Η συγγραφέας Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη έχει το μεγάλο χάρισμα να γράφει αβίαστα. Με την εμπειρία της στη δημοσιογραφία και τη συγγραφή σεναρίων, μπορεί να σκεφτεί μια ιστορία και μέσα σε λίγο χρόνο να πλέξει γύρω της μια ολοζώντανη δράση με ανατροπές, μυστικά που αποκαλύπτονται και σχηματίζουν το παζλ της κάθαρσης, αυθεντικούς χαρακτήρες με συναισθηματικές μεταπτώσεις, όλα δηλαδή εκείνα τα στοιχεία που σε κάνουν να ξεκινάς ένα βιβλίο της και να μην το αφήνεις από τα χέρια σου μέχρι να φτάσεις στο οπισθόφυλλο.
Με το τελευταίο παιδί της στο χέρι, την «Κατάρα» που μόλις κυκλοφόρησε, μοιράστηκε με το utopia zone τον τρόπο που γράφει, τις πηγές της έμπνευσής της, την εποχή μας που δεν ευνοεί τις δυνατές συγκινήσεις και τη Δικαιοσύνη, που η ίδια φροντίζει να αποδίδεται πάντα στα βιβλία της: «ο κάθε ήρωας εισπράττει στο τέλος αυτό που του αναλογεί».
- Πότε κατάλαβες ότι έχεις ταλέντο στο γράψιμο;
Θυμάμαι ότι ως παιδί έγραφα τα πάντα. Από ημερολόγια, σκέψεις… Γενικά είχα μια τάση να μεταφέρω τα συναισθήματα μου στο χαρτί, αλλά και σημειώσεις για οτιδήποτε. Ούτε καν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι κάποτε θα γράψω βιβλία, ώσπου στην Α’ Γυμνασίου η φιλόλογος μου, διαβάζοντας τις εκθέσεις μου, μού είπε ότι θα γίνω συγγραφέας. Τότε δεν έδωσα σημασία – ποιος δίνει σημασία στους καθηγητές του στην εφηβεία; Αλλά τελικά είχε δίκιο…
- Θυμάσαι τα πρώτα βιβλία που διάβασες και σε εντυπωσίασαν ως παιδί;
Ξεκίνησα ανορθόδοξα με «βαριά» βιβλία, όπως το «Άκου Ανθρωπάκο» του Βίλχεμ Ράιχ, που θυμάμαι πως ήταν το πρώτο μου. Γενικά στην εφηβεία διάβαζα φιλοσοφία, ψυχολογία κλπ, αλλά αργότερα με κέρδισε η λογοτεχνία, ειδικά η αστυνομική.
- Το ένα είναι το ταλέντο να γράφεις, αλλά το πρώτο είναι να σκεφτείς, να συλλάβεις την ιδέα. Τι σου δίνει έμπνευση;
Τα πάντα γύρω μου και περισσότερο από όλα η ανθρώπινη ψυχολογία και οι καταστάσεις στις οποίες μπορούν να μπουν οι άνθρωποι, ανάλογα του τι βιώνουν εκείνη τη στιγμή.
- Και πώς κάνεις την επεξεργασία; Κάνεις σχεδιάγραμμα με τα επεισόδια, βρίσκεις τα πρόσωπα…
Το πρώτο βήμα είναι η ερώτηση «Τι θέλω να πω»; Ο βασικός μου πυρήνας είναι αυτό. Τι θέλω να βάλω στο επίκεντρο. Έπειτα ψάχνω το μέρος και τον χρόνο και σιγά-σιγά χτίζεται.
