Το Utopiazone ρωτάει την τραγουδοποιό ό,τι απορία έχει σχετικά με πάρτυ, κυρίως με τα δικά της πάρτυ, και εκείνη είχε την καλοσύνη να μας απαντήσει.
Ένας σημαντικός μου μια φορά, μου αφιέρωσε το ‘’Κοκτέιλ’’ της και έτσι έμαθα τη Nalyssa Green, η οποία δεν χρειάζεται συστάσεις, τουλάχιστον όχι στο πλαίσιο της εν λόγω δημοσίευσης. Το όνομά της όλο και μου ξεπεταγόταν στα social, στα sites που διάβαζα ή χάζευα. Την συνάντησα για πρώτη φορά από κοντά πρόσφατα, στην ανατρεπτική παρουσίαση βιβλίου της Αμάντας Μιχαλοπούλου (ο λόγος για το πρώτο της μυθιστόρημα ‘’Γιάντες’’ που επανεκδόθηκε το 2023) στο Bios, και της μίλησα, την άκουσα λάιβ. Μήνες μετά, κυκλοφόρησε τον δίσκο ‘’Πολύ καλή στα πάρτυ’’ και έκατσα να τον ακούσω ολόκληρο. Με ένα τραγούδι, το ‘’Φίδια στα Μαλλιά μου’’ έπαθα αμόκ, μετατοπίστηκε η καρδιά μες στο σώμα μου καμιά δεκαριά φορές και δεν λείπει έκτοτε από την playlist μου. Όταν στο κάνει αυτό το πράγμα ένα τραγούδι και είσαι δημοσιογράφος ‘’του πολιτιστικού’’, νομίζω δεν χρειάζεται άλλος λόγος για να ζητήσεις συνέντευξη από την τύπισσα που το έγραψε και το τραγούδησε. Είναι και αυτός ο ακούσιος εγωισμός του παθιάρη ακροατή, που νομίζει πως κάποια κομμάτια έχουν γραφτεί γι’ αυτόν αποκλειστικά. Όμως, ξέρω καλά ότι αυτό το ανατσουτσούριασμα, αυτή την ταύτιση, την σύνδεση με τραγούδια της Nalyssa Green τα νιώθουν πολλά άτομα, ιδίως της γενιάς μου.
Οπότε, ρώτησα την τραγουδοποιό ό,τι απορία μου σχετική με πάρτυ, κυρίως με τα δικά της πάρτυ, και εκείνη είχε την καλοσύνη να μου απαντήσει. Αυτός ο πρόλογος γράφεται με soundtrack τα Φίδια: ‘’Μια πράσινη θεά/Με ένα μόνο μάτι/Εκάτη/με φίδια στα μαλλιά/τα κρατάω σφιχτά/αν θέλω τα πνίγω/θα τ’ αφήσω ζωντανά’’.
Ως παιδί σού έκαναν οι γονείς σου πάρτυ; Καλούσες φίλους; Πήγαινες σε πάρτυ άλλων; Τι θυμάσαι; Τι χόρευες;
Ναι. Πάντα κάναμε πάρτυ. Ήταν εκεί ο ξάδερφος μου, τα φιλαράκια, τα γειτονάκια τα συμμαθητάκια. Οι γονείς, η αδερφή και η γιαγιά. Πάντα μια χαριτωμένη τούρτα σοκολάτα – φράουλα. Κάναμε παιχνίδια, μουσικές καρέκλες και τέτοια. Και στων άλλων παιδιών τα πάρτυ πήγαινα φυσικά. Χορεύαμε λαμπάντα, η μαμά μου μου είχε πάρει και ένα σετ μπλουζάκι φουστάκι που λεγόταν λαμπάντα. Όταν χόρευα η φούστα ανέμιζε.
Πότε πέρασες καλά σε πάρτυ τελευταία; Και γιατί;
Στο δικό μου. Στην παρουσίαση του δίσκου μου. Στη συναυλία και το πάρτυ που την ακολούθησε. Ήρθανε οι φίλοι μου και τραγουδήσαμε μαζί. Και τα πάνω στη σκηνή, και τα κάτω απ’ τη σκηνή. Και μοιραστήκαμε συναισθήματα, λέξεις, βλέμματα και εικόνες. Σβήσαμε και τούρτα γενεθλίων. Και το χαρήκαμε.
Ποια είναι, δηλαδή, τα συστατικά ενός πετυχημένου πάρτυ κατ’ εσέ;
Το πιο σημαντικό είναι το μοίρασμα. Και αυτό το φτιάχνουν οι άνθρωποι και η μουσική.
Πάρτυ με δύο γίνεται; Και πώς; Πάρτυ ο έρωτας ή βατερλώ; Μήπως να παρτάρουμε μόνες τελικά;
Γίνεται πάρτυ με δύο. Ίσως από τα πιο ωραία είδη πάρτυ αυτό. Στην αρχή πάρτυ και στο τέλος βατερλώ ο έρωτας. Πάντα. Αλλά πάντα ελπίζω για τη φορά που το πάρτυ δε θα μεταλλαχθεί σε τραγωδία. Προσπαθώ να μπορώ να παρτάρω και μόνη μου εξίσου ικανοποιητικά, και να βάζω δεύτερο στο πάρτυ μου μόνο αν έχει να δώσει κάτι παραπάνω. Σίγουρα όχι αν είναι να χαλάσει την όποια εορταστική διάθεση. Αλλά ας μην απωλέσουμε εξ ολοκλήρου τον ρομαντισμό της ελπίδας ότι θα συμβεί κάποτε κάποιος έρως που δε θα είναι πλήρης απογοήτευση. Για όσο κρατήσει τέλος πάντων.
