Παιδί

Reparenting yourself: Πώς θα θεραπεύσεις τις πληγές σου και θα γίνεις καλύτερος γονιός

reparenting

Κανείς δεν γεννιέται έτοιμος ή τέλειος γονιός. Και οι περισσότεροι δεν έχουν μεγαλώσει σε μία ιδανική οικογένεια, που δεν έκανε λάθη. Μία καλή συμβουλή που δίνουν οι ειδικοί για όλους εμάς, είτε είμαστε γονείς είτε όχι, είναι να ερχόμαστε σε επαφή με το «εσωτερικό παιδί» μας, μέσα από το reparenting.

Το θέμα είναι ότι ακόμα κι αν μεγαλώσαμε σε ένα σχετικά υγιές περιβάλλον, είναι πολύ πιθανό να μας έχουν περάσει τραύματα, έστω και άθελά τους. Οι μεγάλες προσδοκίες των γονιών, η αδιαφορία, αλλά ακόμα και η υπερπροστασία είναι σταθερές πρακτικές parenting που δημιουργούν προβλήματα στα παιδιά, ειδικά όταν γίνονται ενήλικες. Έρευνα εξάλλου έχει δείξει ότι τα παιδικά τραύματα συνδέονται άρρηκτα με ψυχικές νόσους στους ενήλικες. Και φυσικά, επαναλαμβάνουμε υποσυνείδητα τα λάθος μοτίβα στις σχέσεις μας με τους άλλους. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα παιδιά μας και πώς είμαστε με τους γονείς μας.

Η λογική του reparenting και πώς βοηθά

Σύμφωνα με τον Αμερικανικό Ψυχολογικό Οργανισμό, το reparenting είναι «μία θεραπευτική τεχνική κατά την οποία τα ίδια τα άτομα καλούνται να δώσουν στον εαυτό τους τις συμπεριφορές και κινήσεις που δεν τους έδωσαν οι γονείς τους όταν ήταν παιδιά». Πρόκειται για μία προσέγγιση που ξεκίνησε από τον Καναδό ψυχαναλυτή Eric Berne, τξ δεκαετία του ‘50.

Αυτό που μίλησε όμως για το «εσωτερικό παιδί» ήταν ο Carl Jung. Η επιτακτική ανάγκη να επικοινωνούμε με αυτό το κομμάτι του εαυτού μας που διατηρεί την παιδικότητα, τη χαρά και κουβαλά όλα τα συναισθήματα που νιώθαμε όταν ήμασταν μικρά. Αν δεν έχουμε πάρει τρυφερότητα και αγάπη άνευ όρων, το εσωτερικό παιδί θα τα ζητήσει όλα αυτά και ως ενήλικας, αλλά τότε θα εμφανιστούν περισσότερο σαν πληγές. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί ένιωσε ότι οι γονείς του αδιαφορούσαν και δεν υπολόγιζαν τα συναισθήματά του, θα ψάχνει πάντα να το βρει στις προσωπικές του σχέσεις, αλλά όχι με έναν ενήλικο τρόπο, γιατί δεν θα ξέρει πώς να ανταποδώσει.

Το reparenting λοιπόν είναι η αλλαγή στα συναισθήματα που έχουμε λάβει ως παιδιά, ειδικά όταν αυτά είναι αρνητικά. Τα αντικαθιστούμε με θετικά και γινόμαστε καλύτεροι απέναντι στον εαυτό μας, αλλά και στους άλλους. «Οι έρευνες της νευροεπιστήμης έχουν δείξει ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε νέες συνδέσεις στους νευρώνες του εγκεφάλου», επισημαίνει ο ψυχοθεραπευτής Noah Rothschild. 

Τα 4 βήματα του reparenting

Ωραία στη θεωρία, αλλά πώς γίνεται αυτό το reparenting στην πράξη; Πώς εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας να πάρει την αγάπη ή τη φροντίδα που χρειαζόμαστε; Πριν δούμε τα 4 στάδια, ας μην ξεχάσουμε το πρώτο και βασικότερο βήμα είναι να αποδεχθούμε ότι μπορεί να μας πλήγωσαν στο παρελθόν και να μην μας έδωσαν την αγάπη και το μεγάλωμα που χρειαζόμασταν. Όπως και στο πένθος, αν δεν αποδεχθούμε την κατάσταση, δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Ας δούμε τα 4 βήματα, έτσι όπως περιγράφονται στο βιβλίο της κλινικής ψυχολόγου Nicole LePera, με τον τίτλο “How to do the work”.

