Ξαναγύρισες ε; Έλα όμως που ο μόνος άνθρωπος που κατάφερε να κάνει το σωστό comeback στον έρωτα ήταν η lady Άντζελα! Ξαναχτύπησε ο πρώην και μάλλον ήρθε να αποτελειώσει αυτό που ξεκίνησε χρόνια πριν, όταν ακόμη δεν ήξερες τι σε περιμένει, όταν ακόμη πίστευες για άλλη μια φορά πως βρήκες το άλλο σου μισό!
Ας πάμε λοιπόν λίγο πίσω, όχι στη μέρα που σε γνώρισα αλλά συγκεκριμένα στη μέρα που γεννήθηκες!
Πολύ θα ήθελα να σου τραγουδήσω «όταν σε έπλασε ο θεός πρέπει να είχε προφανώς έμπνευση», αλλά ξέρεις τι; Θα σου πω το άλλο, που σου ταιριάζει και λίγο καλύτερα! Γεννήθηκες για την καταστροφή! Γιατί αυτό ήξερες πάντα να κάνεις, μπαινοβγαίνοντας στη σχέση, αφήνοντας πίσω σου σκόνη και θρύψαλα.
Μπρος πίσω και στη μέση εγώ.
«Ξαναγύρισες ε;»
Με αέρα νικητή, λες και εξαφάνισες όλους τους άντρες από τον πλανήτη Γη και επέστρεψες ως ο ένας και μοναδικός! Ξαναγύρισες ε; Μόνο που εγώ έχω αλλάξει! Έτσι θα του πεις τουλάχιστον, γιατί καλό είναι να αφήνουμε την αλήθεια να λάμψει, αλλά να μια καλή στιγμή να κάνεις εξαίρεση στον κανόνα.
Γιατί δεν θες να ξέρει πόσο σε πλήγωσε, ποσά βράδια περίμενες πάνω από το κινητό να χτυπήσει, πόσο μόνη ένιωσες, πόσα ψεύτικα προφίλ έχεις φτιάξει και για να τον παρακολουθείς αλλά και για να βρεις παρηγοριά. Νιώθεις πως το να σταθείς στο ύψος σου μάλλον είναι καλύτερο από να ενδώσεις στα βαθύτερα συναισθήματά σου για εκείνον, γιατί παρά το γεγονός ότι σε άφησε δεν έπαψες ποτέ να τον αποζητάς.
Παλεύοντας με το μέσα σου!
Μετά από μια ατέρμονη πάλη της καρδιάς και του μυαλού, μετά από έναν πόλεμο λογικής και συναισθήματος, ο εγωισμός σου μοιάζει τόσο μεγάλος που μάλλον θα καταφέρει να υπερνικήσει τον εθισμό σου στο πρόσωπο του πρώην ιδανικού σου άλλου με τις τάσεις επιστροφής! Πόσες φορές έπιασες τα πράγματα από την αρχή και τα γυρνούσες μπρος πίσω στο κεφάλι σου σαν φιλμ ταινίας με πρωταγωνιστή τον ατάλαντο πρώην σου, ψάχνοντας να βρεις το λάθος που ίσως έκανες και τον οδήγησε στο να σε παρατήσει; Θες τόσο πολύ να εκφράσεις τη ματαίωση που σε κατέκλυσε όταν σκόρπισε στο κενό τις δικές σου προσδοκίες, που στην εναλλαγή συναισθημάτων έρωτα – θυμού ξέρεις τι κερδίζει. Γιατί άλλωστε τι είναι ο χωρισμός (όταν το επιλέγει ο άλλος για σένα); Ένας μικρός θάνατος δεν είναι; Που αν πέθαινε στ’ αλήθεια λιγότερο δάκρυ θα είχες ρίξει, άσε που σου πάνε και τα μαύρα.
Θες να αφήσεις το συναίσθημα να ξεχειλίσει, να κουρνιάσεις στην αγκαλιά του και να γίνετε πάλι ένα, αλλά σκοπεύεις γι’ άλλη μια φορά να φερθείς σαν κυρία, αφήνοντας τον εγωισμό να βγει μπροστά και να μιλήσει. Γιατί άλλωστε κάτι ξέραν οι παλιοί λέγοντας παροιμίες του στιλ «ρόδα είναι και γυρίζει» ή ακόμη καλύτερα «όλα εδώ πληρώνονται», που μοιάζει μάλλον να έχει γραφτεί για τον πρώην ιδανικό σου άλλο με τις τάσεις επαναπατρισμού!
Δεν σε ενδιαφέρει τίποτε πια πέρα από το να πληρώσεις – πληγώσεις με το ίδιο νόμισμα, νομίζοντας πως έτσι θα τον αναγκάσεις, έστω και για λίγο, να νιώσει την ολοκληρωτική ματαίωση στο είναι του γυρνώντας στη μέρα του χωρισμού, με τους ρόλους πια να έχουν αντιστραφεί!
Οι μέρες που ένιωθες ευάλωτη και αδύναμη μάλλον έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Βαθιά μέσα σου ξέρεις πως τίποτε δεν θα είναι πια το ίδιο όπως την πρώτη φορά που έπεσες στα δίχτυα του έρωτά του έτοιμη να τον ανακαλύψεις!
Τώρα ξέρεις – και κάθε προσπάθεια να κολλήσει ένα ραγισμένο γυαλί μοιάζει πιο δύσκολη ακόμη και από την πρώτη συνειδητοποίηση του χωρισμού!
