Συνεντεύξεις

Έλενα Μεντζέλου : «Αν και έχουμε δώσει πολλές μάχες ενάντια στην καταπίεση, σήμερα περισσότερο διχαζόμαστε παρά συσπειρωνόμαστε»

Ανήκει σε μια γενιά ηθοποιών που δεν της χαρίστηκε τίποτα. Η Έλενα Μεντζέλου, με καταγωγή από την Κόρινθο, ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε γλωσσολογία.  Όπως η ίδια εξηγεί: «Σπουδάζοντας  πίστευα ρομαντικά ότι ως καθηγήτρια θα μπορούσα να αλλάξω τον κόσμο να προσφέρω στα νέα μυαλά ερεθίσματα out of the box, πράγμα που από πολύ νωρίς αισθάνθηκα ότι δεν μπορούσα να καταφέρω. Μετά από μεγάλη αναζήτηση το ένστικτό μου με οδήγησε στην υποκριτική, πιστεύοντας ακράδαντα πως το θέατρο είναι ένα τεράστιο βήμα απ’ όπου μπορείς να βάλεις το λιθαράκι σου στις ψυχές και την σκέψη των θεατών». Παρ’ όλα αυτά σήμερα, διδάσκει θέατρο σε παιδιά και εφήβους στα εργαστήρια του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.

Από τα πρώτα λεπτά της κουβέντας μας καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για μια νέα σκεπτόμενη καλλιτέχνη με άποψη.

Σε λίγες μέρες θα τη δούμε στην παράσταση «Παρακμάζουσες», σε σκηνοθεσία του Εμμάνουελ Μανιού και κείμενα του Γιώργου Μανιού, που θα ανέβει για τρεις μοναδικές παραστάσεις στις 11, 12 και 13 Σεπτεμβρίου.

Στην κουβέντα που ακολουθεί προσπαθήσαμε να μάθουμε περισσότερα τόσο για εκείνη, όσο και για την νέα αυτή παράσταση.

Πείτε μας δύο λόγια για την παράσταση «Παρακμάζουσες». Τι θα δούμε στο Θέατρο της Δόρας Στράτου;

Οι «Παρακμάζουσες», μία παράσταση που λοιδορεί κάθε μορφή εξουσίας, μια σύγχρονη αριστο-φονική κωμωδία με μια μεγάλη ανατροπή στην δεύτερη πράξη του έργου, που ταράζει τα μέχρι εκείνη τη στιγμή σκηνικά πεπραγμένα. Ένα σύγχρονο έργο, δια χειρός Γιώργου Μανιού και σε σκηνοθεσία  Έμμάνουελ Μανιού, που με πολύ χιούμορ και μαεστρία υποδαυλίζει τις στρατηγικές της εξουσίας ανά τους αιώνες ακολουθώντας την ιστορία της Ελλάδας σε τρεις στιγμές μέσα στον χρόνο. Μία σάτιρα που ναι μεν εκτυλίσσεται στην αρχαία Ελλάδα, αλλά που παρ’ όλα αυτά έχει μια ισχύ διαχρονική και -τολμώ να πω- οικουμενική, καθώς τα ζητήματα που θίγει ξεπερνούν τα χωροχρονικά σύνορα. Ερχόμενοι, λοιπόν, στην παράσταση ελπίζουμε πως θα γελάσετε, θα προβληματιστείτε και μακάρι να αποχωρήσετε και με ένα αίσθημα ψυχικής ανάτασης. Ανυπομονούμε να δω τι από τα παραπάνω θα συμβεί όντως.

 Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στην παράσταση;

Εγώ ξεκινώ υποδυόμενη την Άλκηστη, μια «παρακμάζουσα», την κόρη του πεσόντα σε νικηφόρα μάχη βασιλιά, η οποία με αφορμή τον χαμό του πατέρα της αρχίζει να καταφέρεται εναντίον της εξουσίας και ουσιαστικά αντιλαμβάνεται πως για λειτουργήσει ως «αριστοτελικό» κοινωνικό ον χρειάζεται να επανατοποθετηθεί στο κοινωνικό στερέωμα. Πρόκειται για έναν ρόλο που με ευχαριστεί πολύ, καθώς η ηρωίδα μου είναι μια νέα δυναμική γυναίκα, αληθινή, που αμφισβητεί τις τακτικές της οικογένειάς της (που εκφράζουν την εξουσία) αλλά ταυτόχρονα αναζητά την δική της θέση ηθικά αλλά και ως φυσικό πρόσωπο. Έχει στοιχεία αγαπημένων ηρωίδων από την αρχαία γραμματεία και την εχω αγαπήσει πολύ. Στην πορεία του έργου υποδύομαι και την Ελευθερία, αλλά θα χρειαστεί να παρακολουθήσετε την παράσταση για να την γνωρίσετε.

Στο δελτίο Τύπου διαβάζουμε: «Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι Έλληνες έδωσαν αρκετές μάχες συνδέοντας άρρηκτα την ελευθερία τους με την επανάσταση ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση». Αυτό νιώθετε ότι εκφράζει και την εποχή μας;

Η αλήθεια είναι πως η ιστορία μας όντως αντικατοπτρίζει αυτό που αναγράφεται στο δελτίο τύπου. Έχουμε πλείστα παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν, όμως δεν είμαι σίγουρη πως αυτή η ρήση εκφράζει την εποχή μας. Αισθάνομαι ότι παρότι έχουμε δώσει πολλές μάχες ενάντια στην καταπίεση, σήμερα περισσότερο διχαζόμαστε παρά συσπειρωνόμαστε. Ίσως στο πέρασμα των χρόνων κάπου να χάθηκαν «η τόλμη και η αρετή» που θέλει η ελευθερία, ίσως κανείς πλέον να μην δίνει τόση σημασία στην κάθε μορφής καταπίεση που υφίσταται ή ίσως ο «ωχαδερφισμός» να μας έχει εμποτίσει. Ή ίσως ακόμα και να κάνω λάθος και ο πυρήνας των ανθρώπων που αντιστέκονται σθεναρά ήσυχα ή κραυγαλέα, προσωπικά ή κοινωνικά, να είναι πραγματικά μεγάλος και να οδηγήσει σε μία μεγάλη ανατροπή. Εύχομαι το τελευταίο.

