Συνεντεύξεις

Φωτεινή Δάρρα: «Η μαγεία του τραγουδιού είναι το μοίρασμα»

Φωτογραφίες: Χρήστος Πρεντουλής

Έχει υποστηρίξει άρτια και με όλο της το «είναι» τα τραγούδια της Τζένης Βάνου, το κοινό βρίσκει στις συναυλίες του, ένα κομμάτι από εκείνη την Ελλάδα…Αν και όπως θα μου πει, η ίδια: «Ο έρωτας, η εγκατάλειψη, ο πόνος και η αναγέννηση είναι έννοιες διαχρονικές», εκεί άλλωστε αποδίδει και την αγάπη του κόσμου στο ρεπερτόριο της σπουδαίας ερμηνεύτριας.

Πρόσφατα, μπήκε στα σπίτια των Ελλήνων με τη συμμετοχή της στο σόου «J2US», όπου μαζί με τον παραολυμπιονίκη, αθλητή της ξιφασκίας, Πάνο Τριανταφύλλου, ερμήνευσαν μοναδικά ντουέτα.

Παράλληλα, η Φωτεινή Δάρρα κάνει τα δικά της βήματα στη δισκογραφία όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας εξοικειωθεί με την ιδέα ότι «η έννοια του δίσκου έχει αλλάξει με την ψηφιοποίηση και τις πλατφόρμες»

Η συζήτησή μας, έγινε με αφορμή τη συναυλία- αφιέρωμα στην Τζένη Βάνου, που θα παρουσιάσει την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου στο Αττικό Άλσος.

Η ίδια μας εξήγησε πώς χαλαρώνει μετά τις συναυλίες της, πόσο την προβληματίζει το μέλλον του πλανήτη αλλά και το μεγάλωμα της έφηβης κόρης της, Ρωξάνης. Επιπλέον, αποκάλυψε, για πρώτη φορά, ότι ετοιμάζεται να κάνει και το ντεμπούτο της στην τηλεόραση.

Στις 24 του μήνα, στο θέατρο του Αττικού Άλσους, θα παρουσιάσετε ένα ξεχωριστό πρόγραμμα με τραγούδια της Τζένης Βάνου. Δεν είναι η πρώτη φορά που θα ερμηνεύσετε το ρεπερτόριο της αγαπημένης αυτής τραγουδίστριας. Θυμάστε την πρώτη φορά που ακούσατε κάποιο τραγούδι της;

Δεν θυμάμαι. Είναι χαμένη στο πίσω μέρος της μνήμης μου αυτή η στιγμή. Όμως θυμάμαι την πρώτη φορά που με συγκλόνισε ένα τραγούδι της. Το άκουσα ένα καλοκαιρινό απομεσήμερο στο ραδιόφωνο, σε κάποια από τις παλιές ηχογραφήσεις της ορχήστρας της ΕΡΤ.

 Ήταν από το Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης. «Εδώ τελειώνει ο ουρανός, εδώ είναι ο κόσμος σκοτεινός, Εδώ που η αγάπη μας τελειώνει»…  Μόλις τελείωσε,  ακούστηκε η φωνή του εκφωνητή να λέει: «1963. Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Το δεύτερο βραβείο, κέρδισε το «Εδώ τελειώνει ο ουρανός» του Μίμη Πλέσσα και του Κώστα Κινδύνη, ερμηνευμένο από τη Τζένη Βάνου και τη Ζωή Κουρούκλη, δυο από τις κορυφαίες τραγουδίστριες του «ελαφρού» είδους εκείνη την εποχή. Η Βάνου κατάφερε να κερδίσει και δεύτερο βραβείο, καθώς το «Άκου» του Τάκη Παναγόπουλου κατέκτησε την τρίτη θέση…»

Αναρωτήθηκα ποιο ήταν εκείνο που κέρδισε το συγκλονιστικό τραγούδι που μόλις είχα ακούσει από την μοναδική φωνή της Βάνου. Ακόμα και σήμερα κάθε φορά που το συζητάω, μου παίρνει χρόνο για να θυμηθώ ποιο είχε πάρει το πρώτο βραβείο.

Ποιο στοιχείο πιστεύετε ότι κάνει το ρεπερτόριο της Βάνου διαχρονικό;

Τα τραγούδια της πρώτης περιόδου της, αυτά του ‘60  είναι αληθινά βαθιά ερωτικά με τη φινέτσα μιας άλλης εποχής. Τις επόμενες δυο δεκαετίες, το ‘70 και το ‘80 τραγούδησε επίσης, ερωτικά τραγούδια που-ας μου επιτραπεί η έκφραση-ήταν τα τραγούδια «της εγκατάλειψης», «της καψούρας», που για πρώτη φορά εκφραζόταν τόσο ανοιχτά από μια γυναικεία φωνή. Μια αληθινή καψούρα που τραγουδιόταν  από μια γυναίκα με πάθος. Ο έρωτας, η εγκατάλειψη, ο πόνος και η αναγέννηση είναι έννοιες διαχρονικές.

