Η Ιατρική είναι επιστήμη ανθρωποκεντρική και στατιστική. Το πρώτο γιατί κέντρο της είναι ο ‘Ανθρωπος και το δεύτερο γιατί η διάγνωση και θεραπεία είναι αποτέλεσμα μαθηματικών μοντέλων που προκύπτουν από κλινικές μελέτες και επιστημονικές παρατηρήσεις ετών.
Άρα, χοντρικά έρχεται κάποιος στο ιατρείο μου, μου περιγράφει κάποια συμπτώματα, στη συνέχεια εγώ τα βάζω σε ένα “καλούπι” και σαν καλή παθολόγος μετά από επεξεργασία του εκθέτω τις πιθανές διαγνώσεις πάνω στις οποίες υπάρχουν άλλα τόσα παρακλάδια θεραπειών.
Γίνεται καλά όμως ο άρρωστος;
Καμιά φορά οι γιατροί ξεχνάμε ότι απέναντί μας δεν έχουμε μια βιολογική μηχανή, αλλά μια ξεχωριστή προσωπικότητα, ένα διαφορετικό μηχανισμό που επιζητά εξατομικευμένη αντιμετώπιση. Διαφορετικό σώμα-διαφορετικό ανοσοποιητικό σύστημα που είναι άρρηκτα δεμένο με την ψυχή και τα βιώματά μας. Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας (ΠΟΥ) ορίζει την Υγεία όχι απλώς σαν την κατάσταση του ανθρώπου, στην οποία δεν υπάρχει αρρώστια ή αναπηρία, αλλά ως την κατάσταση πλήρους σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας. Δηλαδή δεν μπορούμε να ομιλούμε μόνο για παθήσεις αλλά για ανθρώπινες υπάρξεις σαν σύνολο.
Έτσι κι αλλιώς οι ίδιοι οι ασθενείς στο ιατρείο μας ρωτάνε αν εκτός από τα φάρμακα μπορούν να κάνουν και “κάτι άλλο”-πιο φυσικό- για να βοηθηθούν. Και η απάντηση είναι ή πρέπει να είναι μία: “ΚΑΝΕ Ο,ΤΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, Ο,ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΣΟΥ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΤΗΣΕΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΑ!“
Εγώ θα συμπληρώσω σε αυτό ΕΚΤΟΣ από τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και τον καπνό!
Στο σημείο αυτό έρχεται και εφαρμόζει η έννοια της ολιστικής θεραπευτικής προσέγγισης.
Η ολιστική ιατρική πρόκειται για ένα σύστημα ιατρικής φροντίδας, που λαμβάνει υπόψη του το άτομο ως ολότητα, εστιάζει στο σώμα, στο νου και στο πνεύμα, μα κυρίως στην αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Κύριο μέλημα της ολιστικής θεραπευτικής πρακτικής είναι η σωστή ισορροπία όλων των παραγόντων που απαρτίζουν τον άνθρωπο, με στόχο την επίτευξη της βέλτιστης υγείας και ευεξίας.
Ως προς τη διάγνωση με βάση τις αρχές της Ολιστικής και Ολοκληρωμένης Ιατρικής, πρέπει να διευκρινισθεί ότι η βασική διάγνωση μιας πάθησης διαταραχής γίνεται με την ίδια αναλυτική μέθοδο και τις ίδιες διαγνωστικές εξετάσεις, που χρησιμοποιεί η συμβατική ιατρική.
Στη συνέχεια χρησιμοποιούνται επιπλέον μέθοδοι διάγνωσης και κατάταξης της πάθησης, οι οποίες προέρχονται από μη συμβατικό θεραπευτικό σύστημα, όπως παραδοσιακή κινέζική ιατρική (βελονισμός), ομοιοπαθητική, νατουρόπαθη, ενεργειακή ιατρική (ηλεκτροβελονισμός κατά Voll & Vega, βιοσυντονιστική, κινησιολογία, ρέικι κτλ), υπνοθεραπεία, διαλογισμός και άλλα ανάλογα με την πάθηση.
Αυτές οι προσεγγίσεις, προσφέρουν ένα ευρύτερο από κάθε άποψη μοντέλο επεξεργασίας των επιμέρους πληροφοριών ώστε να εντοπισθούν οι βαθύτερες αιτίες της πάθησης.
Στη συνέχεια επιλέγεται η ηπιότερη θεραπευτική παρέμβαση με το Ιπποκρατικό κριτήριο ‘ωφελείν ή μη βλάπτειν’. Και η θεραπευτική παρέμβαση να στοχεύει τον δυνατό στις πραγματικές και όχι στις φαινομενικές αιτίες, ή μόνο στην απλή ανακούφιση των εκάστοτε συμπτωμάτων.
Σε καμία περίπτωση δεν αποκλείουμε τις συμβατικές μεθόδους θεραπείας, όπου αυτές είναι πραγματικό απαραίτητες.
Επίσης, έχουμε πάντα εμπιστοσύνη στο γιατρό μας, αφού εμείς τον έχουμε επιλέξει και συζητάμε όλα τα θέματα υγείας μαζί του προκειμένου να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.