Ο ηθοποιός Φανούρης Λαρεντζάκης από την Κρήτη όπου γεννήθηκε μέχρι την Αθήνα που διαμόρφωσε την προσωπικότητά του, ακροβατεί ανάμεσα σε προκλήσεις, αξίες και όνειρα, συνδυάζοντας την υποκριτική με τις πολεμικές τέχνες και μια έντονη φιλοσοφία ζωής.
Μέσα από τη συνέντευξή του στο utopia zone, ο Φανούρης μιλά για την υποκριτική, τις συνεργασίες του με καταξιωμένους δημιουργούς, όπως ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, αλλά και για το πώς οι πολεμικές τέχνες τον έχουν βοηθήσει να «γυμνάσει» τόσο το σώμα όσο και το πνεύμα του.
Μιλά ακόμα για τον τρελό και παλαβό έρωτα, για το «για πάντα μαζί» και την εμπειρία του ως «Γιώργος Θαλάσσης» σε μια «αντιηρωική» εποχή.
Ο Φανούρης Λαρεντζάκης υποστηρίζει ότι στην εποχή μας υπάρχουν ήρωες, είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι με όραμα.
Διαβάστε τη συνέντευξη για να γνωρίσετε έναν νέο ηθοποιό που δεν φοβάται να μας δείξει τον καλύτερο εαυτό του…
- Είσαι νέος, είσαι ηθοποιός και είμαστε στο 2024. Τι βγάζει αυτό το άθροισμα; Πως είναι η ζωή του Φανούρη Λαρεντζάκη σήμερα;
Ζούμε σε μια εποχή με πολύ δύσκολα χαρακτηριστικά, τόσο σε επαγγελματικό επίπεδο όσο και σε προσωπικό. Μέσα από δύσκολες περιόδους μπορεί κάποιος να ανθίσει ή και το αντίθετο. Κάπου εκεί ανάμεσα λοιπόν ακροβατώ και εγώ.
- Να πάρουμε όμως, την ιστορία από την αρχή. Προφανώς κρητική η καταγωγή. Που μεγάλωσες;
Γεννήθηκα στην πανέμορφη Κρήτη αλλά έχω μεγαλώσει στην Αθήνα. Αυτή είναι η πόλη που έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα μου.
- Πότε νιώθεις ότι σε ελκύει η υποκριτική; Και πως δημιουργείται αυτή η έλξη;
Η έλξη για την υποκριτική υπήρχε πάντα. Δεν σταματάει, ζεις με αυτήν καθημερινά απλά κάποιες φορές με ένα ενδιαφέρον κείμενο, μια ωραία ιδέα φουντώνει ακόμα περισσότερο.
- Ποιοι ήταν οι «πρωταγωνιστές» σου τότε; Οι άνθρωποι που θαύμαζες; Ηθοποιοί ή Σκηνοθέτες;
Οι άνθρωποι που εκτιμώ στον χώρο αυτό είναι πάρα πολλοί και ηθοποιοί αλλά και σκηνοθέτες. Ενδεικτικά θα πω την Μαρία Σολωμού, τον Γιώργο Νανούρη, τον Φάνη Μουρατίδη, τον Γιώργο Καραμίχο, τον Αλέξανδρο Μπαλαμώτη και την Αγγελική Καρυστινού που έχουν υπάρξει καθηγητές μου!
- Έρχεται η ευκαιρία να συνεργαστείς με τον «εθνικό» πλέον, Δημήτρη Παπαιωάννου. Πώς είναι η δουλειά κοντά του;
Ήμουν πολύ τυχερός η πρώτη μου επαγγελματική δουλειά στον χώρο να είναι σε project του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Είναι ένας πανέμορφος άνθρωπος, και εξαιρετικός καλλιτέχνης! Η εμπειρία αυτή ήταν πανέμορφη και ουσιαστική.
- Είσαι άνθρωπος που έχεις δουλέψει πολύ με το σώμα του. Πως μπήκαν οι πολεμικές τέχνες στη ζωή σου;
Ασχολούμαι με τον αθλητισμό και τις πολεμικές τέχνες από πολύ μικρή ηλικία. Είναι ένα κομμάτι που έβαλα στην καθημερινότητά μου και πλέον είναι κομμάτι του εαυτού μου.
- Η γνώση πολεμικών τεχνών δίνει σε έναν άνθρωπο μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση; Μήπως είναι και λίγο πρόκληση να περάσει στην άλλη γραμμή και να γίνει ο «κακός»;
Κάθε άλλο, η ενασχόληση με τον χώρο αυτό γυμνάζει και το πνεύμα. Η φιλοσοφία των πολεμικών τεχνών είναι αντίθετη με αυτό.
- Εσύ, έχεις μπει στον πειρασμό να σκεφτείς «αυτόν τον έχω»;
Όχι, ποτέ!