 Ποιο τραγούδι της Τζένης Βάνου δεν λείπει ποτέ από το πρόγραμμά σας και βλέπετε ότι ξεχωρίζει το  κοινό;

Τα τελευταία χρόνια κλείνω το πρόγραμμά μου συνήθως με το «Έλα» του Ζακ Ιακωβίδη και του Πυθαγόρα. Θεωρώ ότι είναι από τα πιο δραματικά ελληνικά τραγούδια που έχουν γραφτεί. Θυμίζει το «Rien de rien», της Πιάφ. Είναι κάτι σαν απολογισμός της ζωής της:

 «Έλα έστω και μέσα στ’ όνειρό μου, χτύπημα στο τηλέφωνό μου, έστω σαν θύμηση πικρή»… 

Γνωρίζοντας τη ζωή της καταλαβαίνω σε αυτό το τραγούδι τη ρωγμή που δεν έκλεισε πότε. Μου θυμίζει και τις δικές μου ρωγμές, όπως φαντάζομαι σε καθέναν από τους ακροατές τις δικές του. Αυτή είναι η μαγεία του τραγουδιού: το μοίρασμα.

Στο δελτίο Τύπου διαβάζουμε ότι τα τραγούδια της Τζένης Βάνου συναντούν και τραγούδια διεθνών καλλιτεχνών, που την επηρέασαν. Πώς επιλέχθηκαν αυτά τα κομμάτια;

Με βάση την ιστορία της. Τραγούδησε τραγούδια του Gilbert Becau που είπε ο Aznavour, επηρεάστηκε από το μιούζικαλ και τη φωνή της Streisand.

Είχε το τσαγανό και την έντονη προσωπικότητα της Πιάφ. Θα καταλάβετε αν δείτε τη συναυλία.

Το καλοκαίρι κυκλοφόρησε το κομμάτι «Μια εκδρομή», αυτό αποτελεί το προοίμιο για τον νέο σας δίσκο;

Είναι ένα τραγούδι που σηματοδοτεί την επιστροφή μου στις ηχογραφήσεις καινούργιων τραγουδιών μετά από καιρό. Δεν μιλάω για δίσκο γιατί η έννοιά του έχει αλλάξει με την ψηφοποίηση και τις νέες πλατφόρμες. Είναι ένα τραγούδι του Αντώνη Μιτζέλου και της Ρεβέκκας Ρούσση με διάθεση ανάλαφρη και ψυχαγωγική. Θα ακολουθήσουν και απλά τραγούδια που, ναι, ανήκουν σε μια ενότητα που κοινός άξονας είναι η συνεργασία ανθρώπων που μιλάμε την ίδια μουσική γλώσσα. Άνθρωποι αναγνωρισμένοι στον χώρο μέσα αλλά και νέοι άνθρωποι με πάθος και αληθινή αγάπη για το τραγούδι.

Αν σας έλεγαν ότι πρέπει να επιλέξετε μόνο ένα τραγούδι για μια εμφάνιση σε μια συναυλία με πολλούς ερμηνευτές. Ποιο θα ήταν αυτό;

Αν έπρεπε να τραγουδήσω μόνο ένα τραγούδι αυτή την εποχή και με αυτό να τα πω όλα, θα έλεγα ένα από τα πρώτα τραγούδια μου σε μουσική Δημήτρη Παπαδημητρίου πάνω σε ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα του Καβάφη:

Η Πρόσθεσις

Αν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω.

Πλην ένα πράγμα με χαράν στο νου μου πάντα βάζω

που στην μεγάλη πρόσθεση, την πρόσθεσή των που μισώ,

που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί

απ’ ταις πολλαίς μονάδες μια.

Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα

κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί.

Ζούμε σε συνθήκες ιδιαίτερα δύσκολες, με την κλιματική αλλαγή να απειλεί τις ζωές μας, τη βία να είναι καθημερινό φαινόμενο. Πόσο σας αγχώνει αυτό, ως νέα μητέρα;

Πολύ… Μεγαλώνω το παιδί με ιδιαίτερη επιμονή στις έννοιες της αλληλεγγύης, της συμπερίληψης, της αποδοχής της διαφορετικότητας σε έναν κόσμο που υπερασπίζεται αυτές τις έννοιες ολοένα και περισσότερο την ίδια στιγμή που τις αγνοεί. Η βία είναι μια έννοια που δεν μπορεί να την κατανοήσει γιατί δεν την έχει δει στο σπίτι της. Τώρα που είναι ένα βήμα πριν την εφηβεία και βιώνει τις απογοητεύσεις και τις υποβόσκουσες βίαιες συμπεριφορές, είμαι κοντά της για να τη βοηθάω καθημερινά με συζήτηση και αγκαλιά.

