Τι να ’ναι αυτό που ξαφνικά με αναστατώνει, χάνω τον έλεγχο και κάνω τη ζημιά; Τι να ‘ναι αυτό που πέρα από Ζιώγαλα, σε έκανε να του τραγουδήσεις πως τον ένιωσες μέσα σου παντού σαν να μην πέρασε μια μέρα (Δημητριάδης); Το ίδιο συναίσθημα που σε έκανε να του πεις στο τέλος της ημέρας με ύφος Πυξ Λαξ «Πούλα με λοιπόν σ’ το ξαναλέω»!
Με μια λέξη ΕΡΩΤΑΣ – εκείνη η συνθήκη που σε κινητοποιεί να εκφράσεις όλα τα βαθύτερα συναισθήματά σου, να τα αναγνωρίσεις, να τα κατανοήσεις και με κόπο ψυχής να τα δώσεις απλόχερα σ’ αυτόν που πιστεύεις τον έναν και μοναδικό.
Έρωτας
Η ανελλιπής προσπάθεια ολοκλήρωσης της ημιτελούς ύπαρξής σου (αν αποδεχτούμε όλοι πως σ’ αυτό τον κόσμο, κάπου εκεί πέρα έξω υπάρχει το άλλο μας μισό). Όταν ερωτεύεσαι παραδέχεσαι κατά βάθος δειλά μέσα σου πως το εγώ σου ίσως τελικά είναι λιγότερο σημαντικό από την ύπαρξη του ιδανικού άλλου στον οποίο εσύ έχεις επιλέξει, ίσως και ασυναίσθητα, να προβάλεις τον εαυτό σου.
Πέρα από κάθε λογική, κάθε προσπάθεια να δαμάσεις το συναίσθημά σου μοιάζει βουτιά στο απέραντο κενό του έρωτά σου γι’ αυτόν τον ιδανικό άλλο, που έτσι εσύ έχεις πλάσει για να μπορέσεις να πιστέψεις και να αφεθείς σ’ αυτό που κάποιοι ακολουθώντας το συναίσθημα αποκαλούν ευτυχία ενώ κάποιοι άλλοι απλώς καταστροφή.
Ξυπνάς μια μέρα και τίποτε δεν είναι ίδιο με όσα μέχρι τώρα ήξερες. Ξυπνάς μια μέρα και συνειδητοποιείς πως η ζωή σου αρχίζει να καθορίζεται από την ύπαρξη του ιδανικού άλλου – ενός ανθρώπου που μέχρι πρότινος δεν γνώριζες την ύπαρξή του!
Ιδανικός άλλος
Ιδανικέ άλλε, εσύ; Σε περίμενα μια ζωή! Ή μπορεί και όχι τελικά! Συγγνώμη, κύριε, ποιος είστε; Και τι θέλετε από τη ζωή μας τέλος πάντων;!
Ο άνθρωπος αυτός που εσύ φρόντισες να ορίσεις ως σημαντικό, επιλέγοντας να ανατρέψεις τη μέχρι χθες ανυπαρξία του στην κατά τα αλλά υπέροχη ζωή σου! Ο πυρήνας του προσδιορισμού της ζωής σου στη μ.Ι. (μετά Ιδανικόν) περίοδο της ύπαρξής σου. Αυτός ο οποίος με τη δίκη σου συγκατάθεση θα ορίζει από εδώ και πέρα τη δική σου καθημερινότητα, ανάλογα με τη δική του διαθεσιμότητα. Και εκεί που αρχίζεις να πιστεύεις πως βρήκες το άλλο σου μισό, η ματαίωση της μη ολοκλήρωσης των δικών σου επιθυμιών, με απώτερο σκοπό την ικανοποίηση του άλλου, είναι αυτό που σε βάζει στη μέση ενός κύκλου αμφιβολιών και ερωτήσεων.
Είναι ο έρωτας λοιπόν μια κατάσταση ευτυχίας ή απλώς μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του δικού σου εαυτού μέσα από το πρόσωπο του ιδανικού άλλου;!
Ερωτεύεσαι στ’ αλήθεια τον ιδανικό άλλο για σένα ή μήπως στην πραγματικότητα τον «χρησιμοποιείς» για να μπορέσεις να προβάλεις τα δικά σου συναισθήματα πάνω του, κατανοώντας καλύτερα έτσι τον δικό σου εαυτό;
Τι κι αν δεν κατάλαβες πώς, πότε και γιατί έγινε; Ο μόνος τρόπος για να γλίτωνες από αυτήν τη δίνη θα ήταν να μην έμπαινες ποτέ! Είναι αυτό όμως κομμάτι της ύπαρξής σου; Θα πλημμυρίσει φως η ζωή αν δεν νιώσεις το συναίσθημα αυτό έστω και για μια φορά να σε κατακλύζει μέσω του ιδανικού άλλου; Έρωτας είναι θαρρώ! Κάτι μάλλον παντελώς αδύνατο να αποφευχθεί, ό,τι κι αν επιφέρει, τουλάχιστον αν συγκαταλέγεσαι στο ανθρώπινο είδος!
Έρωτας είναι θαρρώ, σου χτυπάει την πόρτα και μόνο εσύ έχεις το κλειδί!