Συναισθηματική ρύθμιση

Συναισθηματική ρύθμιση είναι η ικανότητα να διαχειρίζεσαι και να ρυθμίζεις τη συναισθηματική σου κατάσταση. Προσοχή: με αυτό, δεν σημαίνει ότι δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να νιώσει τα αρνητικά συναισθήματα, όπως ο θυμός ή ό φόβος. Αντιθέτως, τα αποδεχόμαστε και τα βιώνουμε, αλλά χωρίς να μας παρασύρουν. Οι πρακτικές που βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση είναι η αναπνοή, ο διαλογισμός, το να γράφεις ημερολόγιο και η yoga. Αυτές συστήνονται επειδή είναι οι ιδανικοί τρόποι να αντιμετωπίζεις το άγχος, ειδικά όταν το βλέπεις να σωματοποιείται.

Λέμε ναι στην πειθαρχία

Δεν μιλάμε για σκληρή αγάπη, αλλά για τα όρια που πρέπει να βάζουμε στους άλλους και πώς τα διατηρούμε. Είναι ειρωνικό το πώς τα παιδιά ξέρουν από πολύ νωρίς πώς να λένε όχι, αλλά μεγαλώνοντας και ανάλογα με το τι τους λένε οι γονείς και η κοινωνία, ξεχνούν τη λέξη και λένε ναι στα πάντα. Καταλήγουμε να το κάνουμε γιατί δεν αντέχουμε να μην είμαστε αρεστοί και αποδεκτοί και φοβόμαστε ότι έτσι θα χάσουμε την αγάπη των άλλων. Οι ενήλικες όμως βάζουν όρια όταν κάτι τους καταπατά ή όταν πολύ απλά δεν μπορούν να το εφαρμόσουν. Πρώτα φροντίζουμε τις ανάγκες μας και μετά κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για τους ανθρώπους της ζωής μας και τη δουλειά.

Self care

Όταν ακούμε self care, συνήθως σκεφτόμαστε φροντίδα προσώπου, αρωματοθεραπεία ή μία βόλτα στα μαγαζιά. Εδώ εννοούμε πιο πνευματικές δραστηριότητες. Διαλογισμός, βόλτα στη φύση για να ξανασυνδεθείς μαζί της, λίγη σωματική άσκηση. Επίσης, η σωστή επιλογή φίλων και ερωτικών συντρόφων είναι σημαντικές προτεραιότητες στη λίστα του self care.

Ξαναβρές την παιδική σου περιέργεια

Θυμάσαι τότε που όλα σου φαίνονται καινούρια και υπήρχαν πράγματα που σε εξέπλητταν; Αν το χάσεις, έχεις χάσει και το εσωτερικό παιδί σου. Όπως και το αν σταματήσεις να χαίρεσαι με τα μικρά πράγματα της ζωής, αν χάσεις τη δημιουργικότητα και το κέφι να ανακαλύπτεις νέα πράγματα. Όταν το πετύχουμε αυτό για εμάς, είναι και πολύ πιο πιθανό να μάθουμε και στο παιδί να έχει όλα αυτά τα στοιχεία.

Διαβάστε ακόμη: Ποια ευρωπαϊκή χώρα απαγορεύει από τα νήπιά της να εκτίθενται σε οθόνες

Έχω σπουδάσει Δημοσιογραφία και Συμβουλευτική Ψυχικής Υγείας. Ζω στην Αθήνα (που λατρεύω) αλλά επισκέπτομαι συχνά την Κωνσταντινούπολη, που έχει γίνει η δεύτερη πατρίδα μου. Λατρεύω τα σκυλιά μου, τα γλυκά, τις ταινίες τρόμου, τους ανθρώπους που αυτοσαρκάζονται αλλά και να γράφω για όλα αυτά.
X