- Έχει τύχει αλλιώς να σκεφτείς αρχικά έναν ήρωα / ηρωίδα κι αλλιώς να εξελιχθεί; Να τον συμπαθήσεις περισσότερο στην πορεία ή να τον αντιπαθήσεις;
Ναι, συμβαίνει κάτι στους συγγραφείς που ίσως ακούγεται περίεργο στους άλλους, αλλά είναι 100% αλήθεια: από ένα σημείο και μετά, ακολουθώ εγώ τους ήρωές μου και όχι εκείνοι εμένα και το που αρχικά ήθελα να τους πάω. Αυτό γίνεται όταν έχει χτιστεί η προσωπικότητα του ήρωα, από τότε που γεννήθηκε ως τη στιγμή που τον συναντάμε στο βιβλίο. Επίσης, κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται κακός, δολοφόνος, παραβατικός… Οπότε ακόμη και όσον αφορά στον θύτη, οφείλει ο συγγραφέας να αναδείξει τους λόγους που οδηγήθηκε εκεί.
- Οι αναγνώστες πάντα έχουμε στο μυαλό μας ότι ο/η συγγραφέας – δεν μπορεί – κάπου έχει ζήσει αυτά που γράφει… Έχει δόση αλήθειας; Έχεις ζήσει τρομακτικές και «μεγαλύτερες από τη ζωή» καταστάσεις;
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, είτε στο περιβάλλον μας, είτε στην επικαιρότητα, πολλές φορές ξεπερνούν οι καταστάσεις ακόμη και τον πιο ευφάνταστο συγγραφέα. Οπωσδήποτε και επηρεάζομαι από ανθρώπους και γεγονότα.
- Η εποχή μας, κάθε άλλο παρά ρομαντική είναι. Βλέπουμε όμως ότι η λογοτεχνία που έχει έντονο το αισθηματικό στοιχείο, ακόμα και μέσα σε ένα αστυνομικό μυστήριο, είναι εξαιρετικά δημοφιλής…
Προσπαθώ σε όλα μου τα βιβλία να γράφω για πραγματικούς ανθρώπους και αληθινές ιστορίες που ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί. Εκεί που «ξεφεύγω» πάντα είναι πως αποδίδω δικαιοσύνη, κάτι που δεν συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Ο κάθε ήρωας εισπράττει στο τέλος αυτό που του αναλογεί.
- Η εποχή μας έχει και μια δόση παράνοιας και ανορθολογισμού. Αυτό είναι καλό για τη λογοτεχνία;
Ναι, ειδικά για όσους ασχολούνται με την αστυνομική. Κουράγιο σε όσους συγγραφείς γράφουν συναισθηματικά μυθιστορήματα για μεγάλες αγάπες αναλλοίωτες στον χρόνο και ολοκληρωμένους ανθρώπους…
- Η νέα γενιά βομβαρδίζεται από ψηφιακές πηγές πληροφόρησης και ψυχαγωγίας. Θα αντέξουν τα βιβλία;
Η νέα γενιά θα πάει στο βιβλίο, φτάνει να βρει μια ταύτιση. Αυτό είναι το πιο δύσκολο. Ποιος νέος ή νέα στα είκοσι θα γράψει ένα βιβλίο που θα αφορά τη γενιά του;
- Τι είναι μεγαλύτερη πρόσκληση για εσένα; Να θέτεις τη δράση μίας ιστορίας σε μια παλαιότερη εποχή ή στο σήμερα;
Έχω γράψει δύο ιστορικά μυθιστορήματα (Ζακίνθη στο Άβατο του Κόντε, Η υπηρέτρια της Δούκισσας) και ήταν το πιο δύσκολο που έχω κάνει. Μήνες ολόκληρους έρευνας ώστε να μην υπάρξει η παραμικρή παράταιρη λεπτομέρεια, ή λάθος. Είναι όμως δυο βιβλία για τα οποία νιώθω πολύ περήφανη.
- Γνωρίζω ότι έχεις πολύ χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Γιατί δεν ακολούθησες αυτόν τον δρόμο, όταν μάλιστα το πρώτο σου βιβλίο «Δεσποινίς ετών 39 και κάτι ψιλά», είχε μεγάλη επιτυχία;
Τώρα ανοίγεις μια στενάχωρη ιστορία που αφορά στην εποχή μας… Όταν έγραψα το «Δεσποινίς» ήμουν λίγο μετά τα τριάντα, όπου νιώθουμε αήττητοι, έχουμε κέφι, όρεξη και όλα όσα πηγαίνουν με την νεότητα. Δεν βλέπεις τα στραβά του κόσμου. Μεγαλώνοντας αναγκαζόμαστε να σοβαρευτούμε, μετρώντας απώλειες και απογοητεύσεις και την συνειδητοποίηση ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος.
