Τι είναι αυτό που το λένε αγένεια; Και γιατί υπάρχει σα μάστιγα στο σήμερα, χωρίς ηλικιακή προτίμηση; Αν κοιτάξεις γύρω σου, η αγένεια, τα νεύρα και το «υφάκι» υπάρχουν παντού και από όλους. Είτε μιλήσεις με ένα άτομο ηλικίας 20 ετών είτε 30 είτε 40 είτε 50, υπάρχει μια έντονη νευρικότητα που καταλήγει σε αγένεια, υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς και βρισίδια που αγγίζουν ένα άλλο level.
Ναι, είναι αλήθεια, και ας μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, ότι μετά τη καραντίνα και την πανδημία είτε γιατί κλειστήκαμε σπίτι είτε γιατί ζήσαμε κάτι πρωτόγνωρο, αλλάξαμε όλοι, λίγο πολύ μυαλά και συμπεριφορά. Με το 2025 να είναι προ πυλών, η αγένεια βρίσκεται παντού και το χειρότερο είναι ότι το θεωρούμε κάτι το δεδομένο. Δεν αντιδρούμε με σκοπό να σταματήσουμε αυτή την κατάσταση, αλλά επειδή θέλουμε και εμείς με τη σειρά μας να ανταποδώσουμε και σε χειρότερο βαθμό μάλιστα.
Ναι, συναντάω, αν με ρωτάς, αγένεια σε πολλά επίπεδα, με πρώτο και καλύτερο τον εργασιακό χώρο. Από τους εργοδότες, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να κρατάνε τα προσχήματα, αλλά και από συναδέλφους κάτω των 25. Και το καλύτερο; Θεωρούν ότι η αγένεια είναι μαγκιά. Δεν υπάρχει ο όρος σεβασμός πουθενά στο «λεξιλόγιο» του εγκεφάλου τους, καθώς θα σου πούνε χύμα «είμαι καλύτερος/η από σένα, αποδέξου το».
Και τότε αναρωτιέσαι: να απαντήσω ειρωνικά; Να ανταποδώσω εις διπλούν την αγένεια; Κάνω κάτι λάθος; Ζω σε μια λάθος εποχή; Παρά είμαι καλός/η για εδώ;
Που σταματάει αυτή η τοξικότητα; Και αν δε σταματάει, θα πρέπει να αναγκαστώ να ζω έτσι εφόρου ζωής;
Παρατηρώ, αναλύω, συζητάω και αναρωτιέμαι αν πέρα από την απομόνωση που ζήσαμε στην εποχή του covid, ευθύνεται και η έντονη έκθεση χωρίς περιορισμούς στα social media. Εκεί όπου θα βρεις κάθε τρελή σκέψη, συμπεριφορά είτε σωστή είτε λάθος.
Εκεί, και ρατσιστικές απόψεις να έχεις, για να «κατέβουν» από το διαδικτυακό κόσμο, θα πρέπει να ασχοληθεί ένα σεβαστό ποσοστό χρηστών και να αναφέρουν το εκάστοτε βίντεο ως μια προσβλητική μορφή. Βέβαια, στην εποχή όπου η ανωνυμία είναι εύκολη, κάτι τέτοιο αποτελεί… βελόνα στα άχυρα.
Ίσως να χάνουμε και τη συναισθηματική μας νοημοσύνη ή τέλος πάντων να μπαίνει στον «πάγο». Δεν μας έχουν μάθει να τη καλλιεργούμε ή να επενδύουμε σωστά σε αυτή λόγω έλλειψης χρόνου, αυξημένου άγχους και την ύπαρξη μιζέριας που καλώς ή κακώς μπορεί να συναντάμε σε καθημερινή βάση.
Ναι, ξέρω ίσως να μην οδηγούμαστε κάπου συγκεκριμένα, Ίσως πάλι να οδηγούμαστε, αλλά η φάση να είναι τόσο περίπλοκη που αν δε μπει μια άνω τελεία και να κοιτάξουμε γύρω μας, το πρόβλημα να μεγαλώνει. Ίσως πάλι, να μην βρίσκουμε ή να μη θέλουμε να βρούμε την υπομονή για κάτι τέτοιο και να επιλέγουμε την εύκολη λύση, απλά και μόνο για να ξεσπάσουμε.
Διαβάστε ακόμη: Είναι απλή βαρεμάρα ή σημάδι ότι πρέπει να αλλάξεις ρυθμούς;