Όσον αφορά στην κλιματική αλλαγή, δυστυχώς την έχει αντιληφθεί και ανησυχεί και η ίδια πολύ. Αυτό που την απασχολεί περισσότερο είναι κάτι που σκεφτόμαστε όλοι μας: ότι η κλιματική αλλαγή ίσως δεν είναι αναστρέψιμη και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι λίγοι άνθρωποι κάνουν στην καθημερινότητά τους όσα πρέπει για να βοηθήσουν. Αν μπορούσα να σώσω αυτό τον κόσμο δεν θα το έκανα μόνο για τη Ρωξάνη  αλλά για όλα τα παιδιά του κόσμου και το εννοώ.

Δε νιώθω περαστική από αυτό τον πλανήτη. Κουβαλάμε στις πλάτες μας, είτε το θέλουμε είτε όχι, το βάρος του παρελθόντος και την ευθύνη του μέλλοντος.

Τι σας κάνει να χαμογελάτε και τι σας θυμώνει στην καθημερινότητά σας;

Χαμογελάω κάθε φορά που βλέπω ανθρώπους να νοιάζονται. Χαμογελάω όποτε έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που προσφέρουν αλλά και με αυτούς που δέχονται την προσφορά.  Όταν πηγαίνω στις δράσεις του περιοδικού Σχεδία, όταν δίνουμε με χαρά τα παιχνίδια της κόρης μου, τα βιβλία  και τα ρούχα που δεν της κάνουν σε δομές με παιδιά. Χαμογελώ όταν μου χαμογελάει η Ρωξάνη μου, όταν τη βλέπω να κάνει κάτι καινούργιο  και να το απολαμβάνει.

Θυμώνω όταν συναντάω την αδικία, την αχαριστία, την ψευτιά. Θυμώνω που οι περισσότεροι άνθρωποι  συμπεριφέρονται στον πλανήτη σαν περαστικοί που δεν τους ενδιαφέρει ακόμα κι αν εξαφανιστούν τα πάντα όταν φύγουν από αυτή τη ζωή. Με θυμώνει η ματαιότητα του πλούτου, το κυνήγι της παντοτινής νεότητας, το τίποτα που γίνεται κάτι, το σπουδαίο που αντιμετωπίζεται σαν τίποτα.

Με τι χαλαρώνει η Φωτεινή Δάρρα μετά από κάποια συναυλία;

Βγαίνω σχεδόν πάντα με  τους μουσικούς μου και με φίλους μου, συζητάμε, γελάμε, πίνουμε ένα ποτό και χαλαρώνουμε. Έπειτα επιστρέφουμε  στο σπίτι. Κάνω ένα κρύο μπάνιο για να μην πονάνε τα πόδια μου από την ορθοστασία. Συνήθως καίνε εκείνη την ώρα. Πηγαίνω στο δωμάτιο της κόρης μου, την σκεπάζω και της δίνω ένα φιλί στο μέτωπο ψιθυρίζοντας στο αφτί της «Σ’αγαπώ». Διαβάζω μια σελίδα ή δυο (τόσες μόνο αντέχω εκείνη την ώρα) και τα μάτια μου κλείνουν…

Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

Μετά από συναυλία μου στο Αττικό Άλσος, στις 24 Σεπτεμβρίου, μπαίνω ξανά στο στούντιο για ηχογραφήσεις νέων τραγουδιών. Βεβαίως συνεχίζω τις εμφανίσεις μου στο Half Note και φέτος το χειμώνα, όπου θεωρώ ότι είναι ο χώρος μου πλέον. Πρόκειται για έναν πανέμορφο χώρο που έχουν παίξει απίστευτα γκρουπ, φοβεροί καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένοι. Κάθε φορά αισθάνομαι μεγάλη τιμή που με τιμά ο κόσμος με την παρουσία του. Θα πραγματοποιήσω και αλλού εμφανίσεις που θα ανακοινωθούν το επόμενο διάστημα καθώς και ένα τηλεοπτικό βήμα που ετοιμάζεται καιρό.

Κάποτε, ο Ντοστογιέφσκι μας υποσχέθηκε ότι :"Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο"...Η μάχη όμως φαίνεται άνιση και ο ανταγωνισμός που δέχεται απέναντι από την αδικία, την ασχήμια και τη κακία, δύσκολα θα σημάνουν τη νίκη της. Για καλή της τύχη, όμως, έχει στο πλευρό της, ένα δυνατό σύμμαχο: την Τέχνη! Διάφορες μορφές της θα προσπαθήσουμε να ανακαλύπτουμε μαζί - εεε... εντάξει, το ομολογώ, υπάρχει μια αδυναμία σ' αυτή του θεάτρου. Στο Utopia Zone θα γνωρίσουμε καλύτερα αγαπημένους καλλιτέχνες αλλά και όσους μας εμπνέουν μέσα από τη στάση τους απέναντι στα πράγματα. Εξάλλου, για μένα, Utopia Zone είναι να βρίσκεσαι εκεί που θέλεις, περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που σ' αγαπούν και σε φροντίζουν, όπως ο μικρός 🤴 το 🌹 του
X