- Ας αλλάξουμε λοιπόν θέμα. Λένα Μαντά ή Χρυσιίδα Δημουλίδου; Έχετε γνωριστεί; Υπάρχει ανταγωνισμός;
Τη Λένα Μαντά δεν την γνωρίζω προσωπικά και δεν έχει τύχει να διαβάσω κάποιο βιβλίο της. Η Χρυσηίδα Δημουλίδου είναι φίλη μου, έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία της και την θεωρώ top συγγραφέα. Εννοείται ότι πίστευα το ίδιο και πριν την γνωρίσω. Δεν είναι τυχαίο που είναι πρώτη εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
- Θα γνωρίζεις βέβαια ότι τα «ευπώλητα» βιβλία αντιμετωπίζονται με κάποια σηκωμένα φρυδάκια. Έχεις εισπράξει τέτοιες συμπεριφορές;
Δεν με αφορούν αυτά τα σχόλια για κανέναν συγγραφέα, όχι μόνο για μένα. Ακόμη και ένα βιβλίο να πουλήσει κάποιος, σημαίνει ότι υπάρχει κάποιος που ταυτίστηκε, που του άρεσε και αυτό είναι από μόνο του πολύ σημαντικό.
- Μία δοκιμασμένη συγγραφέας, όπως εσύ, μπορεί να ζήσει μόνο από τα βιβλία της;
Κανείς σε αυτή τη χώρα δεν μπορεί να ζήσει αν κάνει μόνο μια δουλειά. Έχουμε τιμές Ελβετίας και έσοδα Βουλγαρίας.
- Παρατηρώ ότι τα τελευταία χρόνια οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες θέλουν να γνωρίσουν από κοντά τους / τις συγγραφείς σε φεστιβάλ, παρουσιάσεις, αναγνώσεις. Πως λειτουργεί αυτό;
Πιο παλιά ήμουν πολύ ντροπαλή και φοβόμουν την επαφή με τον κόσμο. Τα τελευταία χρόνια απολαμβάνω να συζητάω για τα βιβλία μου, να μου λένε την άποψη τους, τι τους άρεσε, τι δεν περίμεναν… Πραγματικά είναι καταπληκτικό να διαπιστώνεις ότι η ιστορία που έγραψες μπήκε στο μυαλό τόσων ανθρώπων.
- Έχεις μπροστά σου ένα άτομο που δεν έχει διαβάσει ποτέ κάποιο βιβλίο σου. Πώς θα του πρότεινες το τελευταίο σου, την «Κατάρα»;
Θα τον διαβεβαίωνα πως δεν θα πιστεύει το ταξίδι στην «Κατάρα» από την πρώτη σελίδα ως την τελευταία. Και φυσικά θα εγγυόμουνα πως δεν θα πιστεύει τα συναισθήματα που θα βιώσει.
- Η δική σου ζωή θα γινόταν ένα συναρπαστικό βιβλίο; Τι τίτλο θα έβαζες;
Νομίζω ότι η ζωή μου έχει τόσες αλλαγές και ανατροπές μέσα στα χρόνια που δεν ξέρω αν θα ήταν συναρπαστικό βιβλίο, σίγουρα όμως ενδιαφέρον. Είμαι πάρα πολύ κακή όμως στους τίτλους. Συνήθως παρακαλώ τους εκδότες μου να με βοηθήσουν. Και αυτό είναι αληθινή ιστορία!
Διαβάστε ακόμα: Σεμέλη Μητροπούλου: Ο έρωτας υπάρχει μόνο όταν οι ματιές δύο ανθρώπων συναντηθούν.
