Η Αναστασία Μουτσάτσου επιστρέφει στη μουσικοθεατρική παράσταση «Γυναίκες» μετά από την μεγάλη επιτυχία της πρώτη παρουσίασης της πριν από μερικά χρόνια.
Η σπουδαία ερμηνεύτρια μαζί με την Φωτεινή Βελετσιώτου και την Παρθενόπη Μπουζούρη ανεβαίνουν κάθε Δευτέρα στη σκηνή του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου και με την σκηνοθετική καθοδήγηση της Ελένη Γκασούκα παρουσιάζουν ένα έργο με ιστορίες γυναικών που δεν αφορά όμως μόνο τις γυναίκες.
Με τι γυναικοκτονίες να επικρατούν στα θέματα επικαιρότητας η Αναστασία Μουτσάτσου με την παρέα μοιράζεται μαζί μας ιστορίες πραγματικές ντυμένες με τα απαιτούμε στοιχεία μυθοπλασίας και με πολύ όμορφες μουσικές.
Ιστορίες σκοτεινές, για σχέσεις κακοποιητικές για γυναίκες και παιδιά που κινούνται ανυπεράσπιστα σε μια κοινωνία αγκιστρωμένη σε έμφυλα στερεότυπα.
Η Ανατασία Μουτσάτσου μας μίλησε για αυτή τη διαδρομή και δείχνει το δρόμο για όλους τους καλλιτέχνες. «Η τέχνη εμπνέει και εμπνέεται από τη ζωή δίνει αφορμή για σκέψη και εσωτερική αναζήτηση, δημιουργεί πεδίο ταύτισης και παρηγορεί».
Ανεβάζετε ξανά την παράσταση «Γυναίκες on the rocks» μετά από κάποια χρόνια. Τι γέννησε την ανάγκη αυτής της επανάληψης;
Αγαπήσαμε πολύ αυτήν την παράσταση. Βιώσαμε πολύ έντονα συναισθήματα στη διάρκεια της πρώτης παρουσίασής της από την επαφή με το κείμενο και τα τραγούδια, αλλά και από την επικοινωνία με το κοινό που την παρακολούθησε. Είναι ένα πολύτιμο βίωμα που θέλαμε να επαναφέρουμε και πιστεύουμε ότι τώρα η στιγμή είναι ακόμα πιο κατάλληλη, με την τόση βία και απαξίωση της γυναικείας υπόστασης που ζούμε τα τελευταία χρόνια.
Είναι πιο δύσκολη τώρα η παρουσίαση της όταν οι γυναικοκτονίες «πρωταγωνιστούν» στα θέματα της επικαιρότητας;
Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, αυτός είναι ο προορισμός της τέχνης και όλων εμάς που νοιώθουμε την ανάγκη να την υπηρετούμε. Η τέχνη εμπνέει και εμπνέεται από τη ζωή δίνει αφορμή για σκέψη και εσωτερική αναζήτηση, δημιουργεί πεδίο ταύτισης και παρηγορεί.
Πιστεύετε ότι με την προβολή των εγκλημάτων αυτών μπορεί να φτάσουμε στο σημείο να ελαχιστοποιηθούν;
Η προβολή μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε για άλλη μία φορά, ότι η κοινωνία μας νοσεί και αυτή η ασθένεια μπορεί να συμβαίνει στο διπλανό μας διαμέρισμα. Μπορεί απλά να μας χωρίζει ένας τοίχος, που έχουμε χρέος να τον παρακάμψουμε, να βρούμε το θάρρος να την αντιμετωπίσουμε και να αναζητήσουμε τις λύσεις, σπάζοντας τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που ενισχύουν την πατριαρχία και τις έμφυλες διαφοροποιήσεις που γεννούν τη βία και τον αυταρχισμό.
Παρακολουθώντας την παράσταση στον πρώτο κύκλο της συνειδητοποίησα ότι όλες οι γυναίκες βρήκαμε στις ιστορίες κομμάτι από τη ζωή μας. Είναι τα περισσότερα στοιχεία αυτοβιογραφικά;
Περιέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, όμως είναι κυρίως μυθοπλασία, εμπνευσμένη από βιώματα γυναικών που γνωρίζω.
Πώς η μουσική έρχεται και «δένει» με τις ιστορίες των γυναικών;
Επέλεξα τα τραγούδια με σκοπό να είναι μια συνέχεια του κειμένου στην ουσία. Γι’ αυτό και δεν ανήκουν όλα ούτε στην προσωπική μου δισκογραφία, ούτε στης Φωτεινής. Ο στόχος ήταν η μουσική να βοηθήσει τον θεατή να ταυτιστεί και να απογειώσει το συναίσθημα σε κάθε σκηνή.
Είναι τελικά λύτρωση για μια γυναίκα που έχει καταφέρει να γλιτώσει το μοίρασμα της ιστορίας της;
Μοιρασμένος πόνος, μισός πόνος! Αυτό λέει ο λαός μας. Και εμείς πιστεύουμε ότι σπάζοντας τη σιωπή μπορούμε να βοηθήσουμε κάθε γυναίκα που ζει κάτω από το πέπλο του φόβου, να αισθανθεί ότι δεν είναι μόνη.
Υπάρχουν σημεία της παράστασης που αναγκαστήκαμε να αλλάξετε εξαιτίας της επικαιρότητας;
Δεν χρειάστηκε. Η επικαιρότητα, απλά επιβεβαιώνει την αξία του κειμένου, γιατί αυτό που περιγράφεται εκεί είναι μια παθογένεια της κοινωνίας μας που αναπαράγεται διαχρονικά. Δεν είπα κάτι καινούργιο δυστυχώς. Το μόνο που αλλάζει τόσα χρόνια είναι το πλαίσιο, τίποτε άλλο.
Τα τελευταία χρόνια σας βλέπουμε σε μουσικές παραστάσεις με συγκεκριμένο concept σας λείπουν οι μεγάλες συναυλίες και η δισκογραφία;
Ακολουθώ το ένστικτό μου και τις επιθυμίες μου και νοιώθω πλήρης. Τίποτα δεν μου λείπει. Μόνο η φύση που την στερούμαι ζώντας στην πόλη. Αλλά όλα έχουν το τίμημά τους, τι να κάνουμε… Όσο για την δισκογραφία έχουν κυκλοφορήσει αρκετά νέα τραγούδια μου τα τελευταία χρόνια, θα σας θυμίσω τις «Αγριες μέλισσες», και την «Μάγισσα», όπου τραγουδάω τραγούδια του Αλεξ Σίντ και της Ουρανίας Πατέλλη.
