Τον Ιούλιο του 2014 ολόκληρη η Ελλάδα μιλούσε για τον «Σήφη», τον κροκόδειλο στο Φράγμα ποταμών του Ρεθύμνου. Επί ημέρες κυκλοφορούσε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η πληροφορία για την ύπαρξή του μέχρι που την επιβεβαίωσε το επίσημο πρακτορείο ΑΜΠΕ και άρχισε μίας πρωτόγνωρη φρενίτιδα για τη χώρα μας.

Σήφης, όπως… το τέρας του Λοχ Νες

Όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί με ανταποκριτές και απεσταλμένους ξεκίνησαν ζωντανές μεταδόσεις από το Φράγμα, δεκάδες ντόπιοι έστησαν καρτέρια για να εξασφαλίσουν (και να πουλήσουν) μία φωτογραφία του, οι κάθε είδους «ειδικοί» έκαναν ουρά για να δώσουν συνεντεύξεις, ενώ δεκάδες περίεργοι συνέρρεαν στην περιοχή για να γίνουν μέρος της ιστορίας. Για ορισμένους τοπικούς παράγοντες η ύπαρξη του Σήφη του κροκόδειλου, ήταν μία ευκαιρία για να μετατρέψουν τα αγροτικά χωριά τους σε… τουριστικό προορισμό, όπως είχε γίνει με το τέρας του Λοχ Νες στη Σκωτία. Μόνο που στο Ρέθυμνο το «τέρας» ήταν ένα ζωντανό άγριο ζώο, ενώ στη Σκωτία ήταν ένας μύθος και κανένα ζώο δεν έχασε ποτέ τη ζωή του από την ανθρώπινη επιπολαιότητα.

Από μπρελόκ και αναπτήρες μέχρι τραγούδι

Η υπόθεση του «ασύλληπτου» κροκοδείλου διήρκησε ολόκληρους 8 μήνες μέσα στους οποίους πολλοί προσπάθησαν να κερδοσκοπήσουν. Έβγαλαν μπλουζάκια με τη στάμπα του Σήφη, αναπτήρες, πρότειναν την «πίτσα του Σήφη», άνοιξαν πρόχειρα καταλύματα για να φιλοξενήσουν τους απρόσμενους τουρίστες, ενώ συνέθεσαν και τραγούδι με εκατοντάδες προβολές στα κοινωνικά δίκτυα. «Ο Σήφης δημιουργεί ανάπτυξη», φέρεται να έλεγε τοπικός πολιτικός που μάζευε υπογραφές για «να μείνει ο Σήφης στην περιοχή», ενώ γνωστοί άγνωστοι προκαλούσαν σαμποτάζ στις επιχειρήσεις ειδικών για την αιχμαλωσία και τη σωτηρία του.

Πώς σκοτώθηκε ο Σήφης ο κροκόδειλος

Πλέον γνωρίζουμε όλα τα αληθινά γεγονότα για τον Σήφη τον κροκόδειλο. Ήταν ένα άγριο ζώο που προμηθεύτηκε τοπικός επιχειρηματίας της εστίασης από παράνομο κύκλωμα εμπορίας ζώων και το χρησιμοποίησε ως «ατραξιόν» για το κατάστημά του. Όταν αναγκάστηκε να κλείσει το εστιατόριο, «ξεφορτώθηκε» και την «ατραξιόν» του στο Φράγμα γιατί «δεν πήγαινε η καρδιά μου να το σκοτώσω». Ο Σήφης ήταν μόλις ενός έτους, ήταν κροκόδειλος του Νείλου και μπορούσε να ζήσει τόσο σε νερό λίμνης όσο και σε θαλασσινό. Στο μέγεθος του (ένα μέτρο κυρίως σώμα και δύο μέτρα ουρά) δεν αποτελούσε κίνδυνο για ανθρώπους και μεγάλα ζώα. Με δεδομένο όμως ότι θα μεγάλωνε και θα μπορούσε να βγει από το φράγμα στις θαλασσινές παραλίες, δεν υπήρχε τρόπος για την ελεύθερη παρουσία του στην περιοχή. Η λύση ήταν να αιχμαλωτιστεί και (ιδανικά) να μεταφερθεί στον Νείλο, όπου θα ζούσε ελεύθερος στο φυσικό του περιβάλλον, με εναλλακτική λύση τη μεταφορά του στο θαλάσσιο ενυδρείο του Ηρακλείου.

Το τέλος

Ο Σήφης εντοπίστηκε νεκρός να επιπλέει στη θάλασσα. Γνωστοί άγνωστοι τον είχαν τραυματίσει με πέτρες στην προσπάθεια τους να τον διώξουν μακριά από τις επιχειρήσεις των ειδικών για την αιχμαλωσία του. Προτίμησαν να διακινδυνεύσουν τη ζωή του από το να χάσουν το «λάφυρό» τους. Ουδεμία δίωξη ασκήθηκε για τον θάνατο του Σήφη.