύζης.
Η καλύτερη έκθεση που έχω πάει στη ζωή μου…
Λίγο πριν ξεκινήσει η ανακαίνιση της Εθνικής Πινακοθήκης το 2011, είχαμε προλάβει, σε σχολική εκδρομή, μια έκθεση με έργα από το Petit Palais. Για κάποιο λόγο μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση, όσο τίποτα άλλο! Στο σπίτι μου έχω καρδραρισμένη μια (πλέον ταλαιπωρημένη) αφίσα του πορτραίτου της Σάρα Μπερνάρντ από τον Georges Clairin, ενός εμβληματικού πίνακα που βρίσκεται στο Petit Palais.
Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κάποιος…
«A Little Book On The Human Shadow» του Robert Bly, μόνο και μόνο γιατί είναι ευανάγνωστο και σε βάζει σε σκέψεις για κάποιες συμπεριφορές μας. Σε καμία περίπτωση δεν είναι τέλειο, σε έναν μοντέρνο αναγνώστη είναι ξεκάθαρη η ηλικία του κειμένου, ούτε είναι κάποιου είδους πανάκεια για όλα μας τα προβλήματα, αλλά μπορεί να γίνει αφορμή για ενδιαφέρουσες συζητήσεις.
Ένα τραγούδι που όταν το ακούω ταξιδεύω …
Witchcraft των Graveyard Club!
Αυτό που δεν αντέχω στην Ελλάδα…
Διαισθάνομαι πως σαν λαός, μας βασανίζει μια αδυναμία ανάληψης οποιασδήποτε ευθύνης, από τον οποιοδήποτε, για κάθε πρόβλημα που μας προκύπτει, παντού. Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα…
Αν είχα ένα μαγικό ραβδί θα άλλαζα αύριο στην ελληνική πραγματικότητα…
Πολλές φορές φοβάμαι πως έχουμε χάσει την ελπίδα πως αυτός ο τόπος μπορεί όντως να βελτιωθεί και να προχωρήσει προς το μέλλον, κι είναι αρκετά λυπητερό το πόσο διαδεδομένη είναι αυτή η αντίληψη στις νεότερες ηλικίες. Εννοείται πως η ζοφερή αυτή σκέψη απασχολεί κι εμένα μέσα στην καθημερινότητα μου, κάνω συνειδητή προσπάθεια να της αντισταθώ. Αν δεν υπάρχει αυτή η ελπίδα, νομίζω πως χάνεται κι η θέληση να προσπαθήσεις για κάτι καλύτερο.
Αν μπορούσα να συνεργαστώ με οποιονδήποτε καλλιτέχνη στον κόσμο, αυτός/-η θα ήταν…
Θα ήθελα να δουλέψω σε μια παραγωγή πλάι στον θρυλικό Glen Keane ακόμα κι αν μου λέγαν πως εμένα με θέλουν απλά για να έχουν κάποιον να τους φυλάει τα μπουφάν.
«Ποστάρω άρα υπάρχω;» Ποια η σχέση σας με τα social;
Τα social γενικότερα, μερικές φορές, με μεταμορφώνουν σε ιδιαίτερα αγχώδη άνθρωπο. Λόγω της φύσης της δουλειάς μου η παρουσία μου σε αυτά είναι θα έλεγε κανείς αναγκαία, αλλά προσπαθώ να την περιορίζω στο απολύτως απαραίτητο ή να μην την παίρνω και τόσο σοβαρά.
Πώς με φαντάζομαι σε μια πενταετία;
Θα ήθελα μέχρι τότε να έχω κάνει περισσότερα ταξίδια, να έχω δουλέψει σε περισσότερα βιβλία, κόμικς και κινούμενα σχέδια, κι ίσως να έχω καταφέρει να κρατήσω μια τουλάχιστον γλάστρα ζωντανή για πρώτη φορά στη ζωή μου.
>INFO
Δουλεύω ένα φρέσκο κομιξάκι για το 2024, παράλληλα με την δουλειά μου ως visual developer. Προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη ό,τι ιδέες για νέες ιστορίες έχω για να μπορέσουν να περάσουν επιτέλους στο χαρτί.
Η Δήμητρα Νικολαΐδη γεννήθηκε το 1996 στην Αθήνα και σπούδασε Σκίτσο/Comics/Cartoon στον ΑΚΤΟ. Με αφετηρία τις αυτοεκδόσεις, εργάζεται πλέον ως εικονογράφος και δημιουργός κόμικς, συμμετέχοντας παράλληλα σε διάφορες καλλιτεχνικές εκθέσεις του ελληνικού χώρου