Αποφάσισα να γίνω συγγραφέας όταν ήμουν παιδί, καθώς έγραφα μια μικρή ιστορία. Ξέσπασα σε κλάματα, συνειδητοποιώντας πως τα συναισθήματα απλώνονται πάνω στο χαρτί το ίδιο γρήγορα με τα γράμματα, προκαλώντας όμως, μεγαλύτερο κρότο.
Το πρώτο μου βιβλίο είναι το κοινωνικό μυθιστόρημα «Αθέατος ακροβάτης» από τις Εκδόσεις Πνοή που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2023.
Το βιβλίο που διάβασα και μου έβαλε το σαράκι της συγγραφής ήταν «Οι Άθλιοι» του Βίκτωρος Ουγκώ και η «Ασκητική» του Νίκου Καζαντζάκη.
Το να βγάλεις βιβλίο στην Ελλάδα είναι μια μικρή πράξη επανάστασης μέσα στη ζοφερή πραγματικότητα.
Οι Λέσχες Ανάγνωσης είναι μια όαση μέσα στην έρημο της καθημερινότητας, του άγχους και της ανασφάλειας, μια πολύτιμη συντροφιά στις ανήσυχες και ευαίσθητες ψυχές.
Διαβάζουν τελικά οι Έλληνες; Τα μάτια τους είναι τόσο εθισμένα στις παντός είδους οθόνες που όταν ανοίξουν πια τις σελίδες ενός βιβλίου εκείνα μοιάζουν ήδη αποκαμωμένα.
Υπάρχει κόλπο για να κάνεις κάποιον να αγαπήσει το διάβασμα;
Δε χρειάζεται κάποιο κόλπο. Όταν γνωρίσει τα συναισθήματα που θα ξεπηδήσουν μέσα από τις σελίδες του, οι φόβοι του θα απαλύνουν και τα όνειρα του θα σαλπάρουν σε νέους κόσμους, πρωτόφαντους. Το βιβλίο είναι ένα καρδιογράφημα, η έγχαρτη αποτύπωση μιας ανθρώπινης ψυχής. Μέσα σε αυτό θα ανακαλύψει τον ίδιο του τον εαυτό και την ουσία της ζωής.
Περισσότερο από όλους με βοήθησαν οι αγαπημένοι μου Μαίρη Κολοβού και ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, επίσης συγγραφείς, μα πρωτίστως πολύτιμοι φίλοι μου.
Αγαπημένος ξένος λογοτέχνης: Βίκτωρ Ουγκώ, Μαρσέλ Προυστ
Αγαπημένος Έλληνας λογοτέχνης: Νίκος Καζαντζάκης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Στην καθημερινότητα μου εξοργίζομαι με την αδικία και την αναισθησία των ανθρώπων.
Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κάποιος είναι το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Μαρσέλ Προυστ.
Αυτό που δεν αντέχω στην Ελλάδα είναι η μιζέρια που δεν μετατρέπεται σε πείσμα και όνειρα. Η έλλειψη ενσυναίσθησης.
Αν είχα ένα μαγικό ραβδί θα άλλαζα αύριο στην ελληνική πραγματικότητα τόσα που δε θα ήταν πια πραγματικότητα, μα ένα όνειρο. Μια Ελληνίδα μάνα που τους χωράει όλους μέσα στην αγκαλιά της. Τους άθλιους και καταπονημένους, τους αδύναμους και τους απαξιωμένους, τους αποκαρδιωμένους. Μέσα σε αυτήν, θα αισθάνονταν όλοι τη ζεστασιά της.
«Ποστάρω άρα υπάρχω;» Ποια η σχέση σας με τα social;
Διακριτική και αποστασιοποιημένη. Προτιμώ την εκτός social media ζωή.
INFO
Αυτό το διάστημα ολοκληρώνω τη συγγραφή του δεύτερου μυθιστορήματος μου. Σε αυτό, ένας νεαρός ψαράς ζει απομονωμένος σε ένα ξερονήσι του Αιγαίου, στοιχειωμένος από το παρελθόν του. Μετά από αλλεπάλληλες συγκρούσεις τόσο με τον εαυτό του, όσο και με το περιβάλλον του, το εγκαταλείπει για να κυνηγήσει τα όνειρα του. Τόσο σε αυτόν τον κόσμο, όσο και σε αυτόν του «Αθέατου ακροβάτη», η αγάπη είναι η κυρίαρχη δύναμη που υπερτερεί όλων. Εκείνη που νοηματοδοτεί την ίδια τη ζωή και εν τέλει την ξεπερνά.