Σε τι άλλο είσαι καλή, εκτός από τα πάρτυ; Ειλικρινά πες μου.
Είμαι καλή στα ρούχα, στο να γράφω μουσική και στίχους για να πω κάτι που θέλω ή για να ντύσω μουσικά εικόνες που οραματίζονται άλλοι, στο να ταξιδεύω μόνη μου, στο να μπαίνω στη θέση του άλλου (ελπίζω), στα λογοπαίγνια, στις καλοκαιρινές διακοπές.
Μίλησέ μου για τα Φίδια στα Μαλλιά σου. Τι σημαίνει πως αν θέλεις μπορείς να γεννήσεις εκατομμύρια παιδιά; Γιατί κλαίμε με αυτό το κομμάτι;
Είναι από τα πιο μαγικά κομμάτια μου. Ήρθε σαν ευχή και σα συνειδητοποίηση αρχέγονης γυναικείας δύναμης. Αν θέλω μπορώ να γεννήσω εκατομμύρια παιδιά για να γεμίσω τον κόσμο και να μη χωράμε πια. Η τεκνοποίηση σα δύναμη καταστροφής. Μου φαίνεται πολύ αστείος και κυνικός στίχος. Το “γεννάω” σαν το αντίθετο του “σκοτώνω”, αλλά ίσως με την ίδια ακριβώς έννοια της καταστροφής. Η συνειδητοποίηση της τεράστιας ισχύος της θηλυκότητας. Αν θέλω μπορώ να το κάνω. Ίσως και να μη θέλω. Εγώ το νιώθω σα μάντρα αυτό το τραγούδι. Με το οποίο συνειδητοποιώ την σύνδεση μου με όλες τις γυναίκες του κόσμου. Πιστεύω ότι αν κλαίμε με αυτό, κλαίμε από την ένταση. Όχι από θλίψη. Αν κλαίμε από θλίψη, ίσως κλαίμε για όλη τη βία που έχει υποστεί το φύλο μας και όλες οι θηλυκότητες. Ελπίζω να μην είναι μόνο δάκρυα θλίψης, αλλά και θυμού και αντίστασης.
Κάνεις πάρτυ αύριο, υποτίθεται, έτσι, έκτακτα, last moment. Ποιους καλείς; Γιατί;
Τις κολλητές, και τις πιο περιφερειακές φίλες που ξέρω ότι θα φέρουν χαμόγελα και χορούς. Και την μπάντα μου.
Έχεις πλαντάξει ποτέ στο κλάμα σε κάποιο πάρτυ;
Όχι σε πάρτυ αλλά σε μπαρ με δυνατή μουσική και ανθρώπους που διασκεδάζουν πολλάκις.
Πόσο διαφορετική είσαι όταν ανάβουν τα φώτα και ”το πάρτυ” τελειώνει;
Η ίδια είμαι, απλά πιο ήσυχη. Πιο κρυμμένη. Τα πάρτυ αν και συνήθως σκοτεινά φωτίζουν μια πιο πληθωρική εκδοχή του εαυτού μας. Μάλλον ακριβώς επειδή είναι πιο σκοτεινά, μας επιτρέπουν να λάμπουμε περισσότερο.
Είναι οι συναυλίες σου, οι εμφανίσεις σου πάρτυ; Τι ετοιμαζεις αυτόν τον καιρό;
Είναι πάρτυ. Με έναν ανορθόδοξο τρόπο. Τα τραγούδια μου είναι αρκετά ενδοσκοπικά και μελαγχολικά. Άλλα το γεγονός ότι μαζευόμαστε όλα μαζί για να τα μοιραστούμε συνιστά ένα είδος πάρτυ. Αυτό το καλοκαίρι θα συμμετέχω σε κάποιες από τις παραστάσεις του Πλούτου του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα στη Θεσσαλονίκη, την Επίδαυρο και την Αθήνα. Μέσα Ιουλίου θα παίξω στην Ανάφη στα πλαίσια του δεύτερου φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Anafiff και 12 Αυγούστου θα παίξω στο φεστιβάλ Other Wind στη Σούγια στην Κρήτη. Τον Σεπτέμβριο ετοιμάζουμε μια μεγάλη συναυλία στην Αθήνα για την οποία θα μάθετε σύντομα.
*Ο δίσκος Poli Kali sta Party κυκλοφορεί στις γνωστές ψηφιακές πλατφόρμες.
*Φωτό: Αλεξάνδρα Μασμανίδη
*Διαβάστε επίσης: Ποια ζώδια θα περάσουν καλύτερα φέτος το καλοκαίρι, Νικόλα Φραγκιουδάκη;