- Ο συνδυασμός άσκησης και υποκριτικής πώς έρχεται; Γνωρίζαμε το στερεότυπο ότι στις θεατρικές σχολές υπάρχει ξιφασκία για καλή τοποθέτηση σώματος…
Οι πολεμικές τέχνες μπορεί να βοηθούν κάποιες φορές και άλλες να μην παίζουν κάποιον ρόλο. Ο έλεγχος και το να έχεις αίσθηση τους σώματος σου όμως, είναι απαραίτητο στην δουλειά μας, κατά τη γνώμη μου.
- Ανήκεις στη γενιά που έφαγε κατακέφαλα μια δεκαετή οικονομική και κοινωνική κρίση και μετά μια πρωτόγνωρη πανδημία με πανικό, τρομοκρατία και καραντίνες. Άφησαν τραύματα;
Άφησαν τραύματα σαφώς και μάλιστα αρκετά. Πιστεύω όμως ότι, αν κοιτάμε λίγο περισσότερο το τι μπορούμε να κάνουμε τώρα, σήμερα, και όχι τόσο το παρελθόν, μπορούμε να διορθώσουμε πολλά.
- Λένε ότι η μόνη βεβαιότητα σήμερα είναι η αβεβαιότητα. Το συμμερίζεσαι;
Δεν είμαι βέβαιος γι’ αυτό.
- Επίσης λένε ότι θα επιβιώσουν μόνο όσα άτομα είναι «προσαρμοστικά» στις συνθήκες της εποχής. Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να «προσαρμόζεται»; Είναι καλό ή κακό;
Πιστεύω ότι όλοι μπορούν να επιβιώσουν, είτε προσαρμόζονται είτε όχι. Το κάθε άτομο χαράζει τη δική του πορεία, που πάντα μπορεί να είναι πιο εύκολη ή πιο δύσκολη. Πάντως υπάρχει επιλογή. Τώρα, εάν είναι ένας δρόμος «κακός» ή «καλός», αυτό μόνο το άτομο και η ψυχή τους μπορεί να το κρίνει.
- Κεφάλαιο «έρωτας στην εποχή των social». Καταρχάς υπάρχει έρωτας; Η γενιά σου «κατηγορείται» ότι είναι αντι-ερωτική και ασέξουαλ ή ότι δεν θέλει δεσμεύσεις… Δεν θα γραφόταν ποτέ «Βέρθερος» στην εποχή μας…
Σίγουρα έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα και μάλλον όχι προς το καλύτερο, αλλά εγώ έχω γύρω μου άτομα που πιστεύουν και αναζητούν τον έρωτα. Και πιστεύω πως τέτοιοι άνθρωποι δεν θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν.
- Εσύ προσωπικά έχεις ερωτευτεί; Παλαβά, ολοκληρωτικά, του είδους να μετράς τα λεπτά να βρεθείτε;
Εννοείται! - Και η δέσμευση; Υπάρχει στον ορίζοντα εκείνο το «για πάντα μαζί»;
Στον δικό μου ορίζοντα υπάρχει.
- Φέτος, έχεις την ευκαιρία με τον «Μικρό Ήρωα» του Kids Theater να βρίσκεσαι καθημερινά με εκατοντάδες παιδιά στο θέατρο… Περνάει από το μυαλό σου «ένα τέτοιο θέλω»;
Η εμπειρία να βρίσκεσαι καθημερινά με τόσα παιδιά και να έχεις την ευκαιρία να τα βλέπεις να γελάνε και να χαίρονται είναι ανεκτίμητη, αλλά όχι, κάτι τέτοιο δεν σκέφτομαι.
- Να μείνουμε στον Μικρό Ήρωα. Είσαι ο θρυλικός «Γιώργος Θαλάσσης». Πώς αισθάνεσαι ως ήρωας σε μία αντιηρωική εποχή που τα «πρότυπα» και οι «ήρωες» αποκαθηλώνονται σε ρυθμούς tik tok;
Για αρχή να πω ότι είναι τιμή μου να ενσαρκώνω τον Γιώργο Θαλάσση. Ζούμε όντως σε μια εποχή όπου τα πράγματα έχουν θολώσει τρομακτικά και δεν ξεχωρίζει τίποτα σχεδόν. Από την άλλη μεριά όμως, πάντα θα υπάρχει ένας Γιώργος Θαλάσσης ή και περισσότεροι από έναν. Εμείς, οι υπόλοιποι λοιπόν ας εστιάσουμε σε αυτούς, ώστε να πάρουν τη θέση που τους αξίζει και να γύρει η ζυγαριά προς τα εκεί.
- Τελικά χρειαζόμαστε ήρωες; Και με ποια χαρακτηριστικά; Ποιες αξίες να αντιπροσωπεύουν;
Ήρωες υπάρχουν πολλοί, πιο πολλοί από όσους γνωρίζουμε. Πιστεύω πως αυτό που χρειάζεται, είναι να μάθουμε να τους αναγνωρίζουμε. Οι μεγαλύτεροι ήρωες είναι άνθρωποι απλοί και καθημερινοί. Αξίζει να έχουμε τη ματιά εκείνη για να τους διακρίνουμε.