Ξεκινήσατε με σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Η στροφή σας στην υποκριτική ήταν κάτι που ξέρατε από την αρχή ή μια ανάγκη που προέκυψε στην πορεία;

Η υποκριτική προέκυψε πολύ σταδιακά στην ζωή μου, μέσα από ένα δύσβατο και μακρόχρονο μονοπάτι που αποφάσισα να ακολουθήσω ούσα απογοητευμένη από τις πρώτες μου σπουδές. Σπουδάζοντας γλωσσολογία πίστευα ρομαντικά ότι ως καθηγήτρια θα μπορούσα να «αλλάξω τον κόσμο» να προσφέρω στα νέα μυαλά ερεθίσματα out of the box, πράγμα που από πολύ νωρίς αισθάνθηκα ότι δεν μπορούσα να καταφέρω. Μετά από μεγάλη αναζήτηση το ένστικτό μου με οδήγησε στην υποκριτική, πιστεύοντας ακράδαντα πως το θέατρο είναι ένα τεράστιο βήμα απ’ όπου μπορείς να βάλεις το λιθαράκι σου στις ψυχές και την σκέψη των θεατών. Μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί τους με τρόπο μοναδικό και πολλές φορές ιερό, γεγονός που με συγκινεί αφάνταστα και με κάνει να μην χάνω την πίστη μου στην Τέχνη που καλλιεργεί, ψυχαγωγεί, παιδεύει και εξελίσσει τον καθένα μας με τον δικό της μαγικό τρόπο.

Παράλληλα με την υποκριτική ασχολείστε και με εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Τι σας έχει προσφέρει αυτή η εμπειρία;

Αυτή είναι μία συνεργασία που ξεκίνησε εν μέσω πρώτης καραντίνας και για καλή μου τύχη συνεχίζει να υφίσταται. Είναι πάντα τόσο απίθανα ζωογόνο να δουλεύει κανείς με τα παιδιά, με εφήβους. Είναι συγκινητικό κείμενα της αρχαίας γραμματείας, της λαϊκής παράδοσης αλλά και σύγχρονα να μετουσιώνονται από νέους ανθρώπους και να εξακολουθούν να τους αγγίζουν. Μόνο ευγνωμοσύνη νιώθω που έχω την ευκαιρία να «ζυμώνω» μαζί με νέους ανθρώπους θεατρικά έργα. Με συνεπαίρνει κάθε φορά πώς ένα γραπτό κείμενο ζωντανεύει και συγκινεί παιδιά και εφήβους από διαφορετικά περιβάλλοντα με ετερόκλητες προσλαμβάνουσες. Ας μην γελιόμαστε, το μέλλον ήταν και είναι πάντα τα παιδιά.

Μπορεί η Τέχνη και πιο συγκεκριμένα το θέατρο να γίνει εργαλείο για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού;

Θεωρώ πως η Τέχνη συνολικά, αλλά και το θέατρο συγκεκριμένα, όχι μόνο είναι εργαλεία για την διαμόρφωση χαρακτήρα, αλλά μπορούν να λειτουργήσουν ως ψυχικός χάρτης, καταφύγιο, μέσο έκφρασης, γιατρικό, ένα συνολικό πλέγμα δυναμικών που κατά τη γνώμη μου, έχουν μια συνολική επιρροή όχι μονάχα στον χαρακτήρα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο που πλάθει μέσα ή γύρω του ένα παιδί. Η τέχνη είναι παιδεία.

Επόμενα επαγγελματικά σχέδια

Στα επόμενα επαγγελματικά σχέδιά μου βρίσκεται ένας πιλότος για μια σειρά γερμανικής παραγωγής και ευελπιστώ ένας ρόλος που συζητώ τηλεοπτικά..

ΘΕΑΤΡΟ ΔΟΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ – Λόφος Φιλοπάππου

Ημερομηνίες παράστασης : 11, 12, 13 Σεπτεμβρίου

Ώρα έναρξης: 20:45

Τιμή εισιτηρίου: €20, Άνεργοι, Φοιτητικό, ΑΜΕΑ: €14

Κάποτε, ο Ντοστογιέφσκι μας υποσχέθηκε ότι :"Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο"...Η μάχη όμως φαίνεται άνιση και ο ανταγωνισμός που δέχεται απέναντι από την αδικία, την ασχήμια και τη κακία, δύσκολα θα σημάνουν τη νίκη της. Για καλή της τύχη, όμως, έχει στο πλευρό της, ένα δυνατό σύμμαχο: την Τέχνη! Διάφορες μορφές της θα προσπαθήσουμε να ανακαλύπτουμε μαζί - εεε... εντάξει, το ομολογώ, υπάρχει μια αδυναμία σ' αυτή του θεάτρου. Στο Utopia Zone θα γνωρίσουμε καλύτερα αγαπημένους καλλιτέχνες αλλά και όσους μας εμπνέουν μέσα από τη στάση τους απέναντι στα πράγματα. Εξάλλου, για μένα, Utopia Zone είναι να βρίσκεσαι εκεί που θέλεις, περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που σ' αγαπούν και σε φροντίζουν, όπως ο μικρός 🤴 το 🌹 του
X