Οι Πανελλήνιες επιτέλους τελείωσαν και μαζί τελείωσε και η αγωνία τόσο του υποψηφίου όσο και της οικογένειάς του. Ας ασχοληθούμε με τη διαχείριση των αποτελεσμάτων και ιδιαίτερα με την περίπτωση που τα πράγματα δεν πήγαν πολύ καλά. Η διαχείριση της αποτυχίας και η «υπεράνθρωπη» προσπάθεια να βρούμε τα οφέλη της είναι προϊόν κατάλληλης εκπαίδευσης του ατόμου . Όσο παράξενο κι αν ακούγεται η αποτυχία έχει οφέλη. Ας βοηθήσουμε το έφηβο παιδί μας να τη διαχειριστεί καλύτερα και να βρει αυτά ακριβώς τα οφέλη.
Ποιος είναι ο γονιός της αποτυχίας;
Ο Τσώρτσιλ είπε «η επιτυχία έχει πολλούς πατέρες , η αποτυχία όμως είναι ορφανή». Ποιος είναι ο γονιός της; Θα βοηθήσουμε το παιδί μας να την αναλάβει, να την αποκωδικοποιήσει, να την ερμηνεύσει για να μπορέσει τελικά να τη διαχειριστεί. Να την αναγνωρίσει ως δική του για να μπορέσει να βρει τα δώρα της. Η αποτυχία (ή καλύτερα η μη επιθυμητή απόδοση) προκαλεί έναν κυκεώνα παρορμητικών κι επιβαρυντικών αντιδράσεων. Έχει γκρεμιστεί ο κόσμος του, θέλει να κλάψει, να ουρλιάξει, ν αποδώσει ευθύνες, ν αυτομαστιγωθεί, να φύγει. Η διαχείριση της αποτυχίας είναι ταλέντο. Είναι μάθημα ζωής. Θα έπρεπε να διδάσκεται στο σχολείο. Ας αλλάξει την οπτική κι ας μάθει ότι η αποτυχία του έχει οφέλη. Καταρχάς, θα πρέπει ο υποψήφιος να την αναγνωρίσει ως απολύτως δική του αποτυχία έτσι ώστε να καρπωθεί τα οφέλη της εξ ολοκλήρου. Δεν είναι ορφανή η αποτυχία του. Είναι δική του. Είναι καρπός της μη επαρκούς προσπάθειάς του, είναι αποτέλεσμα ενός οράματος που ίσως να μην ήταν δικό του. Είναι ο λάθος τρόπος που προσπάθησε ίσως να επιτύχει το στόχο του. Είναι η ευκαιρία να διδαχτεί από αυτό το λάθος τρόπο ώστε να χρησιμοποιήσει τη γνώση του ως πλεονέκτημα στον επόμενο στόχο, στην επόμενη προσπάθεια.
Πώς διαχειρίζομαι την αποτυχία μου;
Αν το άτομο αντιληφθεί την ευθύνη του στην αποτυχία του, θα μπορέσει πιο εύκολα να μπει στο δρόμο της διαχείρισής της και κατ΄ επέκταση της αυτοπραγμάτωσής του. Η επόμενη μέρα της αποτυχίας είναι η στιγμή της ανασυγκρότησης και η ευκαιρία για επανατοποθέτηση των αξιών του ατόμου. Ευκαιρία να σταθεί και να εξετάσει την παρούσα του κατάσταση και να επαναπροσδιοριστεί. Να εξετάσει τα αίτια αμερόληπτα κι όχι εγωιστικά. Η διαχείριση της αποτυχίας είναι χάρισμα. Ας δούμε πώς γίνεται αυτή η διαχείριση. Εστιάζω στον κακό σχεδιασμό που ίσως έγινε, εντοπίζω τα κενά και τις αδυναμίες μου και αλλάζω τη στεναχώρια μου με γνώση. Ως άμυνα για τη διαχείριση της αποτυχίας πολλές φορές εστιάζουμε σε αυτά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, στους εξωγενείς παράγοντες που επηρέασαν το αποτέλεσμα. Για να τη διαχειριστώ όμως πιο αποτελεσματικά θα πρέπει ν αναγνωρίσω τι πραγματικά μπορώ να ελέγξω και να επικεντρωθώ σε αυτό. Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να επιλέξει το πόσο ανθεκτικός θα σταθεί στην αποτυχία του. Είναι ελεύθερος να επιλέξει να στενοχωρηθεί και ν αποσυρθεί ή να επιλέξει να επανακάμψει και να επιμείνει. Η αποτυχία έχει να του δώσει δώρα, τα οποία δεν είναι μόνο να καταλάβει σε τι ήταν ανεπαρκής και να βελτιωθεί, αλλά και να καταλάβει στο τι του συνέβη ακριβώς μετά την αποτυχία (γιατί σίγουρα κάτι ήρθε που δεν θα ερχόταν με την επιτυχία) και πώς θα το καρπωθεί καλύτερα. Εξετάζοντας πολύ προσεκτικά τι του συνέβη από εκεί και πέρα μετά την αποτυχία, ξεχωρίζει κι απομονώνει τα θετικά που προέκυψαν (λίγα ή πολλά δεν έχει σημασία ακόμη και το ένα και μοναδικό θετικό μετράει ίσως καμιά φορά και περισσότερο) κι αυτά τα θετικά τα γράφει τα αναλύει και τα αναγάγει σε σημαντικό πόλο στη ζωή του μέχρι το επόμενο εγχείρημα. Έτσι το κέρδος θα είναι διττό: αφενός αναγνωρίζει ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό (αποτυχία) οπότε και δεν αυτοεπαναλαμβάνεται, αφετέρου εντοπίζει και καρπώνεται πλήρως τα οφέλη. Όσο δική του είναι η αποτυχία τόσο δικά του είναι και τα οφέλη της!
