Η Ελλάδα για αρκετά χρόνια ήταν μια από τις πιο πετυχημένες χώρες στην Eurovision αφού από το 2004 μέχρι το 2011 ήταν πάντα στην κορυφαία δεκάδα.

Με την Κρίση όμως και τη σταδιακή υποτίμηση του διαγωνισμού στη χώρα μας, άρχισε και η «υποστελέχωση» των εκπροσώπων μας. Οι εθνικοί τελικοί της ΕΡΤ είχαν όλο και λιγότερο διαγωνιστικό ενδιαφέρον, ενώ συχνά γινόντουσαν playback. Αναπόφευκτα ήρθαν και τα πρώτα ανεπιθύμητα αποτελέσματα, με την Ελλάδα να μην «κέρδισε» το εισιτήριο του Μεγάλου Τελικού, 3 φορές: το 2016 με τους Argo, το 2018 με τη Γιάννα Τερζή και πιο πρόσφατα το 2023 με τον 16χρονο Victor Vernicos.

Ας θυμηθούμε:

Argo – Utopian Land

Μια σχεδόν ξεχασμένη συμμετοχή για το ευρύ κοινό, ήταν αυτή των Argo και το Utopian Land το 2016, που έφερε έντονα το ελληνικό χρώμα, αλλά το σκηνικό αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερα πρόχειρο. Οι Argo είχαν τερματίσει τότε 16^οι στις 18 χώρες που συμμετείχαν στον Α’ Ημιτελικό, με 44 ψήφους, αφήνοντας για πρώτη φορά την Ελλάδα εκτός Τελικού από το 1974 που συμμετέχουμε.

Γιάννα Τερζή – Όνειρό μου

Δύο χρόνια με τους Argo, το 2018 είχαμε άλλον έναν αποκλεισμό, αυτή τη φορά από τη Γιάννα Τερζή και το Όνειρό Μου. Η Τερζή συμμετείχε με ένα πολύ ιδιαίτερο κομμάτι στην ελληνική γλώσσα που μιλούσε για τη σχέση των Ελλήνων με τη χώρα μας στο σήμερα. Το βίντεο κλιπ του κομματιού μάλιστα έχει 15 εκατομμύρια προβολών που πάει να πει πως δεν είχε περάσει απαρατήρητο. Παρά το αρχικό ενδιαφέρον των ξένων για το κομμάτι, η σκηνική παρουσίαση της Τερζή στην Eurovision, απογοήτευσε και τελικά αποκλείστηκε, στην 14^η θέση με 81 βαθμούς. Εκείνο το διάστημα συζητήθηκε έντονα από τα μέσα, πως υπήρχαν εντυπωσιακά σκηνικά ευρήματα και εφέ που δε χρησιμοποιήθηκαν, αλλά δυστυχώς όλες οι συμμετοχές στην Eurovision κρίνονται από τα 3 λεπτά της εμφάνισής τους. Μάλιστα, η αποτυχία της συμμετοχής μας έχει δημιουργήσει μια αμφιβολία και για τις επόμενες ελληνικές συμμετοχές, αφού είναι γεγονός πως διαφορετικό πράγμα είναι η studio εκδοχή ενός κομματιού και διαφορετικό η οπτική του παρουσίαση.

Victor Vernicos – What they say

Πέρσι η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε από τον 16χρονο Victor Vernicos που για μήνες διαφημιζόταν ως παιδί-θαύμα, ενώ μαινόταν μια δικαστική διαμάχη της ΕΡΤ με την συνυποψήφια του Melina Matsoukis. Η αλήθεια είναι ότι πήγαν πολλά στραβά με τη συγκεκριμένη συμμετοχή, με βασικότερο την σκηνική ερμηνεία του κομματιού. Τερμάτισε 13^ος με 14 μόλις βαθμούς που αποτελεί διαχρονικά το χειρότερο αποτέλεσμα μας στον διαγωνισμό. Χωρίς να είναι άσχημο το What they say, ήταν εκ του αποτελέσματος ακατάλληλο για εκπροσώπηση της Ελλάδας στην Eurovision, ενώ ο Victor ίσως δεν είναι ακόμη έτοιμος για τόσο μεγάλες διοργανώσεις.

Καταληκτικά, θεωρώ πως η απαξίωση μεγάλης μερίδας του τηλεοπτικού κοινού στην Ελλάδα προς την Eurovision τα τελευταία δέκα χρόνια συνδέεται και με τις επιλογές καλλιτεχνών που δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς και δεν έχουν «διαγωνιστικά» τραγούδια, που θα σε κάνουν να τους υποστηρίξεις. Φέτος, φαίνεται πως αλλάξαμε γραμμή, αφού η Μαρίνα Σάττι είναι μια από τις πιο αγαπητές τραγουδίστριες και το Ζάρι φιγουράρει ως το Νο1 τραγούδι για πρόκριση από τον Β’ Ημιτελικό.